ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 79

เหมือนดังที่ลี่เลี่ยคิด

ตอนนี้เผยจิ้นโม่นั้นโกรธมากจนปอดจะระเบิดแล้ว ส่วนทางเย่ชิงหลีตอนนี้กลับกำลังค้างคืนที่Helen's Castleที่หรูหรากับลี่เลี่ยในกลางเมืองเมืองเสว่เฉิง

ตอนที่เผยจิ้นโม่รู้ข่าวนี้ ก็รู้สึกว่าอยากจะฆ่าคนให้ตายไปเลย

เช้าวันที่สอง

เย่ชิงหลีตื่นเช้ามาก เพราะว่าอยากจะไปกินข้าวเช้ากับคุณตาที่คฤหาสน์หงซาน และเสี่ยวเสว่อานของเธอ เธอคิดถึงจะตายแล้ว

แต่สุดท้ายตอนจะออกจากประตู โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เผยจิ้นโม่เป็นคนโทรมา

รับสาย “ฮาโหล”

“เมื่อคืนเธออยู่กับลี่เลี่ย?”

เย่ชิงหลี “...” ถึงแม้ว่าจะผ่านคลื่นของโทรศัพท์ เธอก็รู้สึกได้ว่าผู้ชายอีกฝั่งของโทรศัพท์นั้นตอนนี้สีหน้าเย็นชามาก

และอารมณ์ที่ดีของเธอ ตอนนี้ก็สีหน้าไม่ได้ดีไปถึงไหน

“นายสะกดรอยตามฉัน?” น้ำเสียง ไม่พอใจเป็นอย่างมาก

ทำไมที่ไหนก็มีเขาอยู่เรื่อยเลย?ตอนนี้ตัวเองอยู่เมืองเสว่เฉิงแล้ว แต่ก็ยังหนีเงื่อนมือของเขาไม่พ้น?

จริงๆ ด้วย

ในสามปีนี้ ทำไมถึงได้สงบขนาดนี้

แต่แท้จริงแล้ว ก็เพราะว่า...เผยจิ้นโม่คิดว่าเธอตายแล้ว ถ้าหาหลุมศพเจอ คาดว่าศพของเธอไม่เป็นชิ้นดีแน่ๆ

“ใช่ หรือไม่ใช่” ผู้ชายอีกฝั่งโทรศัพท์ ไม่ได้ตอบคำถามของเย่ชิงหลีโดยตรง แต่น้ำเสียงหนักแน่นขึ้นกว่าเดิม

มองไม่เห็นอีกฝ่าย เย่ชิงหลีก็แทบจะรู้สึกถึงอันตรายที่ออกมาจากตัวของผู้ชายคนนั้น

“เกี่ยวอะไรกับนาย”

พูดคำพวกนี้ใส่เผยจิ้นโม่อย่างแรง และไม่รอให้ผู้ชายโกรธ เย่ชิงหลีก็ตัดสายโดยตรง

ไอคนนี้จริงๆ เลย ทำให้หมดอารมณ์ตั้งแต่เช้า

ลี่เลี่ย “...”

น่าหงุดหงิด

ทำให้ลี่เลี่ยที่เดิมอยู่ข้างหน้านั้นอดไม่ได้ที่จะเกร็งไปหมด แต่ก็ดีแล้ว มาหาเรื่องกันตั้งแต่เช้าแบบนี้ สมควรโดนแล้ว

เผยจิ้นโม่ที่อยู่อีกฝั่งของโทรศัพท์ ตอนนี้อยู่ที่สนามบินแล้ว ตอนนี้ทุกอย่างของเมืองซีโจวได้ทิ้งให้เซียวหลิงจัดการทั้งหมด เขาก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่แล้ว

ฉางซินเอ๋อร์นั่งอยู่ข้างๆ เขา จี๋ลู่ยืนอยู่ห่างๆ รู้สึกว่าตัวเกร็งไปหมด

ตอนนี้มือของเผยจิ้นโม่จับโทรศัพท์ไว้ ความเยือกเย็นในตาของเขารุนแรงขึ้น และพลิกพลันอยู่ตลอดเวลา

“จิ้นโม่” ฉางซินเอ๋อร์มองเผยจิ้นโม่ไว้

เมื่อก่อนยังเรียกว่าพี่จิ้นโม่ ตอนนี้แม้แต่ ‘พี่’ ก็ไม่เรียกแล้ว เห็นได้ชัดว่าท่าทีที่เธอมีต่อความสัมพันธ์ของตัวเองและเผยจิ้นโม่นั้นเป็นยังไง

ครั้งนี้ เธออะไรก็ไม่มีแล้ว

นอกจากเผยจิ้นโม่แล้ว อะไรก็เหลือแล้ว

ชีวิต ถึงแม้ว่าจะเดินขึ้นไปบนจุดสูงสุดอีกครั้งแล้วจะทำไม?เธอก็แค่ต้องใช้ชีวิตในการถูกวิพากษ์วิจารณ์ครั้งแล้วครั้งเล่าเท่านั้น ไม่ว่าจะปกปิดยังไง ก็ไม่มีทางที่จะกลับมางดงามอีกครั้ง

ทางแบบนั้น ถูกลิขิตไว้แล้วว่าเต็มไปด้วยขวากหนาม ทำไมถึงต้องไปไล่ตามมันอีก?

“ฉันไปสูบบุหรี่” เผยจิ้นโม่ลุกขึ้นแล้วเดินไปข้างๆ

ฉางซินเอ๋อร์มองเผยจิ้นโม่ที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็น ในสายตาเย็นชาบวกกับโหดร้าย

มองมือของตัวเองที่ถูกห่อจนเหมือนกับข้าวต้มมัดโดยจิตใต้สำนึก

ใต้ตา เต็มไปด้วยความเกลียดที่มีต่อเย่ชิงหลี

ตรงทางเดินไปห้องน้ำ

จี๋ลู่ได้รับสายจากเผยจิ้นโม่ “คุณผู้ชาย”

“นายกลับไปกับเธอก่อน ฉันจะไปเมืองเสว่เฉิงเที่ยวหนึ่ง” ผู้ชายที่ในมือหนีบบุหรี่ไว้ พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อึ้มครื้ม

ได้ยินแบบนั้น แผ่นหลังของจี๋ลู่เหงื่อแตกไปหมด

ให้เขากลับไปกับฉางซินเอ๋อร์ก่อน?

นี่..... “คุณฉางรู้ไหมครับ?”

พูดถึงฉางซินเอ๋อร์ บนหน้าของเผยจิ้นโม่ก็แสดงหงุดหงิดขึ้มา