ฉันน่ะ...เศรษฐีนีตัวแม่จ้า นิยาย บท 71

ทางเผยจิ้นโม่อยู่ในโรงแรมแล้ว

ฟังที่จี๋ลู่รายงาน ลุกขึ้นมาแล้วเดินออกไปข้างนอกด้วยเก้าที่ยาวๆ “หยุด!”

และแล้วตู้หยุนหรั่นที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่พูดไม่จา ไม่ส่งเสียงอะไรก็พูดขึ้นมาอย่างโกรธ เผยจิ้นโม่พูดด้วยเสียงที่ต่ำ “ตอนนี้ทางนั้นวุ่นวายไปหมดแล้ว!”

“ฉันได้ยินหมดแล้ว จี๋ลู่พูดละเอียดมากพอแล้ว เป็นผู้ช่วยที่ถือว่าผ่าน รายงานทุกอย่างได้อย่างละเอียดมากและชัดเจน”

คุณหญิงเผยน้ำเสียงเบามาก และนิ่งมาก แต่กลับทำให้จี๋ลู่รู้สึกขนลุกไปหมด

จากนั้น ก็มองไปทางเผยจิ้นโม่ ได้ยินแค่เธอพูดออกมาทีละคำว่า “ตอนนี้ไม่ว่าเธออยู่ในสถานการณ์จะเป็นยังไง นั้นก็เป็นเพราะว่ามันทำตัวมันเอง!”

พูดจบ

เผยจิ้นโม่ก็กระชากเนกไทบนคอของตัวเองอย่างหงุดหงิด

ตู้หยุนหรั่นพูดต่อว่า “ครั้งนี้ฉันยืนข้างชิงหลีนะ เพื่อผู้หญิงคนนั้นแล้วใส่ร้ายเธอแบบนี้ ครั้งนี้ก็อย่าโทษเธอเลย”

บรรยากาศในนั้น เย็นลงถึงขั้นสุด

หลังของจี๋ลู่เต็มไปด้วยเหงื่อ

เผยจิ้นโม่ส่งสายตาให้เขา จี๋ลู่ก็เข้าใจความหมายของเขาทันที หันหลังก็จะเดินออกไป

และแล้วตอนที่กำลังจะเดิน ก็ถูกตู้หยุนหรั่นตะโกนถาม “จะไปไหน?”

“คุณหญิง” จี๋ลู่หันกลับมาอย่างกลัว

ตู้หยุนหรั่นมองเขาอย่างโอ่อ่า จากนั้นก็มองไปทางเผยจิ้นโม่ “วันนี้ถ้าใครออกไปจากประตูห้องนี้...”

ตอนที่พูดถึงตรงนี้ ตู้หยุนหรั่นก็หยุดพูด

เอาขวดยาออกมาจากกระเป๋าหนึ่งขวด

ตอนนี้ ถึงแม้ว่าเธอไม่พูดให้ชัดเจน ทุกคนก็รู้ว่าในขวดนั้นใส่ยาอะไรไว้กันแน่

“ฉันรับรองว่าพวกนายไปไม่ถึงหน้างานก็ต้องกลับมาเก็บศพของฉัน!”

จี๋ลู่ “...”

เผยจิ้นโม่ “...”

พูดจบ เผยจิ้นโม่มองไปทางเผยจิ้นโม่ ทั่วร่างแปร่งไอความหนาวเย็นออกมา “ท่านไม่ใช่คนที่จะทำเรื่องอย่างนี้แล้วลดคุณภาพของท่านลง”

“ตระกูลเผยพวกฉันไม่ใช่ตระกูลที่ไม่รักษาสัญญา แต่เพราะนายผิดต่อสัญญาที่ให้ไว้กับคุณหณิงซู แล้วยังมีคุณภาพอะไร?”

น้ำเสียงของตู้หยุนหรั่น ก็ยังเบามากเหมือนเดิม

แต่กลับพูดเรื่องที่เข้มงวดที่สุดออก เพื่อรักษาขีดจำกัดของตัวเอง

บรรยากาศเงียบลงอีกครั้ง

จี๋ลู่มองไปทางเผยจิ้นโม่ แต่เผยจิ้นโม่กลับมองตู้หยุนหรั่น จี๋ลู่ในตอนนี้ก็ไม่รู้ต้องทำยังไงแล้ว

เหมือนกับว่าเหตุการณ์ในคืนนี้ ทางฝั่งคุณหญิงรู้ล่วงหน้าเลย ก็เลยพูดตอนใกล้จบว่าตัวเองไม่สบาย

เขาส่งเธอกลับมา เธอก็สลบไปทันที ทำให้เผยจิ้นโม่ต้องออกมาเป็นเพื่อน

เดิมทีจะไปโรงพยาบาล แต่เธอกลับฟื้นแล้วบอกว่าตัวเอง...แกล้งสลบ!

ตอนนั้น ไม่มีใครรู้ว่าสีหน้าของเผยจิ้นโม่เป็นยังไง

และตอนนี้คนทางฝั่งฉางซินเอ๋อร์ โทรศัพท์ก็จะโทรจนระเบิดแล้ว ตู้หยุนหรั่นกลับใช้วิธีเดียวกับฉางซินเอ๋อร์ในการห้ามไม่ให้ออกจากประตูห้องนี้

“แม่!” น้ำเสียงของเผยจิ้นโม่แข็งขึ้นมา

ตู้หยุนหรั่น “ไม่ต้องพูดแล้ว”

เธอพอจะรู้แล้วว่าเผยจิ้นโม่จะพูดอะไร และเธอในตอนนี้ อะไรก็ไม่อยากฟัง

ทางฝั่งเย่ชิงหลีหลังจากกลับมาถึงโรงแรม โยวชิงชวนก็มา ผู้ชายใส่สูท ดูมาทเข้มมาก

เขา เป็นผู้จัดการของโรงแรมแห่งนี้

“วางใจได้เลย ด้านนอกโรงแรมได้จัดการไว้หมดแล้ว” โยวชิงชวนพูดกับเย่ชิงหลี

ในงานการแข่งขันนิทรรศการเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น ต้องมีนักข่าวจำนวนมากที่อยากจะสัมภาษณ์ทางเย่ชิงหลี

แต่ตอนนี้ ไม่ตอบกลับ เป็นการตอบกลับที่ดีที่สุด

“อื้ม ขอบคุณมากนะ” เย่ชิงหลีพูด

ถึงแม้ว่าโยวชิงชวนไม่ได้ไปทางนั้น แต่ลี่เลี่ยได้สั่งการไว้โดยเฉพาะ ทางเขาก็ต้องทำให้ดีที่สุด