ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 55

"เดิมพันแล้ว มายึกๆยักๆอยู่เนี่ยเป็นบุรุษเยี่ยงไรกัน!"

"ใช่ แพ้แล้วก็ต้องยอมรับการลงโทษสิ!"

"ถุยถุยถุย นี่คงไม่ใช่ว่าแพ้ไม่เป็นกระมัง!"

"แพ้ไม่เป็นแล้วพนันทำไม ยังทำข้าเสียเงินพนันไปมากมายเยี่ยงนั้น!"

"ใช่ แม่นางเซี่ยรักษาคน เจ้าไปยุ่งอะไรด้วย! ยังทำร้ายพวกข้าเสียเงิน!"

"ต้องวิ่ง! เรื่องอะไรพวกเราเสียเงินแล้ว เจ้ากลับไม่ต้องได้รับการลงโทษอันใดเลย!"

คนที่แพ้พนันเหมือนหาที่ระบายเจอ รวมตัวกันโฮ่ร้องให้หมอจวนทำตามเดิมพัน

หมอจวนที่โดนฝูงชนต่อว่ามีสีหน้าโกรธจนแดงก่ำ สุดท้ายตะคอกด้วยความโกรธจัดว่า "ใครบอกว่าข้าจะไม่ทำตามเดิมพันกัน!"

เซี่ยจินอานแววตาเป็นประกาย "งั้นเริ่มเลยเถอะ"

หมอจวนสะบัดชายเสื้อ เริ่มต้นวิ่ง ในปากตะโกนว่า "วิชาแพทย์เซวียฉางกุ้ยสู้เซี่ยจินอานไม่ได้"

ฝูงชนที่ห้อมล้อมต่างแยกออกเป็นทางให้เขาอย่างพร้อมเพรียง

เซี่ยจินอานตะโกนไล่หลังหมอจวนไปว่า "หมอเซวียอย่าเป็นลมนะ! ข้าฝังเข็มเป็น!"

หมอจวนได้ยินอย่างนั้นสะดุดทันที เลือดคำโตค้ำคอหอยกลืนก็กลืนไม่ลงคายก็คายไม่ได้

เซี่ยจินอานอารมณ์ดีมาก พูดกับสาวใช้ทั้งสองด้านหลังว่า "พวกเราไปเที่ยวตลาดกันหน่อยไหม?"

นางข้ามเวลามาหลายวันขนาดนี้ ยังไม่เคยออกไปเดินเที่ยวเลย

ซูหลานปฏิเสธทันที และหมุนตัวกลับเข้าจวนอ๋อง

ซูหยาวลังเลครู่หนึ่งก่อนพูดว่า "คุณหนูเซี่ย พวกเรายังโดนกักบริเวณอยู่เลย"

"เจ้ารู้จักการแอบออกไปหรือไม่?" เซี่ยจินอานยิ้มบอก

จากนั้นอาศัยตอนทุกคนยังไม่รู้ตัว จูงมือซูหยาววิ่งออกไปเลย!

พวกทหารยังไม่ได้สติกลับมา รอจนพวกเขาได้สติกลับมา ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาเซี่ยจินอานแล้ว

จากนั้นก็มีคนรีบไปรายงานหยุนฝู้เฉินที่เรือนทันที

ในช่วงเข้าฤดูใบไม้ร่วง ใบไม้ร่วงหล่น

ภายในตำหนัก ใบอู๋ถงสีเหลืองร่วงลงจากบนต้น

บุรุษใส่ชุดสีแดงเข้มแขนยาวภายใต้ใบไม้ร่วงหล่น ยังคงยืนนิ่งไม่ไหวติง กวาดตามองกระดานหมากบนโต๊ะ