ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 387

เว่ยฉางยางเห็นว่าท่าทางของนางแปลกประหลาดเล็กน้อย จึงอดถามไม่ได้ว่า:"ยาเม็ดนี้มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?"

เซี่ยจินอานปิดขวดยา ส่ายหัวและพูดว่า:"ตอนนี้ยังไม่รู้ ด้านในมีเครื่องยาชนิดหนึ่งที่ข้าไม่สามารถแยกแยะได้"

เว่ยฉางยางก้มหน้าตาลงเล็กน้อย ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่

หลิ่วอานกลับบอกว่า:"ยาเม็ดนี้ได้รับการผลิตจากหมอเซียน จะไปมีปัญหาอะไร เจ้าไม่สามารถแยกแยะออกมา เป็นเพราะเจ้าโง่เขลาไร้ความรู้"

"หลิ่วอาน ห้ามเสียมารยาท" เว่ยฉางยางขมวดคิ้วและตำหนิเขา

หลิ่วอานเห็นว่าคุณชายโกรธจริง จึงก้มหัวลงโดยรู้ผิด

เซี่ยจินอานก็ไม่ได้ใส่ใจ เพียงพูดว่า:"สามารถหยุดทางยาเม็ดนี้ได้แล้ว ข้าได้ปรุงยาใหม่ให้ท่านแล้ว"

"อืม ขอบใจยิ่งนัก" เว่ยฉางยางพยักหน้าตอบกลับ

"แต่ว่า หากโรคของคุณชายข้ากำเริบอย่างกะทันหันละ?"

"ตราบใดที่ทานยาตามตรงเวลาที่ข้ากำหนด และไม่ถูกปัจจัยเฉพาะกระตุ้น โรคก็จะไม่กำเริบอย่างกะทันหัน" เซี่ยจินอานกล่าว

เมื่อได้ยินคำเหล่านี้ หลิ่วอานก็โล่งใจลง

เซี่ยจินอานก็บอกคำแนะนำทางการแพทย์บางอย่างให้เว่ยฉางยาง รวมถึงนิสัยการกินประจำวัน การพูดคุยระหว่างชายหนุ่มรูปหล่อและหญิงสาวโฉมงามช่างเกิดความสุขทั้งในด้านตาและด้านจิตใจยิ่งนัก

แต่หยุนฝู้เฉินกลับยืนมองอยู่ข้างๆด้วยใบหน้าที่เย็นชา และอารมณ์หงุดหงิดนั้นก็รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ

เขาจะไม่ปล่อยให้ชายคนนี้ตีสนิทกับเซี่ยจินอานได้แน่นอน!

ซูหลานนำยาที่ต้มเสร็จยกขึ้นไปบนตึกแล้วเดินเข้าห้องโดยตรง หลิ่วอานรับยาที่ต้มเสร็จแล้วจากมือของนาง แล้วยื่นให้กับเว่ยฉางยาง

เว่ยฉางยางเพียงเหลือบมองไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ใช้ช้อนดื่มทีละคำทีละคำช้าๆ มีมารยาทและดูดียิ่งนัก

หากไม่ใช่เพราะท่าทางของเขานิ่งเฉยเย็นชาและห่างไกล เซี่ยจินอานเกือบนึกว่าสิ่งที่เขาดื่มนั้นเป็นเหล้ารสดี!

หยุนฝู้เฉินเห็นว่าคนคนนี้ดื่มยาก็ยังช้าเช่นนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะทำเสียงเชอะ

เสแสร้งยิ่งนัก!

เมื่อได้ยินเสียงเชอะนี้ เซี่ยจินอานก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองหยุนฝู้เฉิน นี่เขาทำท่าทีอะไรของเขาเนี่ย