เย่ชิงหลีเก็บของมีค่าของตัวเองเรียบร้อย ขณะที่เดินไปถึงประตู สุดท้ายก็หันศีรษะกลับมามองห้องที่ตัวเองอยู่มาสองปี
ความอบอุ่น ความสะอาด เต็มไปด้วยของที่เขาให้คนเอามาให้
มันช่างหรูหรา
และช่างน่าเย้ยหยัน
ป้ากุ้ยเห็นเธอร่างกายเทอะทะ หิ้วหีบกระเป๋าลงมาข้างล่างด้วยความลำบาก
ท่าทางล้มแหล่มิล้มแหล่ ทำให้หัวใจตึงเครียด “คุณนายรอง ดึกป่านนี้นี่คุณจะทำอะไรคะ เอามาให้ฉันเร็ว!”
“คุณท้องเก้าเดือนแล้ว ร่างกายทนความเหนื่อยไม่ได้! คุณชายสองให้ความสำคัญกับท้องคุณมากที่สุดเลย!”
เย่ชิงหลีมองชั้นล่างที่วังเวง นัยน์ตาเกิดความเย้ยหยัน
เขาเห็นความสำคัญจนอยากฆ่าลูกของเธอด้วยมือตัวเอง
เธอน้ำตาคลอเบ้าอย่างอดไม่ได้ แต่กลั้นมันลงไป
พูดด้วยเสียงแห้งแหบ “ป้ากุ้ย ช่วยฉันฝากบอกเขา! บอกว่า...”
เย่ชิงหลีหยุดพูด หัวใจรู้สึกชาอย่างรุนแรง “ข้อตกลงการหย่าฉันร่างไว้เรียบร้อยส่งไปที่กล่องจดหมายเขาแล้ว อีกอย่างฉันไม่มีทางผ่าตัดอะไรนั่น”
พูดจบ ไม่สนว่าป้ากุ้ยด้านหลังจะพูดห้ามโน้มน้าวยังไง ขณะที่หิ้วหีบกระเป๋าออกไปจากบ้าน ทุกย่างก้าวหนักอึ้งเหมือนเหยียบย่ำโคลน
อากาศที่ร้อนอบอ้าวในตอนแรก ตอนนี้ฝนเทกระหน่ำลมพัดอย่างบ้าคลั่งแล้ว
เย่ชิงหลียืนตรงประตูคฤหาสน์ ฝนตกลงบนร่างเธอ มันหนาวเข้ากระดูก
มองท้องฟ้า ก่อนเธอจะเดินสู่ม่านฝนโดยไม่หันศีรษะกลับมา
‘เอี๊ยด! ซ~ซ่า...’
เสียงรถเบรกดังขึ้น น้ำในหลุมถูกล้อรถเหยียบจนกระเซ็นโดนเย่ชิงหลี
บนรถมีผู้ชายเดินลงมา เดินมาหาเขาอย่างเคารพ “คุณนายรอง”
คือฉีลั่ว หนึ่งในผู้ช่วยข้างกายผู้ชายคนนั้น
เย่ชิงหลีเหมือนไม่เห็นเขา เดินผ่านฉีลั่วไปอย่างว่างเปล่า
ฉีลั่วห้ามเธอเอาไว้
“คุณผู้ชายให้ผมพาคุณไปโรงพยาบาล”
สิ้นคำพูด
กระเป๋าเดินทางในมือก็ถูกฉีลั่วหิ้วไป เขาเปิดประตูรถให้เธอด้วยความเคารพ
รถไมบัคสีดำที่ไม่โดดเด่น รถของเผยจิ้นโม่เอง เธอรู้ราคา หลายสิบล้าน
ผู้หญิงกี่คนอยากนั่ง แต่ตอนนี้เย่ชิงหลีแค่รู้สึกว่ารถคันนี้มันคือรถที่พาไปยังงานฝังศพ
ถ้าขึ้นไป เธอจะถูกส่งไปยังนรก ไม่มีทางฟื้นคืนตลอดกาล!
เย่ชิงหลีได้ยินดังนั้น เลือดในร่างกายก็ชะงักงัน!
ฉางซินเอ๋อร์...!? เป็นฉางซินเอ๋อร์ได้ยังไง? เธอ...เป็นไปได้ยังไง?
ความรู้สึกชาและว่างเปล่าในดวงตาถูกโจมตีจนแหลก ความสิ้นหวังและความเศร้าแผ่คลุมเธอ
ฝนเทกระหน่ำลงมาบนกระจกหน้ารถ ทำให้ถนนข้างหน้ามัว
เย่ชิงหลีลืมตา นัยน์ตาเกิดความเกลียดชังมหาศาล ยื่นมือออกไป...คว้าพวงมาลัยไว้แน่น
จิตใต้สำนึกพลันเด็ดเดี่ยว!
เสียงตื่นตระหนกของฉีลั่วดังขึ้น “คุณนายรองคุณทำอะไร? รีบปล่อยมือ!”
เย่ชิงหลีในตอนนี้เหมือนไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น โลกของเธอขาวโพลนเศร้าสลด สิ่งที่เหลืออยู่แตกกระจายเป็นชิ้นๆ ไม่มีอะไรทั้งนั้นแล้ว!
มือออกแรงด้วยจิตใต้สำนึก หัวรถชนราวสะพานข้ามแม่น้ำจนเกิดเสียง “ปัง” รถพุ่งลงไปในแม่น้ำเนื่องจากสูญเสียการควบคุมอย่างสิ้นเชิง ‘ซ่า’ เกิดคลื่นเป็นพันชั้น
แม่น้ำเย็นเฉียบกระตุ้นอวัยวะสัมผัสสำลักเข้าปอด เย่ชิงหลีกางมือสองข้าง ปล่อยให้โลกอันหนาวเหน็บคลุมตัวเองไว้
ท้องของเธอ จู่ๆ ก็เจ็บปวดมาก
ลูกของเธอ ก็รู้ว่าสองแม่ลูกจะถูกทอดทิ้ง ใกล้ตายแล้วใช่ไหม?
เพียงเวลาสั้นๆ ไม่กี่นาที สะพานใหญ่ก็เกิดการจราจรแออัด
เสียงไซเรนกับรถตระกูลเผยทำลายเสียงพายุฝนกระหน่ำที่มากะทันหัน แต่ถูกขบวนรถยาวสกัดกั้นที่ปลายสะพาน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า
แอดมิน...กลับมาต่อเรื่องด้วยจ้า😁😁😁...