ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 361

เสวียนเฟิง:"......"

คำคำนี้ควรเป็นเขาที่ถามไม่ใช่หรือ? นี่รายงานข้อมูลอยู่ยังเหม่อลอยได้อีก??

"ท่านอ๋อง เมื่อกี้ท่านเป็นอะไรหรือขอรับ?" เสวียนเฟิงเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง

สายตาของหยุนฝู้เฉินไม่รู้ว่าไปตกอยู่ที่ใด มุมปากของเขากระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว พึมพำเสียงต่ำ

"เมื่อก่อนข้าเคยคิดว่า หญิงสาวหลายพันหมื่นคนในโลกนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับข้า ท้ายที่สุดแล้วจะแต่งงานกับผู้ใด ก็เป็นเพียงเกมที่ต่างฝ่ายต่างรับในสิ่งที่ต้องการ แต่เมื่อเช้านางปกป้องข้าถึงเพียงนั้น ข้ากลับรู้สึกว่า หากคนผู้นั้นคือนาง คงจะดี"

"นาง"ในที่นี้ แม้ว่าจะไม่ได้เอ่ยชื่อ แต่คนที่สามารถทำให้ท่านอ๋องของพวกเขายิ้มอย่างโง่ๆได้ก็มีเพียงคุณหนูเซี่ยคนเดียวแล้วล่ะ!

ดังนั้นเสวียนเฟิงจึงรีบพูดเสริมเจ้านายตนว่า:

"หากท่านอ๋องมีใจให้คุณหนูเซี่ย หากวันข้างหน้าฉินเส้อสอดประสาน แน่นอนว่าดีกว่าขอรับ!"

หยุนฝู้เฉินพึมพำ "มีใจ?"

ที่แท้ความรู้สึกเช่นนี้ก็คือมีใจนี่เอง เขามีใจให้เซี่ยจินอาน

เพราะเหตุนี้ พฤติกรรมที่ผิดปกติของเขาในช่วงหลายวันมานี้ก็มีข้อสรุปแล้ว

เมื่อคิดได้ หยุนฝู้เฉินก็รู้สึกสลายใจ

มีใจ ชอบ ดีแล้ว

แน่นอน ว่าเซี่ยจินอานไม่รู้ว่าผู้ชายไม้บรรทัดคนหนึ่งได้ตรัสรู้หลังจากได้รับคำแนะนำจากผู้ใต้บังคับบัญชา

นางเดินทางไประหว่างจวนกับโรงหมอก็แค่สองที่ สิ่งที่ไม่น่าพอใจก็คือการโจมตีทางวาจาต่างๆนานาจากสามแม่ลูกหวงย่านอวิ๋นที่อยู่บ้าน

อาจจะเป็นเพราะเรื่องของเซี่ยยิวหราน หวงย่านอวิ๋นถึงได้ไม่ไว้หน้านางเลย ก่อปัญหามาให้นางอยู่ไม่น้อย แต่ทุกครั้งเซี่ยจินอานก็รับมือกับมันอย่างใจเย็น คิดเสียว่าเป็นการเติมสีสันให้ชีวิต ไม่เช่นนั้นธรรมดาไปก็ไม่มีรสชาติน่ะสิ

เพียงแต่ไม่กี่วันนี้อากาศหนาวเย็นลงอย่างมาก คนในเมืองจำนวนมากเป็นไข้หวัด โรงหมอจึงได้ยุ่งมาก แต่เดิมนัดหมายกับซ่งจื่อเชียนไว้แล้วว่าจะไปที่สำนักหมอหลวงแต่ก็ถูกเลื่อนออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะเหตุนี้

ตอนแรกเซี่ยจินอานต้องการหาเวลาไปที่ร้านเพื่อสั่งทำเสื้อคลุมให้กับตัวเอง ใครจะรู้ว่ามีคนส่งมันมาให้ถึงที่ เซี่ยจินอานมองคนงานที่อยู่ตรงหน้า นางดูคุ้นตาเล็กน้อย จึงได้ตั้งใจมองอย่างละเอียด นี่ถึงได้มองออกว่าคนงานผู้นี้เป็นคนจากหอแพรสุทัศน์