ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 392

"แน่นอน ผู้ชายนี่นา ข้าเข้าใจ"เซี่ยจินอานกล่าวอย่างลึกซึ้ง

เมื่อได้ยินคำนี้ หยุนฝู้เฉินรู้ ว่านางไม่ได้สังเกตเห็นเลย จึงได้แอบโล่งใจ

และตอนนี้เองตี้เฟิงก็ถือน้ำขิงเข้ามา เทียนเฟิงเก็บกำลังภายในของตัวเอง แล้วพยุงหยุนฝู้เฉินให้ลุกขึ้น

แต่หน้ากากของหยุนฝู้เฉินจะดื่มน้ำขิงมันไม่ง่ายเลย เซี่ยจินอานคิดแล้ว ก็แลกสายน้ำเกลือออกมาจากระบบเส้นหนึ่ง จากนั้นก็ตัดออกมาส่วนหนึ่งให้มันเป็นหลอดดูด

"ท่านพักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อนเถอะ"เซี่ยจินอานกล่าว

หยุนฝู้เฉินมองสถานที่ที่ตัวเองอยู่ กลับเป็นห้องผู้ป่วยรวมธรรมดาๆ จึงกล่าวขึ้นอย่างไม่พอใจว่า:"ข้าจะพักห้องเดี่ยว"

"ไม่มีแล้ว มีห้องเดี่ยวทั้งหมดสองห้อง คุณชายเว่ยพักไปแล้วห้องหนึ่ง ชิวชิวพักอีกห้องหนึ่ง"

"เช่นนั้นข้าจะพักห้องเดียวกับเขา!"หยุนฝู้เฉินชี้ไปทางเว่ยฉางยางที่อยู่อีกด้าน แล้วกล่าวเสียงเย็น

"ห้องของเขามีเตียงเดียว"เซี่ยจินอานกล่าว สายตาเหลือบมองเขา

"ไม่เป็นไร"หยุนฝู้เฉินกล่าว"ย้ายเข้าไปอีกเตียง"

เซี่ยจินอาน:"......"

เสวียนเฟิงได้ยินคำนี้ ก็รีบไปเตรียมที่พักให้ท่านอ๋องของพวกเขาทันที

เซี่ยจินอายอ้าปากค้าง สุดท้ายก็หันไปมองเว่ยฉางยาง กล่าวอย่างลำบากใจว่า:"คุณชายเว่ยมีข้อคิดเห็นอะไรหรือไม่?"

"ไม่ขอรับ" เว่ยฉางยางตอบรับสีหน้านิ่งๆ

ดังนั้นหยุนฝู้เฉินจึงเปลี่ยนห้องไปยังห้องของเว่ยฉางยาง ทั้งสองคนอยู่ในห้องกันคนละฝั่งไม่ก้าวก่ายต่อกัน

เซี่ยจินอานออกจากห้องผู้ป่วย นั่งอยู่ข้างกงซุนหนันเสียน

นางหยิบเมล็ดทานตะวันกำหนึ่งขึ้นมากิน เพียงแต่ใบหน้ามีความสงสัย มองทั้งสองคนแล้วเอ่ยถามขึ้นว่า:"เจ้าพูดซิว่าเหตุใดหยุนฝู้เฉินจึงต้องการจะพักอยู่ในห้องของเว่ยฉางยาง?"

กงซุนหนันเสียนรู้สึกว่า ในเรื่องของความรู้สึกท่านประมุขดูจะหัวทึบเล็กน้อย หากไม่มีคนชี้แนะให้นางตาสว่าง คาดว่านางคงไม่มีวันรู้

กงซุนหนันเสียนจึงถอนหายใจออกมาเล็กน้อย ช่างมันเถอะเตือนนางสักคำแล้วกัน

"ท่านประมุข ข้าคิดว่า หยุนฝู้เฉินเขาชอบ..."

ทันใดนั้นเซี่ยจินอานก็พูดขัดขึ้นมา นางเข้าใจในทันที :"เขาชอบเว่ยฉางยาง!"

กงซุนหนันเสียนกับเพ้ยจิ่วชวนตกตะลึงนิ่งอยู่กับที่

คิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นเซ่อเจิ้งหวางเช่นนี้!

ฝ่ายรับเป็นองค์ชายรูปงามที่เย็นชาร่างกายอ่อนแอ ฝ่ายรุกเป็นท่านอ๋องที่เยือกเย็นและหยิ่งยโส

คู่จิ้นนี้นางสามารถติดตามได้!

เมื่อเห็นการแสดงออกที่ดูตื่นเต้นขึ้นมาอย่างกะทันหันของประมุขพวกเขา กงซุนหนันเสียนอ้าปากค้าง ท้ายที่สุดก็กลืนประโยคครึ่งหลังของเขากลับไป

ช่างมันเถอะ เรื่องความรู้สึกเซ่อเจิ้งหวางก็เพิ่งพาตัวเองแล้วกัน!

เพ้ยจิ่วชวนแกะถั่ววอลนัทอันหนึ่ง แล้ววางไว้ตรงหน้าเซี่ยจินอาน กล่าวเสียงเย็นว่า"กินให้เยอะๆหน่อยนะ"

สีหน้าของเซี่ยจินอานแข็งทื่อ นั่งลง แล้วจ้องไปที่เพ้ยจิ่วชวน

อย่าคิดว่านางไม่รู้ว่าเขากำลังสื่อถึงนางอยู่!

สีหน้าของเพ้ยจิ่วชวนสงบนิ่ง การกระทำในมือไม่หยุดลง ตั้งใจแกะเปลือกเมล็ดทานตะวัน สลับกับถั่ววอลนัทแล้ววางไว้ข้างกายกงซุนหนันเสียน

เซี่ยจินอานมองพฤติกรรมของทั้งสองคนอยู่ในสายตา สีหน้าดูแปลกประหลาดเล็กน้อย

เหตุใดพอมองสองคนนี้แล้วก็ดูไม่ปกติเหมือนกันนะ?