ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 978

"ฉันเตือนมันไปแล้ว คิดว่ามันคงไม่กล้าลงมือกับพวกเราแล้วล่ะ" เฉินเกอจุดบุหรี่สูบสองครั้งแล้วเอ่ยพูด "ยังไงซะมันก็เป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลคิมคาวะ ถ้าหากจัดการมันง่ายๆ พวกเราอาจจะมีปัญหาได้"

"เอ๊ะ วันนี้ตอนบ่ายนายบอกว่าจะจัดการทั้งสองตระกูลนั่นให้หมด ตอนนี้กลับปล่อยพวกมันไป" ไป๋เสี่ยวเฟยถอนหายใจออกมา อารมณ์คึกคักที่พลุ่งพล่านของเขาเมื่อครู่นี้สลายหายไปในชั่วพริบตา ตอนแรกที่ได้ยินคำพูดพวกนั้นของเฉินเกอ ยังคิดว่าจะได้ออกกำลังสักหน่อย

"จัดการน่ะต้องจัดการอยู่แล้ว"

"แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ฉันรู้ดีอยู่แก่ใจ ถึงเวลาที่ต้องจัดการพวกมัน ต้องเรียกนายไปด้วยแน่นอน"

เฉินเกอเข้าใจนิสัยของไป๋เสี่ยวเฟยดี จึงได้พูดปลอบใจ

"จริงเหรอ?" ไป๋เสี่ยวเฟยมีสีหน้าดีอกดีใจขึ้นมาทันที

"แน่นอนอยู่แล้ว ฉันเคยหลอกนายเมื่อไหร่ล่ะ" เฉินเกอโยนก้นบุหรี่ทิ้งไป จากนั้นตบบ่าของเขาแล้วเอ่ยพูด "กลับไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ยังมีอีกหนึ่งเรื่องสำคัญที่ต้องทำ"

"เรื่องอะไร?" ไป๋เสี่ยวเฟยเอ่ยถาม

"พรุ่งนี้นายได้รู้เองแหละ" เฉินเกอยิ้มอย่างเรียบๆ

——

วันถัดมา เฉินเกอที่นอนเต็มที่ทั้งคืนรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามาก เพียงแต่ว่าเมื่อเปิดประตูห้องรับแขกออกมา ก็เห็นด้านหน้ามีคนยืนอยู่สิบกว่าคน

คนพวกนี้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นคนที่กลับออกไปจากตระกูลฟุตาบะเมื่อหลายคืนก่อน

"พวกนายมาทำอะไรที่นี่?" เฉินเกอขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางเอ่ยถาม เขาไม่ได้รู้สึกดีกับคนพวกนี้แม้แต่น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ คงไล่คนกลุ่มนี้ออกไปจากตระกูลนานแล้ว

"ไม่มีอะไร แค่ผ่านไปสองวัน รู้สึกคิดถึงน้องชายขึ้นมา พอดีกลับมาเพราะมีธุระนิดหน่อย เลยถือโอกาสมาเยี่ยมด้วย" คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าสุดหัวเราะคิกคักแล้วเอ่ยพูด

"ตอนนี้ได้เจอแล้ว พวกนายก็กลับไปได้แล้วล่ะ" หลังจากพูดจบ เฉินเกอก็ทำท่าจะปิดประตู

"เดี๋ยวก่อนสิ วันนี้ที่พวกเรามาที่นี่ เพราะอยากพูดอะไรกับน้องชายสักหน่อย" คนคนนั้นรีบยื่นมือไปจับประตูเอาไว้ กลัวเฉินเกอจะปิดประตูใส่

"มีอะไร?" เฉินเกอรู้สึกรำคาญเล็กน้อย

"หลักๆ คือพวกเราอยากอธิบายสักหน่อย ก่อนหน้านี้ที่พวกเราไม่พักอาศัยอยู่ในตระกูล เพราะเห็นว่าสถานการณ์ในตระกูลไม่ค่อยสู้ดีนัก ไม่อยากทำให้เจ้าบ้านลำบาก เลยย้ายไปอยู่ด้านนอก แต่ตอนนี้พวกเรากลับมาคิดทบทวนดูแล้ว ในเมื่อพวกเราเป็นคนของตระกูล ก็ควรจะต่อสู้เพื่อตระกูล มีอะไรที่ต้องการให้ช่วย น้องชายบอกกับพวกเราได้เลยนะ พวกเราจะพยายามทำอย่างสุดความสามารถแน่นอน"

"ใช่แล้ว น้องชายพูดยังไง พวกเราก็ทำอย่างนั้น"

"ใครใช้ให้พวกเราเป็นคนของตระกูลฟุตาบะล่ะ ในเมื่อตระกูลมีภัย พวกเราจะยืนดูเฉยๆ ได้ยังไงกัน"

ทุกคนต่างพูดกันไม่หยุด ท่าทางเหมือนกับจะเสียสละชีวิตเลือดเนื้อเพื่อตระกูล ถ้าหากไม่รู้มาก่อนล่ะก็ คงต้องประทับใจในคำพูดเหล่านี้ของพวกเขาแน่นอน

แต่น่าเสียดาย เฉินเกอเห็นท่าทางของพวกเขาก่อนหน้านี้หมดแล้ว

"พวกนายมีใจคิดได้อย่างนี้ ก็ไปพูดกับทากูยะ เจ้าบ้านฟุตาบะเถอะ ผมเป็นแค่แขกคนหนึ่งของที่นี่ จัดการเรื่องในตระกูลของพวกคุณไม่ได้หรอก" เฉินเกอไม่อยากเปลืองน้ำลายพูดกับพวกเขาแล้ว

"ใช่ซะที่ไหนล่ะ เจ้าบ้านเชื่อมั่นในตัวนายมาก ต้องมาหานายน่ะถูกแล้ว" พวกเขาจะไปหาทากูยะ ฟุตาบะได้ยังไง เพราะมีแต่เสียกับเสีย ไม่ได้ประโยชน์อะไร ดังนั้นที่กลับมา ก็เพื่อมาเอาใจเฉินเกอ