ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 87

เสียงของหยุนฝู้เฉินเคร่งขรึมลงไปในทันที "เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเซี่ยจินอาน?"

"พ่อบ้านให้เซี่ยจินอานรักษาอาการป่วยให้ตนเอง แต่ได้ยินบ่าวรับใช้ชายในจวนพูดว่ามันได้ผลในตอนเริ่มแรก แต่ในตอนที่ฝนตกเมื่อวานนี้ ขาของพ่อบ้านก็กำเริบขึ้นมาอีกครั้ง"

หยุนฝู้เฉินวางหนังสือที่อยู่ในมือลงบนโต๊ะ แล้วเหลือบมองที่หน้ากากดอกท้อบนโต๊ะ และพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า

"เจ้าไปนำตัวเซี่ยจินอานมา"

"ข้าน้อยน้อมรับบัญชา"

หลังจากรอให้เทียนเฟิงออกไปแล้ว หยุนฝู้เฉินก็หยิบหน้ากากดอกท้อที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาและเหลือบมองอย่างละเอียดถี่ถ้วน แล้วระลอกคลื่นมวลหนึ่งก็ได้ปรากฏขึ้นมาในดวงตาที่สงบและไม่สั่นไหวของเขา

ในท้ายที่สุดเขาก็เก็บหน้ากากดอกท้อเอาไว้

เพราะว่าเซี่ยจินอานกังวลว่าหมอจวนจะแอบลงมือ ดังนั้นนางจึงติดตามการรักษาของพ่อบ้านทุกขั้นตอนและไม่ยอมปล่อยผ่านเลยแม้แต่นิดเดียว พ่อบ้านรู้สึกว่านางละเอียดรอบคอบเกินไป ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกประหม่าไปหมดแล้ว

แต่เซี่ยจินอานกลับแนะนำให้พ่อบ้านระมัดระวังทุกเรื่องในช่วงหลายวันนี้ และอย่าเพิ่งชะล่าใจ

ตอนที่เทียนเฟิงหาเซี่ยจินอานพบ เซี่ยจินอานเพิ่งออกมาจากในเรือนของพ่อบ้าน พอเห็นเทียนเฟิงนางก็ยังกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนว่าจะอารมณ์ดีมากเลยทีเดียว

"คุณหนูเซี่ย ท่านอ๋องเชิญให้ไปพบขอรับ" เทียนเฟิงพูดธุระออกมาเลยโดยไม่สนใจการทักทายของเซี่ยจินอาน

เมื่อเซี่ยจินอานได้ยินว่าท่านอ๋องผู้นี้เรียกหาตัวเอง อารมณ์ที่ดีๆก็หายไปแล้วครึ่งหนึ่ง นางจึงเดินไปอยู่ตรงหน้าเทียนเฟิง แล้วถามไปว่า

"ท่านอ๋องของพวกเจ้าเรียกหาข้าทำไม?"

มีสาวงามคนสนิทอยู่แล้วก็ไม่เรียกหา ยังจะมาเรียกหานางทำไม! ทำไม? เห็นว่านางน่ารังแกล่ะสิ!

"ถึงแล้ว ท่านก็จะรู้เองขอรับ" เทียนเฟิงตอบ

เซี่ยจินอานโบกมือไปมาและพูดว่า "ไม่ไป ข้ายุ่งมาก พบกันครั้งหน้ากรุณานัดล่วงหน้าด้วยละกัน!"

เมื่อเทียนเฟิงเห็นดังนั้นก็กระตุกมุมปากขึ้นเล็กน้อย ทำไมหลายวันมานี้ไม่เห็นคุณหนูเซี่ยกับท่านอ๋องขัดแย้งกันแล้วล่ะ!

"เช่นนั้นคุณหนูเซี่ยก็อย่าหาว่าข้าน้อยล่วงเกินก็แล้วกัน"

เมื่อเซี่ยจินอานได้ยินประโยคนี้ ลางสังหรณ์ที่ไม่ดีก็ปรากฏขึ้นมาในหัวใจ

"เจ้าจะทำอะไร?"