ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 45

ซูหยาวเบ้ปาก

เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะนางวางยาหมอจวนก่อนนั่นเอง

"อีกไม่กี่วันที่เหลือระวังหน่อย วิธีนี้ไม่ได้ผลยังมีอีกวิธี ข้าว่าเขายังมีวิธีต่อไปแน่" เซี่ยจินอานกำชับ

ซูหยาวพยักหน้า มองเซี่ยจินอานอย่างจริงจังนัก

หากมิใช่นาง วันนี้นางคงต้องไปจากจวนอ๋องแล้วแน่

ก้มหน้าลงต่ำมองนิ้วมือตนเอง นางรับรู้อย่างเห็นได้ชัดว่าสีเทาบนเล็บมือตนเองเริ่มจางลง เล็บใหม่ที่ออกมาเป็นสีขาวอ่อน

ยาของนางได้ผลจริงๆ

"แม่นางเซี่ย หากท่านมีเรื่องอะไรโปรดสั่งข้าน้อยมาได้เลย" สีหน้าซูหยาวพูดอย่างเคารพ

สีหน้าเซี่ยจินอานเต็มไปด้วยความตะลึงอึ้ง โดนคนให้ความสำคัญขึ้นมาฉับพลัน ไม่ค่อยชินเลยแฮะ

"เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเยี่ยงนี้ เจ้าคุยกับข้าอย่างเมื่อก่อนก็ได้แล้ว" เซี่ยจินอานทำหน้าลำบากใจ

ซูหยาวหัวเราะบอก "เมื่อก่อนข้าน้อยเข้าใจคุณหนูเซี่ยผิดไป แอบดูถูกอยู่ในใจ แต่หลังจากอยู่ด้วยกันหลายวันนี้ ข้าน้อยยอมแพ้ให้กับคุณหนูเซี่ยทั้งกายและใจ"

เซี่ยจินอานรู้ถึงความดื้อรั้นของคนโบราณเหมือนกัน เลยไม่คิดจะเกลี้ยกล่อมซูหยาวอีก ได้แต่พูดว่า "ตามใจเจ้าแล้วกัน" เรื่องในเรือนนี้ก็ลอยไปเข้าหูหยุนฝู้เฉิน พวกเทียน ตี้ เสวียน หวงยืนถกเถียงกันในเรือน

"ความคิดคุณหนูเซี่ยนี่ช่างพิเศษยิ่งนัก!" ตี้เฟิงเดินมาหัวเราะข้างหวงเฟิง

หวงเฟิงเหล่ตี้เฟิงหนึ่งที พูดอย่างเข้มงวดว่า "ไปไกลๆข้าหน่อย ข้าไม่อยากติดโรคเท้าเหม็น!"

"ข้าไม่มีโรคเท้าเหม็น!" ตี้เฟิงผลักหวงเฟิงไหล่พลางพูดอย่างไม่พอใจ

หยุนฝู้เฉินนั่งอยู่บนม้านั่งใต้ต้นอู๋ถง ค่อยๆจิบชา และไม่ได้ห้ามปรามการถกเถียงกันของลูกน้อง ดวงตาใต้หน้ากากสลัวมองไม่ชัด

สตรีนางนี้ ลูกเล่นเยอะยิ่งนัก

"จะว่าไปแล้วพวกเจ้าได้ยินเรื่องการพนันในเมืองหรือไม่?" ตี้เฟิงขยับเข้าใกล้หวงเฟิงพลางถาม