ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 360

ไม่ได้ ถ้าน้องเซี่ยของเขายังไม่ปรากฏตัว เสด็จอาของเขาก็จะถูกผู้หญิงดุร้ายแบบนี้แย่งไปแล้ว!

ใช่แล้ว จากศึกเมื่อครู่ เซี่ยจินอานได้ถูกเขามองเป็นคนดุร้าย อยู่ในกลุ่มจำพวกที่ไม่น่ายุ่ง!

สู่ขอผู้หญิงที่ดุร้ายแบบนี้ เสด็จอาของเขาก็จะต้องถูกรังแกน่ะสิ?

ไม่ได้ คนที่ตรงไปตรงมาอย่างน้องเซี่ยยังดีกว่า!

และทางด้านนี้ เซี่ยจินอานที่นั่งตามลงมาก็รู้สึกอึดอัดไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่เป็นเพราะแรงกระตุ้นจากความหัวร้อนของนาง

แต่นางไม่เสียใจ ก็นางทนไม่ได้ที่มีคนมาพูดจาว่าร้ายหยุนฝู้เฉิน!

หากมีอีกครั้งนางก็จะทำแบบนั้น!

ปัญหาคือ คำอวยเหล่านั้นถูกเจ้าตัวได้ยินเข้าพอดี นี่ก็น่าอายเกินไป!

เซี่ยจินอานเขี่ยผักในจานเงียบๆ ทันใดนั้นในจานก็มีชิ้นเนื้อแกะเพิ่มขึ้นหนึ่งชิ้น บนตะเกียบคู่ที่คีบเนื้อแกะอยู่มีมือเรียวยาวข้างหนึ่ง

เซี่ยจินอานมองเจ้าของมือ ยิ้มน้อยๆ"ขอบคุณ"

จากนั้นก็มองอาหารบนโต๊ะ ปรากฏว่าเนื้อแกะย่างได้ถูกยกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ จื่อโม่ที่นั่งตรงข้ามนางกินอย่างมีความสุข

อาหารมื้อนี้จบลงภายใต้บรรยากาศแปลกๆแบบนี้ ถ้าจะบอกว่าในนี้ใครกินอิ่มมากที่สุดก็คงจะเป็นจื่อโม่ เดินออกจากร้านอาหารก็เรอออกมาเสียงหนึ่ง จากนั้นก็กลับไปอยู่มุมมืดเช่นเดิม

หยุนจวินหงที่อยู่ภายใต้บรรยากาศกดดันจากหยุนฝู้เฉิน ก็รีบหาข้ออ้างจากไปโดยเร็ว

ในชั่วพริบตาเดียวก็เหลือเพียงเซี่ยจินอานและหยุนฝู้เฉินสองคนเคียงข้างกัน ด้านหลังของเขาคือเทียนเฟิงที่ทำหน้าที่เป็นคนล่องหน

ทั้งสองคนเดินเคียงข้างกันอยู่ท่ามกลางผู้คน ท้ายที่สุดเป็นหยุนฝู้เฉินที่ทนไม่ไหวเอ่ยปากพูดว่า:

"เหตุใดวันนี้เจ้าถึงปกป้องข้า"

"ไม่เพราะอะไร ข้าแค่ทนไม่ได้ที่ผู้อื่นพูดให้ร้ายท่าน!"เซี่ยจินอานกล่าว

"แต่พวกเขาก็ไม่ได้พูดผิด"หยุนฝู้เฉินกล่าวเสียงเบา"ข้าอัปลักษณ์มากจริงๆ"

สีหน้าของเซี่ยจินอานนิ่งลง จากนั้นก็ชะงักฝีเท้า มองหน้าหยุนฝู้เฉินด้วยสีหน้าจริงจัง