ทายาทเศรษฐีฉบับหนุ่มจน นิยาย บท 1047

"บนเกาะชิงเจียวไหนเลยจะสงบสุขขนาดนั้น หากต้องการความสงบก็มีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นนั่นคือการเพิ่มความแข็งแกร่งของตนเอง เมื่อคุณแข็งแกร่งมากพอก็จะไม่มีใครกล้าลงมือกับคุณ แบบนี้ต่างหากถึงเป็นความสงบสำหรับตน"

โจวหยวนทงถอนหายใจ

เขาเพิ่งได้รับข้อความด่วนจากผู้อาวุโสสามเกี่ยวกับเรื่องนี้

นอกจากนี้ ผู้อาวุโสสามยังได้ส่งกลุ่มผู้ฝึกตนของตระกูลมาเป็นพิเศษเพื่อปกป้องความปลอดภัยของเฉินเกอ

แม้ว่าเฉินเกอจะมีพลังเทพจิตเก้าภพ แต่ว่าทุกคนที่มาที่นี่ก็ล้วนมีความแข็งแกร่งทั้งนั้น อาศัยความแข็งแกร่งของเฉินเกอ ก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา

หน้าที่ของโจวหยวนทง ก็คือให้ความสนใจกับสถานการณ์โดยรอบ หากมีอันตรายใดๆ ให้รายงานทันที แล้วตระกูลโจวจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเฉินเกอ

"นายพูดมีเหตุผล" โกวหลินเทียนพยักหน้าและยากที่จะไม่เห็นด้วย

"ทำไมผู้จัดงานถึงได้ไม่สนใจล่ะ?" เฉินเกอถามด้วยความสงสัยอยู่บ้าง "หรือว่าจะมองดูเกาะนี้วุ่นวายขนาดนี้?"

"ที่จริงก็ไม่ใช่อย่างนั้น ผู้จัดงานคิดจะจัดการ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ พวกเขาไม่สามารถช่วยฝ่ายหนึ่งและทำให้อีกฝ่ายขุ่นเคืองได้ ท้ายที่สุดแล้วยังไงก็ต้องเป็นกลางในโลกแห่งการฝึกตน" โจวหยวนทงส่ายหัว สถานการณ์นี้ไม่ใช่ความลับในตระกูลโจวอีกต่อไป

"นายรู้ได้ยังไง?" ไป๋เสี่ยวเฟยถาม

"ผมก็แค่เดาเอา" โจวหยวนทงไอออกมาอย่างอึดอัดสองครั้ง ในขณะเดียวกันก็ตัดสินใจว่าก่อนจะพูดต้องคิดให้ดีก่อน ไม่อย่างนั้นเขาก็แนวโน้มที่จะหลุดปาก

"เจ้าหนุ่มนายคงไม่ได้เป็นคนของผู้จัดงานใช่ไหม?" จู่ๆไป๋เสี่ยวเฟยก็จ้องมาที่เขา

"ย่อมไม่ใช่แน่นอน ถ้าผมเป็นคนของผู้จัดงาน ผมจะมานั่งตรงนี้ได้ยังไง" โจวหยวนทงอธิบายอย่างรวดเร็ว

ระหว่างที่คุยกัน การประมูลก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว ทุกคนต่างจ้องไปที่โต๊ะประมูลเพื่อดูว่าของประมูลชนิดใดจะถูกนำออกมา

นั่นเพราะ เครื่องติ่งรูปสัตว์ของตระกูลซือหม่าทำให้เกิดความผันผวนอย่างมากในตอนเช้า

ต้องรู้ก่อนว่า ยานั้นเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับผู้ฝึกตน มันไม่เพียงแต่สามารถเพิ่มพลังได้ แต่ยังสามารถช่วยให้ฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วหลังจากได้รับบาดเจ็บอีกด้วย

อีกทั้งคนธรรมดาทั่วไปเองก็ไม่สามารถหลอมยาออกมาได้ แต่ถ้ามีเครื่องติ่งรูปสัตว์ขอแค่มีใบสั่งยาก็จะสามารถหลอมยาเองได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ใช้มันเองก็ยังสามารถนำสิ่งที่หลอมออกมาไปขายได้ สร้างรายได้ให้อย่างไม่ขาดสาย

ขณะที่ทุกคนจ้องไปที่โต๊ะประมูล โจวว่านเจียงและคนอื่นๆ กลับจ้องมองที่เฉินเกอ

"เจ้าหนุ่มนี่ยิ่งดูยิ่งรู้สึกไม่เลว เจ้าสามเรื่องที่ให้นายจัดการเรียบร้อยแล้วยัง?" โจวว่านเจียงนั่งไขว่ห้างและยิ้มอยู่ตลอดเวลา

"ยังครับ ตอนนี้มันฉุกละหุกเกินไป ยังคงต้องรอให้การประมูลจบลงก่อน แล้วคืนนี้ผมจะไปบอก" ผู้อาวุโสสามส่ายหัวและบอกตามความจริง

"อย่างนั้นก็ได้" โจวว่านเจียงพยักหน้า

"มีเรื่องอะไรหรือคะ?" โจวหมิ่นรู้สึกว่าทุกคำที่พ่อของเธอและผู้อาวุโสสามพูดในตอนนี้ ล้วนเกี่ยวข้องกับเธอและเฉินเกอ ดังนั้นเธอจึงอยากจะถามให้ชัดเจน

"ไม่มีอะไร ผู้ฝึกตนที่ถูกฆ่าตายไปในวันนี้ พ่อให้เจ้าสามรีบไปจัดการหลังจากการประมูลจบลง และฝังพวกเขาไว้ที่ภูเขาด้านหลัง" โจวว่านเจียงพูดอย่างสบายๆ ถึงนี่จะเป็นการโกหก แต่ใบหน้าของเขากลับไม่กระดิกหรือเปลี่ยนสีเลยสักนิด แม้กระทั่งขณะพูดก็ดูเป็นไปอย่างราบรื่นไม่ติดขัด

"จริงหรือคะ?" โจวหมิ่นไม่เชื่ออยู่บ้าง

ในอดีตพ่อของตนก็เข้าร่วมการประมูลเช่นกัน แต่ว่าเขากลับไม่เคยถามถึงเรื่องพวกนี้มาก่อน ตอนนี้ทำไมจู่ๆถึงได้เป็นกังวลขึ้นมา

เรื่องที่เดิมทีถูกจัดการโดยลูกศิษย์ของตระกูล มาตอนนี้ถึงกับต้องให้ผู้อาวุโสสามเป็นคนจัดการด้วย

"ยัยหนูนี้ พ่อเคยหลอกลูกหรือไง?โจวว่านเจียงรู้ดีว่าลูกสาวของเขาฉลาด ดังนั้นก็เลยได้แต่ต้องใช้ไม้ตายนี้เท่านั้น

"อืม" เมื่อได้ยินโจวว่านเจียงพูดอย่างงั้นโจวหมิ่นก็ไม่ถามต่ออีก

เป็นอย่างนั้นจริงๆ ตั้งแต่เล็กจนโต โจวว่านเจียงล้วนไม่เคยโกหกเธอ หากไม่บอกเธอตามตรง เขาก็เลือกที่จะไม่พูดไปเลย