ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 393

หรือนางจะเป็นสาววาย?

ใช่ ต้องใช่แน่ๆ ภายในพันธมิตรเดียวกันก็เหมือนกับพี่น้อง พี่น้องช่วยเหลือกันเป็นเรื่องปกติ

หลังจากปลอบใจตัวเองอยู่สักพัก เซี่ยจินอานก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้อีกต่อไป

และตอนนี้เอง คนสองคนที่อยู่ภายในห้องผู้ป่วย เป็นดั่งประกายไฟที่พุ่งพรวด

เว่ยฉางยางนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าหน้าต่าง จิบน้ำชาคำหนึ่งอย่างเงียบๆ มองไปยังหยุนฝู้เฉินที่นอนอยู่บนเตียงด้วยสายตาที่เย็นชา:"เซ่อเจิ้งหวางมันเป็นกลอุบายที่เยี่ยมจริงๆ"

หยุนฝู้เฉินมองดวงตาที่ราวกับมีชั้นน้ำแข็งหนาๆหอบหุ้มอยู่ของเว่ยฉางยาง เอ่ยปากกล่าวขึ้น:"ข้าไม่รู้ว่าองค์ชายเจ็ดหมายถึงอะไร"

"แต่ยางกลับรู้ว่าเซ่อเจิ้งหวางหมายถึงอะไร" เว่ยฉางยางกล่าวเสียงนิ่งๆ

หยุนฝู้เฉินหรี่ตามอง สายตาที่มองไปยังเว่ยฉางยางมีเจตนาที่คิดจะฆ่าอย่างเห็นได้ชัด กล่าวอย่างดุร้ายว่า:"ข้าไม่ชอบให้ใครมาตัดสินตัวข้าตามอำเภอใจ"

เว่ยฉางยางไม่เกรงกลัวท่าทีที่มีเจตนาคิดจะฆ่าของหยุนฝู้เฉินเลย ทำเพียงยิ้มบางๆ แต่รอยยิ้มนั้นกลับไปไม่ถึงดวงตา และน้ำเสียงก็ยิ่งเย็นชาขึ้นไปอีก

"ตัดสินเองตามอำเภอใจหรือไม่ในใจของเซ่อเจิ้งหวางน่าจะรู้ดีที่สุด"

แน่นอนว่าเขามองความรู้สึกเป็นศัตรูของหยุนฝู้เฉินที่มีต่อเขาออก สำหรับความรู้สึกเป็นศัตรูนั้นมาได้อย่างไร ในใจของเขาก็รู้ดี เพียงแต่เขาไม่อยากถอยให้

แม้ศัตรูที่เขาเผชิญอยู่จะเป็นเซ่อเจิ้งหวาง เขาก็ไม่อยากถอย!

"รู้แล้วมันทำไมหรือ? ของบางอย่างไม่ใช่สิ่งที่องค์ชายเจ็ดสามารถปรารถนาได้"

ทั้งร่างกายของหยุนฝู้เฉินเย็นชาจนไม่มีสิ่งใดสามารถเทียบได้ หน้ากากที่ดูน่าเกลียดนั้น ณ เวลานี้ดูมืดมนอย่างถึงที่สุด

คนทั้งคนราวกับเดรัจฉานที่เตรียมออกรบ หากมีคนจู่โจมเข้ามา เขาก็จะโต้กลับอย่างรวดเร็วราวกับกระหายเลือด ทำให้คนที่มาตายไปจนหาที่ฝังศพมิได้

"เรื่องอื่น ยางไม่สนใจ แต่สำหรับท่านหมอเซี่ย ยางจะไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว!" เว่ยฉางยางสบสายตาหยุนฝู้เฉินโดยตรงอย่างไม่ถอยหนี ทั้งสองคนแข่งขันกันอย่างเงียบๆ

หยุนฝู้เฉินลุกขึ้นยืนจากเตียง เดินไปหยุดตรงหน้าเว่ยฉางยาง กล่าวเสียงเย็นว่า:"นาง เป็นของข้า"

เว่ยฉางยางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ยกยิ้มแล้วกล่าว:"เรื่องนี้ยังไม่เป็นที่สรุปไม่ใช่หรือ?"

หลังเซี่ยจินอานและเพ้ยจิ่วชวนคุยกันจบ ก็คิดจะเข้าไปดูในห้องผู้ป่วย แต่คิดไม่ถึงว่าเข้ามาแล้วจะเจอฉากที่ชวนตื่นเต้นเช่นนี้!