ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 9

ฮูหยินใหญ่หัวใจกระตุกวูบ

นางคิดบัญชีกับอี๋เหนียงห้าเสร็จแล้ว ก็หันมาคิดบัญชีกับนางงั้นหรือ?

ฮูหยินใหญ่ส่งสายตาให้แม่นมผู้ดูแล ตวาดเสียงลั่น "เงินเดือนของคุณหนูสามเล่า เหตุใดนางถึงไม่ได้รับ? หรือว่าพวกเจ้าแอบยักยอก"

"ฮูหยินโปรดตรวจสอบ ต่อให้ข้าทาสจะใจกล้าเพียงใด ข้าทาสก็ไม่กล้ายักยอกเงินเดือนของคุณหนูสามหรอกเจ้าค่ะ ข้าทาสจะตรวจสอบให้แน่ชัดเจ้าค่ะ"

"แม่นมไป๋ต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนละ ในเมื่อบัดนี้ข้าคือว่าที่พระชายาของเทพสงครามหานอ๋อง หากหานอ๋องรู้เข้าว่าพระชายาของเขาใช้ชีวิตอย่างลำบาก เกรงว่าเขาคงจะไม่พอใจนัก"

"เจ้าค่ะๆ..."

คนทั้งจวนสีหน้าไม่สู้ดีนัก

ยังไม่ทันได้เป็นหานอ๋องเฟย ก็เริ่มวางท่าเป็นหานอ๋องเฟยแล้ว ใครก็รู้ว่าหานอ๋องมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน หากหานอ๋องไม่อยู่แล้ว คอยดูซินางจะอวดดีเช่นนี้หรือไม่

กู้ชูหน่วนกวาดตามองทุกคน ณ ที่นั้น ก่อนจะประกาศตนเสียงทรงอำนาจ "นับแต่วันนี้เป็นต้นไป หากผู้ใดกล้ารังแกชิวเอ๋อร์ ก็เท่ากับรังแกข้า แม้ในจวนนี้ข้าจะฐานะต่ำต้อยไปสักหน่อย แต่ข้าคิดว่าด้วยฐานะของธิดาแห่งองค์หญิงเจาหลิง หากจะสั่งประหารชีวิตใครสักคนคงพอมีอำนาจอยู่บ้าง"

ทุกคนหวาดผวาตัวสั่น

ฮูหยินใหญ่ยกยิ้ม ทว่าดวงตากลับไม่ยิ้มตาม "คุณหนูพูดเป็นเล่นไป หากวันหน้าผู้ใดในจวนกล้ารังแกเจ้า เจ้าบอกข้าได้เลย ข้าจะจัดการให้เจ้าเอง"

"ขอบคุณฮูหยินใหญ่ยิ่งนัก แต่ตอนนี้ขอฮูหยินใหญ่ช่วยคืนเงินที่ถูกริบไปให้แก้ข้า อย่าให้ได้ขาดแม้แต่เหวินเดียว ไม่เช่นนั้นจะมีคนครหาว่าฮูหยินใหญ่ทารุณลูกสาวของภรรยาเดิมอย่างองค์หญิงเจาหลิง ท่านว่าถูกไหม"

ฮูหยินใหญ่กัดฟันกรอด

หญิงนางนี้ ทุกคำล้วนแต่ข่มขู่นาง

เพราะฮ่องเต้พระราชทานสมรสให้นางกับหานอ๋องอย่างนั้นหรือ?

ไม่ใช่ เป็นไปไม่ได้

บางทีพวกนางอาจถูกกู้ชูหน่วนหลอกเข้าให้เสียแล้ว หญิงยโสโอหังตรงหน้าอาจจะเป็นตัวตนที่แท้จริงของนางก็ได้

ฮูหยินใหญ่แสร้งยิ้ม "ย่อมเป็นเช่นนั้น"

"เช่นนั้นชูหน่วนขอขอบพระคุณฮูหยินใหญ่ ใช่แล้ว ฮูหยินใหญ่ช่วยจัดรถม้าไปส่งข้าที่สำนักบัณฑิตหลวงด้วยสิเจ้าคะ"

"ย่อมได้อยู่แล้ว แม่นมไป๋ เตรียมรถม้าให้คุณหนูสามหนึ่งคัน มิเช่นนั้นคนอื่นจะหาว่าจวนอัครเสนาบดีของพวกเรายากจนนัก"

"เจ้าค่ะ..."

กู้ชูหน่วนกวาดตามองสีหน้าหลากหลายด้วยสายตาเย็นชา ผิวปากเดินจากไปอย่างหยิ่งผยอง

ชิวเอ๋อร์รีบตามติด

ขอบตาของนางแดงก่ำ ซาบซึ้งใจจนพูดไม่ออก ในหัวมีแต่ประโยคนั้นของกู้ชูหน่วน นับแต่วันนี้เป็นต้นไป หากผู้ใดกล้ารังแกชิวเอ๋อร์ ก็เท่ากับรังแกข้า

นางเป็นเพียงสาวใช้ต่ำต้อย ควรค่าที่คุณหนูจะปกป้องด้วยชีวิตเช่นนี้หรือ

บนถนนในวัง ชิวเอ๋อร์ลากตัวกู้ชูหน่วนมุ่งหน้าไปยังสำนักบัณฑิต สีหน้ารนร้อนอย่างเห็นได้ชัด นางเอ่ยเสียงร้อนใจ "คุณหนู ท่านช่วยเร่งฝีเท้าหน่อยเถิดเจ้าค่ะ พวกเราสายมากแล้ว หากเหล่าอาจารย์โมโหเข้าจะทำอย่างไรเจ้าค่ะ"

"รีบร้อนไปทำไม อย่างไรก็สายอยู่ดี ไม่ต้องกังวลว่าจะสายแค่ไหน"

ชิวเอ๋อร์เหนื่อยใจ

คนอื่นคิดหาทางเข้าเรียนสำนักบัณฑิตหลวงจนหัวแทบระเบิด แต่คุณหนูของนางดันไม่แยแส เดิมทีก็สายอยู่แล้ว แต่ยังดึงดันจะไปหายาอะไรก็ไม่รู้ที่ร้านขายยาให้ได้ ยิ่งช้าเข้าไปใหญ่

"คุณหนูเจ้าคะ หากยังไม่รีบไป ชิวเอ๋อร์จะโกรธแล้วนะเจ้าคะ"

"เอ้า ข้างหน้ามิใช่ห้องเรียนหรอกหรือ"

ขณะที่กู้ชูหน่วนพูดนั้นก็กวาดสายตามองคนในสำนักบัณฑิตไปด้วย

ห้องเรียนนี้มีนักเรียนประมาณยี่สิบกว่าคนได้ หนึ่งในนั้นมีกู้ชูอวิ๋น กู้ชูหลัน ทั้งยังมีเซียวอวี่เชียนและเจ๋ออ๋อง ส่วนคนอื่นนั้นนางไม่รู้จัก

นางแค่นยิ้ม สายตาหยุดอยู่ตรงหน้าเจ๋ออ๋องนานเป็นพิเศษ

เมื่อวานบอกว่าป่วยหนักเฉียบพลัน คงมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน แต่วันนี้กลับมาเรียนแล้ว

ไม่แม้แต่จะแสร้งว่าเจ็บป่วย หน้าไม่อายกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว

คำพูดของกู้ชูหน่วนเหมือนเสียงประทัดที่ดังโป้งป้างไม่หยุดหย่อน ทุกคนในสำนักบัณฑิตได้ยินแล้วต่างมึนงง

อาจารย์ครุ่นคิดหาคำพูดแดกดันนาง แต่คิดไม่ถึงเวลาจะจบลงเช่นนี้

ใครบอกว่าคุณหนูสามจวนอัครเสนาบดีขี้ขลาดตาขาว อ่อนแอ ถูกรังแกได้ง่ายๆ?

ยืนขึ้นเดี๋ยวนี้ เขารับรองว่าจะไม่ตี

อาจารย์กำลังจะเอ่ยปากพูด กู้ชูหน่วนท่าทางเหมือนนักเรียนแสนว่าง่ายที่กำลังสำนึกผิด นางเอ่ยเสียงใส "อาจารย์เจ้าคะ ข้ารับรองว่าต่อไปจะไม่มาสายอีก ขออาจารย์ให้โอกาสศิษย์ปรับปรุงตัวด้วยเจ้าค่ะ"

อาจารย์แทบจะหายใจตามไม่ทัน

เขาพูดประโยคเดียว แต่นางสวนกลับยาวเหยียด แต่ละคำเขานั้นไม่รู้จะตอบโต้อย่างไร หากลงโทษนาง เขาจะไม่กลายเป็นตัวตลกหรือ?

"เพ้อเจ้อ อาจารย์เจ้าคะ กู้ชูหน่วนโกหกเจ้าค่ะ นางตื่นสายต่างหากถึงได้มาสาย"

กู้ชูหน่วนหันไปตามต้นเสียง แล้วก็พบว่าคนที่พูดนั้นคือกู้ชูหลัน

สองตาของนางหรี่ลง ถามย้อนกลับ "เอ๊ะ...เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้านอนตื่นสาย? หากข้าจำไม่ผิดละก็ เหมือนเจ้าจะเป็นบัณฑิตผู้ติดตามของข้านะ หากข้านอนตื่นสาย ในฐานะบัณฑิตผู้ติดตาม เจ้ามิได้มีหน้าที่ปลุกข้าหรอกหรือ?"