ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 365

ประตูเมืองหลวงเต็มไปด้วยผู้คน ทุกคนยืนตั้งตารออยู่เต็มสองข้างถนน พวกเขายืนต้อนรับวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่แห่งราชวงศ์ฉีสุ้นอย่างร้อนแรง ห่างจากประตูเมืองหนึ่งร้อยเมตร ไท่จื่อยืนอยู่ข้างหน้า พร้อมกับขุนนางฝ่าบบู๊ฝ่ายบุ๋นทั้งหลายสวมชุดราชสำนักเพื่อต้อนรับชัยชนะที่กลับมาพร้อมกองทัพ

"ครั้งนี้เจ้าเจ็ดทำผลงานได้ดีมาก"องค์ชายห้าหยุนจวินเย่า แกว่งพัดหมึกในมือแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า"เสด็จพ่อให้องค์ชายอย่างพวกเรามาต้อนรับก็ช่างมันเถิด แต่คิดไม่ถึงว่ายังต้องรบกวนเสด็จพี่ไท่จื่ออีกด้วย"

ได้ยินคำนี้ สายตาเลวร้ายของไท่จื่อหยุนจวินเฮ่อก็หายไป จากนั้นก็กล่าวอย่างอ่อนโยนว่า"เจ้าเจ็ดทำผลงานได้ดีบนสนามรบ ข้ามาต้อนรับก็สมควรแล้ว"

องค์ชายหกหยุนจวินหยู่แม้จะขี้ขลาด แต่เวลาที่ควรประจบเขาก็ยังต้องประจบอยู่ดี"อย่างไรเสียเจ้าเจ็ดก็เป็นแค่องค์ชาย มีคุณสมบัติอะไรที่ต้องให้เสด็จพี่ไท่จื่อต้องมาต้อนรับด้วยตัวเอง แค่ถือรองเท้าให้เสด็จพี่ไท่จื่อเขายังไม่เหมาะเลย"

ได้ยินคำนี้หยุนจวินเฮ่อก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก แต่ก็ยังคงหันข้างมองหยุนจวินหยู่ แกล้งกล่าวอย่างโมโหว่า "คำแบบนี้พูดไปเรื่อยไม่ได้"

หยุนจวินเย่ากล่าวยิ้มๆ "เสด็จพี่ไท่จื่อจะโกรธไปทำไม คำพูดนี้ของเจ้าหกก็ไม่ได้ผิด"

"พี่น้องกันก็ควรรักใคร่เอ็นดูกัน จะผิดหลักการไม่ได้"หยุนจวินเฮ่อกล่าว

องค์ชายแปดหยุนจวินหงฟังคนเหล่านี้พูด กลอกตามองบนจนตาขาวแทบจะขึ้นฟ้าแล้ว!

พี่เจ็ดของเขาอ่อนโยนขนาดนั้น คนคุณธรรมสูงอย่างคนเหล่านี้จะไปเทียบกับเขาได้ยังไง!

"พวกท่านมีความสามารถมาก เหตุใดพวกท่านแต่ละคนถึงไม่เข้าสนามรบฆ่าศัตรูล่ะ!"หยุนจวินหงกล่าวเยาะเย้ย

"ไม่พอใจที่ต้องมารับเสด็จพี่เจ็ดที่ประตูเมือง หากพวกท่านมีปัญญาทำไมไม่ไปให้เหตุผลกับเสด็จพ่อ มาส่งเสียงเจื้อยแจ้วอะไรแถวนี้! "

คำว่าเจื้อยแจ้ว เป็นคำที่เรียนรู้มาจากผู้หญิงดุร้ายคนนั้นด้วยนะ!

"เจ้าแปด นี่คือท่าทีที่เจ้าใช้คุยกับพี่หรือ?" หยุนจวินเย่ากล่าวอย่างไม่หวังดี