ชีวิตในสวนผัก นิยาย บท 7

.."งั้นพวกท่านเขียนตรงนี้ก็เป็นอันเสร็จ"

"คุณชายซูเจียวอีกประมาณ10วันผักข้าจะสามารถขายได้ถึงตอนนั้นคุณชายส่งรถมาไปรับได้เลยข้าจะตัดไว้ให้

"ได้ๆแล้วบ้านเจ้าอยู่ที่ได"

"บ้านข้าอยู่หมู่บ้านหลิงซาน อยู่ท้ายสุดหมู่บ้านเจ้าคะ"

"งั้นข้ากับท่านพ่อขอตัวกลับก่อนนะเจ้าคะ"

นางกับท่านพ่อเดินทางกลับมาถึงบ้านยามเซิน

"ท่านแม่ข้าหาร้านที่เราจะส่งผักให้แล้วเจ้าค่ะ"

"งั้นรึเป็นผู้ใดกัน"

"คุณชายซูเจียวเจ้าคะ เราจะมีเงินเเล้วเจ้าค่ะ อีก10วันคุณชายซูเจียวจะมารับผักที่บ้านเรา"

"เลี่ยงหลินเเล้วเลี่ยงหลิงกับเลี่ยงหวงอยู่ที่ไดรึ"

"ลูกไปรดน้ำในไร่เจ้าค่ะ"

"งั้นพี่ไปช่วยลูกรดน้ำก่อนนะ"

"ข้าไปด้วยเจ้าคะ ท่านพ่อข้าอยากไปจับปลาที่แม่น้ำด้วย"

"งั้นเจ้าก็ไปเปลี่ยนชุดหยิบถังไม้มาด้วยนะเลี่ยงหลิ่ง"

"เจ้าค่ะ ท่านพ่อ"

นางกับท่านพ่อเดินทางมาถึงไรเห็นท่านพี่ทั้ง2คนกำลังรดน้ำผักอย่างขยันขันเเข็ง

"น้องเล็กเจ้ามาทำไมรึ"

"ข้ามาช่วยท่านพี่เจ้าคะ"

"เเล้ววันนี้เป็นอย่างไรบ้าง"

"ข้ากับท่านพ่อได้ร้านที่เราจะส่งผักให้เเล้วเจ้าค่ะ"

"ดีจังเลยข้าจะได้กินของอร่อยมากๆๆ"

"น้องรองเจ้าตระกะยิ่ง"

"ข้าเปล่าพี่ใหญ่ข้าแค่ชอบของอร่อย"

"พวกเจ้าอย่างเถียงกัน แล้วรดน้ำผักเสร็จรึยัง"

"เสร็จเเล้วขอรับท่านพ่อ"

"ท่านพ่องั้นเราไปหาปลากันดีรึไมเจ้าคะ ข้าอยากกินปลาราดพริกเจ้าคะ"

"ไปกันเถอะท่านพ่อข้าก็อยากกิน"

นางกัยท่านพี่เเละท่านพ่อเดินมาถึงคลองน้ำหลังไร่

"น้องรองดูสิกุ้งเยอะมา"

"ครั้งหน้าเราค่อยมาเอาเจ้าคะ ข้าอยากกินปลามากกว่า"

"งั้นพ่อจะสร้างกับดักก่อน"

ท่านพ่อก็ลงน้ำไปสร้างกับดัก

"พวกเจ้าไปไล่ปลามาทางนี้ทางที่มีกับดัก"

"เจ้าค่ะ ขอรับ"

นางกับท่านพี่ทั้งสองลงน้ำไปไล่ปลาที่นางสามารถลงมาได้เพราะน้ำบริเวณที่ท่านพ่อวางกับดักไม่ลึกมาก

นางไล่ปลาเข้าไปในกับดักท่านพ่อได้หลายตัวแค่คิดว่าจะได้กินปลาราดพริกนางก็รู้สึกหิว นางกับท่านพี่ไล่ปลาอีกสักพักท่านพ่อก็บอกให้พ่อ ท่านพ่อนางลงมางมบริเวณกับดักได้ปลาตัวใหญ่มาหลายตัวเลย

"พี่ใหญ่พวกเราได้ปลาหลายตัวมากเลยขอรับ"

"ใช่น้องรอง เเค่คิดข้าก็หิวแล้ว"

ยามเหม่า

นี้ก็ผ่านมา10วันแล้วเช้านี้พวกนางรีบลุกขึ้นมาเพราะต้องไปตัดผักแต่เช้า เพราะผักที่นางปลูกต้นใหญ่กรอบมาก

"เลี่ยงหลิ่งเร็วเข้าเดียวจะสาย"

"เจ้าค่ะท่านแม่"สงสัยท่านแม่จะตื่นเต้น

พวกนางเดินทางมาถึงไร่และช่วยกันเก็บผักคนละแปลง

"เลี่ยงหลิ่งผักของเราต้นใหญ่นัก"

"อร่อยด้วยพี่ใหญ่"

"เจ้าอะไรก็อร่อยหมดและน้องรอง"นางหัวเราะพี่ใหญ่กับพี่รองที่เถียงกัน

"พวกเจ้าอย่ามัวแต่เถียงกันเดียวคุณชายซูเจียวจะมารับผักแล้ว"

นางกับครอบครัวช่วยกันเก็บผักจนเสร็จ

ผ่านไปสักหนึ่งก้านธูปนางก็เห็นรถม้าวิ่งมาจอดหน้าบ้านนาง

คนจากรถม้าเดินลงมาเมื่อนางเห็นว่าเป็นคุณชายซูเจียวจึงรีบพากันออกไปต้อนรับ

"คุณชายซูพวกข้าตัดผักไว้เรียบร้อยแล้ว"พ่อของนางพูดขึ้น

คุณชายซูหันไปมองผักที่อยู่หลังครอบครัวเลี่ยงเห็นผักปราณเยอะขนาดนี้ก็ตกใจตื่นเต้นไปหมด

คนงานนำผักขึ้นรถม้าทั้งสองคันจนเต็มและหันมาคิดเงินให้พวกนาง

"ทั้งหมด100ชั่ง ละชั่ง30เหรียญทองทั่งหมด3000เหรียญทอง"คุณชายซูยื่นเงินมาตรงหน้าของท่านพ่อนาง แต่ท่านพ่อนางยังตกใจไม่คิดว่าตนเองจะได้เงินมากขนาดนี้ ตอนท่านพ่อยื่นมือไปรับเงินนางเห็นมือท่านพ่อสั่น

"คุณชายซูครั้งหน้าข้าคงจะส่งผักให้ท่านได้วันละ20ชั่งเพราะในไร่เหลือไม่มากพวกข้ากำลังปลูกรอบใหม่อยู่"

"ไม่เป็นไรวันนี้ข้าได้มา100ชั่งน่าจะขายได้อีกสัก2วัน"