ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 12

มิตรภาพในอดีต?

สี่คำนี้ มันช่างน่าถากถาง

มือเล็กของเย่ชิงหลีกระชับที่แฮนด์ประตู ข้อต่อกลายเป็นสีขาวเล็กน้อย จากนั้นก็มองไปทางฉางซินเอ๋อร์!

นัยน์ตามีความเย็นยะเยือกแข็งแกร่งไม่ยอมถอย “เธอพูดเรื่องมิตรภาพกับฉันเหรอ? ฉันนึกว่าเธอลืมมันไปหมดแล้วเมื่อสามปีก่อนซะอีก”

เธอมองฉางซินเอ๋อร์ แค่นหัวเราะ “แล้วแต่เธอ ยังไงตระกูลเย่ก็เลี้ยงหมาป่าตาขาว มันก็คงไม่มีเรื่องน่ารังเกียจอีก”

เธอพูดจบ ก็มองฉางซินเอ๋อร์ด้วยความเย้ยหยัน

ไม่ให้โอกาสเธอโต้กลับ ก็ขึ้นรถ เกิดเสียง ‘บรื้น’ รถพุ่งทะยานออกไปเหมือนลูกศรออกจากสายธนู

ฉางซินเอ๋อร์ตกใจจนถอยหลัง มองท้ายรถคันสี่เหลี่ยมอย่างซีดเซียว ความทรงพลังของแบบรถคันนั้นมันเหมือนผสมผสานกับร่างเล็กบางของเย่ชิงหลี

อย่างที่คิดไว้ นี่คือใบหน้าที่แท้จริงของเย่ชิงหลี ความอ่อนโยนอบอุ่นในอดีต คือสิ่งที่เธอเสแสร้งออกมาทั้งนั้น!

ฉางซินเอ๋อร์กำหมัดสองข้าง ทั้งร่างสั่นระริก นัยน์ตาแพร่ขยายไปด้วยพิษ...!

หลังจากเย่ชิงหลีออกมาจากแลนแทน กรุ๊ป ก็ไม่ได้ไปที่อื่น แต่ตรงไปที่สถานีตำรวจ...!

หลังจากทางเผยจิ้นโม่รู้ ก็แค่รู้สึกปวดสมอง

จี๋ลู่ขมวดคิ้วแน่นเช่นกัน “งั้นตอนนี้ต้องทำยังไงครับ?”

“โทรไปหาทางนั้น ให้ความร่วมมือกับเธอในการสืบ ในเมื่อเธออยากได้ผลลัพธ์ งั้นก็ให้ผลลัพธ์เธอ”

จี๋ลู่ได้ยินดังนั้น ก็เข้าใจทันที

ถึงแม้เผยจิ้นโม่ไม่พูดให้ชัดเจน ตอนนี้จี๋ลู่ก็เข้าใจแล้วว่าผลลัพธ์ที่เขาบอกจะให้เย่ชิงหลีมันหมายความว่ายังไง

เธอ มาเพื่อคุณยายซูจริงๆ

หนึ่งเดือนก่อน เผยจิ้นโม่และฉางซินเอ๋อร์ประกาศงานหมั้น เธอไม่ปรากฏตัวในเวลาที่กำหนด สุดท้ายก็กลับมาเพราะการเสียชีวิตผิดปกติของคุณยายซู

“แฉ่ก”

เสียงจุดไฟแช็กดังขึ้นอีกครั้ง ผู้ชายจุดบุหรี่หนึ่งมวนด้วยความหงุดหงิด สูบมันสองครั้งอย่างดุเดือด

จี๋ลู่มองเผยจิ้นโม่ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล “ทางด้านคุณฉาง ดูเหมือนจะไม่ค่อยดีนะครับ!”

“อืม”

ชายคนนั้นแค่ตอบอย่างอุดอู้ ไม่มีคำพูดอีก

ส่วนจี๋ลู่ที่อยู่เคียงข้างเผยจิ้นโม่มาตลอด สำหรับการตอบสนองแบบนี้ของเผยจิ้นโม่ในตอนนี้ รู้สึกไม่ค่อยเข้าใจนัก!