ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 24

เผยจิ้นโม่พักอยู่ที่คฤหาสน์เฟิ่งซี

เขาดูออก เย่ชิงหลีไม่เต็มใจที่จะกลับไปที่จิ่นซาน ที่นั่น... เป็นสถานที่ในฝันร้ายของเธอเมื่อสองปีก่อน...!

แน่นอนเย่ชิงหลี ไม่ต้องการให้ชายคนนี้อาศัยอยู่ในคฤหาสน์เฟิ่งซี แต่ทว่าเขาแข็งแกร่งและมีอำนาจเหนือกว่า

ไม่ฟังคำพูดใดๆ ของเธอ!

บวกกับที่ตอบรับคำขอของปู่ เพราะแบบนี้เย่ชิงหลีก็เลยไม่ได้สนใจเขา แม้ว่าเธอจะอยู่ภายใต้ชายคาเดียวกัน แต่เธอก็ยังมองเขาเป็นอากาศ

เช้าวันถัดมาบนโต๊ะอาหาร

คนรับใช้ใน คฤหาสน์เฟิ่งซีเห็นเผยจิ้นโม่ พวกเขาทั้งหมดดูมีความสุข ไม่ต้องสงสัย คนเหล่านี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อสองปีก่อน

ตอนนี้เมื่อเห็นเผยจิ้นโม่ทิ้งคู่หมั้นและมาตามเย่ชิงลี่ ก็มีความสุขที่ได้เห็น

"มีแผนการอะไรสำหรับกลางวันนี้" ชายคนนั้นถามเธอ

เย่ชิงหลีตอบอย่างไม่สนใจ!

"เกี่ยวอะไรกับนายด้วย?"

ตอนนี้ ก็เป็นแบบนี้!

ถ้าไม่พูดก็เหมือนอากาศ ถ้าพูดก็โดนด่า

สีหน้าของเผยจิ้นโม่นิ่งขึ้น 'ปึก' แรงที่วางแก้วนมมันหนักมากกว่าปกติ

เย่ชิงหลีมองเขาอย่างเฉียบขาด "ในเมื่ออาหารไม่อร่อยนักก็อย่ากินมัน อย่าทำให้อาหารของครอบครัวเราเสียเปล่า"

ไม่มีใครขอให้เขามาที่นี่

ชายคนนั้นมองเธอ ด้วยสายตาเฉียบคม

เย่ชิงหลีขี้เกียจสนใจเธอ สนใจแค่การทานอาหารตรงหน้า

ตอนนี้ความสามารถในการด่าของเธอดีจนเกินไป สุดท้ายเผยจิ้นโม่ก็ถูกทำให้โกรธจนต้องออกไป

"คุณหนูคะ ฉันคิดว่าคุณผู้ชายเป็นห่วงคุณหนูมาก ทำไมถึงโกรธเขา" เธอคือป้าเจิ้งที่เคยดูแลแม่และยายของเธอ

การกลับมาครั้งนี้ เย่ชิงหลีก็พาคนพวกนี้กลับมาด้วย

เมื่อได้ยินคำพูดแบบนั้นของป้าเจิ้ง ใบหน้าของเย่ชิงหลีก็นิ่งค้างไปชั่วขณะ ความเย็นเยียบแผ่ซ่านอยู่ในจิตใจ

ที่เป็นห่วง เป็นเขาใช่ไหม?