ชีวิตในสวนผัก นิยาย บท 10

วันนี้นางตื่นเช้าเพราะจะไปช่วยท่านพ่อเก็บผักในไร่ เพราะช่วงสายๆ คนงานจะเข้ามาสร้างบ้านพ่อนางต้องมาคุมคนงานจึงต้องรีบเก็บแต่เช้า

"ท่านพ่อข้ามาช่วยเเล้วเจ้าค่ะ"

"เจ้าไม่ต้องช่วยก็นะเลี่ยงหลิ่ง"

"ข้าอยากช่วยเจ้าคะ"

ตอนนี้ก็ใกล้หน้าหนาวแล้วอีกประมาณ2วันท่านพ่อบอกว่าจะมีหิมะตก ส่วนสวนผักนางหาผ้าบางๆ ไปคลุมไว้เพราะผักที่มีปราณจะทนทุกสภาพแวดล้อมนางถึงไม่เป็นห่วงที่เอาผ้าคลุมไว้เพราะกลัวชาวบ้านจะมาเห็นเเล้วเป็นเรื่องใหญ่

ผักในฤดูหนาวมีราคาแพง เพราะผักทนฤดูหนาวไม่ได้คุณชายซูเจียวจึงขึ้นราคาผักให้นางอีก10เหรียญทอง ตอนนี้บ้านนางก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้นางกับท่านพ่อจะเข้าไปในเมืองเพื่อหาซื้อของเข้าบ้าน

"เลี่ยงหลิ่งเจ้าไปใส่เสื้อให้หนากว่านี้หน่อยเถอะอากาศเริ่มหนาวแล้ว"

"เจ้าค่ะ"ตอนนางมีชีวิตในโลกก่อนไม่ค่อยได้สัมผัสกับกับว่าหนาวเลย

"ท่านพี่ด้วยนะเจ้าค่ะ"นางกับท่านพ่อไปใส่เสื้อผ้าเพิ่มเเละเดินไปที่รถม้า

"เลี่ยงหลิ่งเจ้าเข้าไปในรถม้าเถอะอากาศข้างนอกมันหนาว"ตอนนี้นางนั่งอยู่หน้ารถม้ากับท่านพ่อ นางก็ไม่ได้รู้สึกหนาวอากาศเย็นสบายดี แต่นางไม่อยากให้ท่านพ่อเป็นห่วง

"เจ้าค่ะ"

ประมาณ2ก้านธูปนางกับท่านพ่อก็มาถึงในเมือง นางตรงไปยังร้านขายผ้า นางจะซื้อผ้านวมหลายๆ พื้น

และซื้อชุดหนาๆ ให้ครอบครัวนางได้ใส่เพราะแต่ก่อนครอบครัวนางกังวลเรื่องเงินเลยไม่กล้าจะซื้อแต่ตอนนี้นางมีเงินถ้าไม่ใช้เงินที่หามานางจะหาเงินไปเพื่ออะไร

"ท่านพ่อเราซื้อผ้านวนไปสัก7ผืนดีหรือไมเจ้าค่ะ"

"ไม่เยอะไปรึเลี่ยงหลิ่ง"

"ไม่เจ้าคะ เราซื้อไว้เพื่ออากาศมันหนาวมากจะไม่ต้องออกมาซื้ออีก ถ้าอากาศหนาวผ้านวมต้องแพงแน่ๆเจ้าคะ" เลี่ยงรุ่ยคิดตามที่เลี่ยงหลิ่งพูดก็เห็นว่าจำเป็นจริงๆ จึงซื้อ

"ท่านพ่อข้าอยากตัดชุดใหม่เจ้าคะ ตัดให้พี่ใหญ่ พี่รองท่านแม่แล้วก็ท่านพ่อ"

"ชุดที่บ้านยังมีชุดหลายชุดที่ยังดีอยู่นะเลี่ยงหลิ่ง"

"ชุดมันเก่าเเล้วเจ้าค่ะ ซื้อชุดเข้าบ้านใหม่ด้วยเจ้าคะ" พวกนางย้ายของเข้าบ้านใหม่เรียบร้อยเเล้วเหลือแค่พิธีการเข้าบ้าน พวกนางก็สามารถเข้าอยู่ได้เลย

"งั้นเราซื้อผ้าไปให้ท่านแม่เจ้าตัดดีรึไม"

"ดี เจ้าคะ" นางกับท่านพ่อเลือกผ้าได้หลายพับ

หลังจากที่ออกจากร้านผ้าท่านพ่อจ้างให้ลูกจ้างร้านผ้าเอาของไปเก็บไว้ที่รถม้า นางเดินนำท่านพ่อเข้าตลาดมาซื้อข้าวและพวกเครื่องปรุงต่างๆ เพราะหน้าหนาวพวกนางจะไม่เข้าเมือง อีกอย่างของในหน้าหนาวก็เเพงเหลือเกิน นางจึงตัดสินใจซื้อกักตุนไว้ที่บ้านเลย

อาหารแห้งที่บ้านนางมีปลาตากแห้งอย่างเดียวนางจะซื้อเนื้อหมูไปตากแดดอีกเก็บไว้กินหน้าหนาว

"ท่านพ่อเราซื้อเนื้อหมูไปเยอะๆ เลยเจ้าค่ะเอาไปทำหมูแดดเดียวกินในฤดูหนาว"

"งั้นเราไปร้านหมูกัน ไปซื้อเนื้อไปเลี้ยงต้อนรับขึ้นบ้านใหม่ด้วยชาวบ้านจะมาในช่วงเช้าเราต้องเลี้ยงอาหารชาวบ้าน"ในยุคนนี้มีทำเนียมถ้าเกิดจะขึ้นบ้านต้องดูฤกษ์และชวนชาวบ้านมาด้วย

"เจ้าคะ ข้าจะช่วยท่านแม่ทำอาหาร"

นางกับท่านพ่อเดินมาถึงแผงขายเนื้อ เนื้อหมูดูสดใหม่มาก นางเห็นกระดูกก็คิดอยากจะเอาๆ ไปต้มน้ำซุปจริงๆ เพราะอากาศเริ่มหนาวต้องกินของร้อนๆ ถึงจะสดชื่น

ท่านพ่อนางซื้อเนื้อหมูทั้งหมด5ชั่ง เลี้ยงชาวบ้าน2ชั่งที่เหลือนางจะเอาไปทำเนื้อหมูแดดเดียวเเค่คิดก็รู้เลยว่าจะต้องอร่อย

"ท่านพ่อข้าอยากได้กระดูกด้วยเจ้าคะ"

"เจ้าจะเอาไปทำไมรึมันไม่มีเนื้อเลยนะเลี่ยงหลิ่ง"

"ข้าจะต้มน้ำซุปเจ้าค่ะ น้ำซุปร้อนๆ กินเเล้วจะสบายท้องเจ้าคะ"

"ท่านลุงเจ้าคะ กระดูกหมูขายยังไงเจ้าคะ"

"ไม่ได้ขายหรอกถ้าเจ้าอยากเอาไปเท่าไรก็เอาไปเถอะ" นางหันไปมองกระดูกก็เห็นมีเนื้อติดอยู่เเต่ก็ไม่มาก

"งั้นข้าเอาทั้งหมดเลยเจ้าคะ แต่ข้าจะให้ท่านลุง5เหรียญเงินเจ้าคะ"นางจะเอาไปต้มน้ำซุปเลี้ยงชาวบ้านพรุ่งนี้ถ้ากินไปพร้อมกับอาหารก็จะอร่อยมากขึ้น

หลังจากซื้อเนื้อหมูเสร็จนางกับท่านพ่อก็เดินไปร้านเครื่องปรุง รอบนี้นางให้ท่านพ่อซื้อเครื่องปรุงเยอะๆ เพราะหน้าหนาวนี้จะไม่ได้ออกมาซื้อ และนางยังซื้อของมาทำน้ำซุปอีก

"เลี่ยงหลิ่งเรายังต้องซื้ออะไรอีกรึไม"นางหันหน้ามามองกระดาษที่นางถือ เห็นว่าเหลือเเค่ซื้อข้าว

"ท่านพ่อเหลือเเค่ซื้อข้าวเจ้าคะ"