ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 23

เหมือนกับแอ่งน้ำลึกสีดำ ลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้ง...!

สุดท้าย เย่ชิงหลีก็เป็นอิสระ เกือบจะออกห่างจากเผยจิ้นโม่ไปไกลทันที และมองเขาอย่างระมัดระวัง "ไปสิ!"

"ชิงหลี" ชายคนนั้นอ้าปากพูด สองคำนั้นสงบอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

แต่ในความสงบนั้น เย่ชิงหลีรู้สึกว่าดูเหมือนจะเป็นอันตรายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำ

มันเหมือนกับตาข่ายขนาดใหญ่ ที่ห่อหุ้มเย่ชิงหลีเอาไว้ และเย่ชิงหลีก็เป็นคนที่อ่อนไหวอย่างมาก...!

ที่ลี่เลี่ยต้องไป มันเป็นแผนของเผยจิ้นโม่

ดังนั้นการกลับมาของเธอ ก็อยู่ในอุบายของชายผู้นี้เช่นกัน?

ความเป็นไปได้นี้แวบเข้ามาในหัว... หัวใจของเย่ชิงหลีใกล้จะพังทลายแล้ว มองไปที่เผยจิ้นโม่ด้วยใบหน้าที่ซีดเซียว

ขยับริมฝีปาก ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในขณะนี้ ก็พูดอะไรไม่ออกเลยสักอย่าง

ชายคนนั้นลุกขึ้น เดินมาหาเธอ ทุกย่างก้าวดูเหมือนจะเหยียบไปที่หัวใจของเย่ชิงหลี ซึ่งทำให้หัวใจที่เดิมที 'เต้นรัว' ของเธอในตอนนี้ยิ่งไม่สมดุลมากกว่าเดิม

นิ้วเรียวยาว ยกขึ้นจับสันกรามของเย่ชิงหลี ในขณะที่สบตากัน ความโกรธของเย่ชิงหลีก็ถูกยั่วยุเช่นกัน!

"ตกลงแล้วนายอยากจะทำอะไร?"

"เธอคิดว่ายังไง？"

"นายมีคู่หมั้นอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง!" ใช่ ฉางซินเอ๋อร์

คนๆ นี้ที่ทำให้เย่ชิงหลีรู้สึกเจ็บปวดมาเป็นเวลานาน แม้ว่าตอนนี้ เธอยังไม่สามารถออกจากเงามืดของในตอนนั้นได้

ทำไมเธอถึงเป็นแบบนั้น?

และยิ่งไปกว่านั้นเธอ ได้กลายเป็นคู่หมั้นของอดีตสามีของเธอ?

ช่างน่าขัน!?

หลังจากพูดจบ ชายคนนั้นก็บีบกรามของเธอแล้วพูดว่า "เธอไม่รู้จริงๆ เหรอว่าทำไมเขาถึงกลายมาเป็นคู่หมั้นของฉัน"

ทำไม？

เรื่องที่เขาทำ เธอจะรู้ได้ยังไงว่าทำไม?

เช่นเดียวกับเมื่อสองปีที่แล้ว เพื่อช่วยฉางซินเอ๋อร์ เขาไม่ลังเลเลยที่จะทำแบบนั้นกับเธอ