ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 57

เซี่ยจินอานรีบก้าวเข้ามา จับชีพจรทันที

ซูหลานกลับเบี่ยงตัวหลบการจับชีพจรของเซี่ยจินอาน ร้องอย่างเจ็บปวดว่า "ข้าไม่ต้องการให้เจ้ารักษา"

เซี่ยจินอานสีหน้าขรึมลง ตะคอกอย่างโกรธจัดว่า "จะถือดีก็ไม่ควรล้อเล่นกับร่างกาย!"

เสียงตะคอกนี้ทำซูหลานน้ำตาตกทันที ในใจนางพูดไม่ออกว่ารู้สึกยังไง

ระหว่างพวกนางเป็นศัตรูกันแท้ๆ แต่ศัตรูคนนี้กลับจะรักษาอาการให้นาง

พอรักษาอาการหาย ตนก็จะติดค้างน้ำใจนางหนึ่งครั้ง แม้แต่จะเกลียดก็ไม่อาจเกลียดได้หมดใจ!

มันเป็นความรู้สึกขมขื่นและสับสนในใจที่พูดไม่ออก!

เซี่ยจินอานจัดการถอดเสื้อนางออกทันที

จู่ๆร่างกายก็รับรู้ได้ถึงความเย็นเฉียบพลัน ทำให้ซูหลานหน้าแดงเรื่อด้วยความอาย พูดอย่างยากลำบากว่า "เจ้าจะทำอะไร?"

นางบิดตัวหนี อยากจะหลบพ้นการสัมผัสของเซี่ยจินอาน

เซี่ยจินอานสีหน้าไม่เปลี่ยน พูดออกมาตรงๆว่า "จะทำอันใดได้ ก็ถอดเสื้อฝังเข็มสิ! ปวดระดูจนเป็นขนาดนี้ยังจะทนอีก ทำไม เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นนินจาเต่าหรือไร!"(นินจาแปลว่าผู้คงทน)

"นินจาเต่าอะไร เจ้าพูดเรื่องอันใดกัน"

"เจ้าไม่ต้องสนใจว่าข้าพูดอะไร อย่าขยับ!" เซี่ยจินอานบอก จากนั้นหันไปมองซูหยาวที่ยืนข้างๆ "เจ้าขึ้นเตียง จับตัวนางให้นิ่งไว้!"

"เจ้าค่ะ!" ซูหยาวรีบปีนขึ้นเตียง กดสองมือที่ดิ้นพล่านของซูหลาน

ซูหลานมองซูหยาวอย่างโกรธขึ้ง แต่ซูหยาวไม่สนใจ

เซี่ยจินอานตะคอกเตือน "เจ้าอย่าดิ้น ตอนนี้ข้าจะฝังเข็มรอบท้องน้อยเจ้า ถ้าเจ้าดิ้น ข้าเกิดฝังเข็มพลาด ต่อไปเจ้าอาจจะไม่อาจมีลูกได้อีกเลย"

เสียงตะคอกเตือนนี้ใช้ได้ตรงจุดนัก ตรงจนซูหลานไม่กล้าขยับอีก

เซี่ยจินอานถึงได้ตั้งใจฝังเข็มให้นาง

หลายเข็มฝังลงไป ซูหลานรู้สึกอย่างเห็นได้ชัดว่าความเจ็บปวดที่ท้องน้อยของตนค่อยๆลดลง และกลับสู่ปกติ

ซูหลานถึงหันไปมองเซี่ยจินอานอย่างถี่ถ้วน พบว่านางใส่แค่เพียงเสื้อตัวใน

ตอนนี้เริ่มเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว อากาศตอนกลางคืนถือว่าเย็นมากอยู่