ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 13

บ้านเก่าตระกูลเผย

กลิ่นอายโบราณ ว่ากันว่าบ้านหลังนี้มีอายุมากกว่าร้อยปี แต่เพราะบูรณะอย่างยอดเยี่ยม ฉะนั้นมันจึงรู้สึกใหม่มากอยู่ตลอด

แต่ทว่าด้านใน เป็นประจักษ์พยานความรุ่งโรจน์และเกียรติยศของยุคสมัยของตระกูลเผย

เผยเยว่พาเย่ชิงหลีกลับมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ บังเอิญเจอคุณหญิงเผยตู้หยุนหรั่นที่ห้องรับรอง “แม่ แม่ดูสิคะว่าฉันพาใครกลับมาด้วย?”

ผู้หญิงผอมบางสง่างามมองเย่ชิงหลี ไม่ได้ดีใจจากก้นบึ้งจิตใจเหมือนเผยเยว่ กลับกันหน้าตามีความเข้มงวดและเย็นชา

วางถ้วยชาในมือลง แล้วพูดกับเผยเยว่ว่า “เยว่เยว่ ลูกไปดูหน่อยว่าป้าจางทำขนมหวานให้พี่สะใภ้รองของลูกเสร็จหรือยัง!”

“แม่ ปู่บอกว่าพาพี่สะใภ้รองกลับมาให้ไปเจอเขาเลย ไปเจอก่อนค่อยมากินก็ไม่สาย!”

“เยว่เยว่!” น้ำเสียงคุณหญิงเผยหนักหน่วง

ความเข้มงวดและความเฉียบคมในนั้น ทำให้เผยเยว่ที่เด็ดเดี่ยวแต่เดิมทีขดตัวในพริบตาเดียว

เย่ชิงหลีขมวดคิ้ว ชักมือออกจากฝ่ามือเผยเยว่ “ไปดูก่อนเถอะ ฉันก็หิวนิดหน่อยเหมือนกัน”

“อ่อ ค่ะ” ได้ยินเย่ชิงหลีเอ่ยปาก เผยเยว่จึงรีบวิ่งไปอย่างว่องไว

อย่าพูดเลย แม่ของพวกเขาคนนี้ปกติดูอ่อนโยนมาก แต่ตอนที่โกรธขึ้นมาจริงๆ ก็ยังน่ากลัวสุดๆ

เผยเยว่ไปแล้ว

คุณหญิงเผยมองเย่ชิงหลีด้วยความเข้มงวด น้ำเสียงไม่ค่อยดีนัก “หนีไปสามปีกว่า พอโผล่มาก็ก่อเรื่องตั้งมากมาย ชิงหลี ทำอะไรก็มีขอบเขตซะบ้าง!”

สำนวนถ้อยคำ ล้วนเย็นชา

ไม่ได้สนว่าเธออยู่ที่ไหน แต่กล่าวโทษที่เธอโผล่มาก่อเรื่องวุ่นวายให้ตระกูลเผย?

ต้องบอกเลยว่า ตระกูลเผยนี่เย็นชาเสียจริง!

ความเย็นชาในตัวเผยจิ้นโม่ ครึ่งหนึ่งคงจะมาจากคุณแม่ตัวเองท่านนี้แหละ

ใบหน้าเย่ชิงหลีไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร แค่พูดเรียบเฉย “สำหรับผลกระทบต่อตระกูลเผย ทุกอย่างมันมีสาเหตุมาจากความสัมพันธ์ของฉันกับเผยจิ้นโม่ คุณไม่ต้องห่วง เราจะหมดความสัมพันธ์เร็วๆ นี้”

สิ้นคำพูด!

แค่เห็นสีหน้าเข้มงวดของคุณหญิงเผยที่จัดการอย่างเหมาะสม มันเย็นชาขึ้นทันควันเพราะประโยคนี้

ลุงเฉินที่เป็นพ่อบ้านคนสนิทของท่านเผยรออยู่ที่ประตู เห็นเย่ชิงหลีปรากฏตัว ก็เดินเข้ามาอย่างเคารพและอ่อนโยน “คุณนายรอง คุณมาแล้ว ท่านปู่รอคุณมานานสักพัก!”

“ลุงเฉินสวัสดีค่ะ”

“สวัสดีครับ”

“คุณปู่เป็นยังไงบ้างคะ?”

เย่ชิงหลีในตอนนี้ ไม่ได้มีหนามทั่วทั้งร่างเหมือนตอนเผชิญหน้ากับคุณหญิงเผยแล้ว มีแต่ความอ่อนโยน

ได้ยินเธอถามถึงท่านปู่ ลุงเฉินข้างกายก็เกือบตาแดง “ท่านปู่สบายดีทุกอย่างครับ เพียงแต่ไม่กี่ปีมานี้เป็นห่วงคุณมาก เขาเองก็ไม่เชื่อว่าคุณตายไปแล้ว ให้คนตามหาคุณอยู่ตลอด แต่น่าเสียดาย...”

น่าเสียดายที่ไม่มีข่าวใดๆ มาตลอด

อุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้น

เย่ชิงหลีจากไปอย่างรีบร้อน ไม่รู้ว่าข้างหลังยังมีคนมากมายเป็นห่วงเธอ

เผยจิ้นโม่ไม่เชื่อว่าเธอตายไปแล้ว ตามหาเธอตั้งหลายปี เธออยู่ต่างประเทศไม่สะทกสะท้านอยู่ตลอด แต่เมื่อได้ยินว่าคุณปู่เผยเป็นห่วง คอเธอก็แข็งเล็กน้อย