ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 108

เมื่อกลับถึงบ้าน ซูมู่ขนย้ายสัมภาระของพวกพี่น้องกลับไปในห้อง

กลัวว่าเจ้าตัวขาวที่เพิ่งมาจะวิ่งพล่านไปทั่ว จึงตัดสินใจขังมันเอาไว้ในห้อง

ซูหว่านเตรียมจะทำสบู่ วางแผนจะออกบ้านไปยกมัดฟางข้าวกลับมาทำน้ำด่าง เพิ่งก้าวออกประตูก็เห็นเหอเจียวซิ่งวิ่งมาทางนาง วิ่งไปพลาง หันกลับไปมองข้างหลังพลาง เหมือนว่ามีใครวิ่งไล่หลังนางมาอย่างนั้น

มองเห็นซูหว่าน เหมือนว่านางมองเห็นผู้ช่วยชีวิต วิ่งมาก็ดึงมือของซูหว่าน ในดวงตาเต็มไปด้วยหวัง ดูลักษณะของนาง ร้องไห้จนตาบวม บนใบหน้ายังมีรอยฝ่ามืออย่างเห็นได้ชัดเจน

“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า?” ซูหว่านประคองตัวนางให้ยืนนิ่งแล้วถามขึ้น

แต่ถามไปก็เปล่าประโยชน์ นางพึมพำเสียงเบา ซูหว่านฟังไม่เข้าใจแม้แต่ประโยคเดียว ดูออกเพียงนางร้อนใจมากเท่านั้น

“เจียวซิ่ง เจ้ากลับนี่นะ!”

แม่เจ่าฮวาพาผู้ชายหลายคนวิ่งตามมา เจียวซิ่งตกใจจนวิ่งไปหลบข้างหลังซูหว่าน

เห็นแม่เจ่าฮวาเดินเข้าใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ นางจับแขนของซูหว่านแน่นใกล้จะสิ้นหวังเต็มที

ซูหว่านขมวดคิ้วแน่น เพราะนางจับจนตัวเองรู้สึกเจ็บ

“ซูหว่านเอ๊ย เจ้าหลีกทางก่อน ข้าจะพาเจียวซิ่งกลับบ้าน!”

แม่เจ่าฮวายังหวังจะให้พี่ชายของนางเป็นลูกเขย ถึงแม้จะโกรธมากแต่ก็ยังพูดกับซูหว่านด้วยสีหน้าอ่อนโยนและเป็นมิตร

“ท่านป้า นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำให้เจียวซิ่งตกใจแบบนี้ มีอะไรก็พูดกันดี ๆ เถอะ!” เจียวซิ่งถามนางด้วยรอยยิ้ม ไม่มีใครกล้าทำร้ายคนที่ยิ้มให้

“แค่เรื่องเล็กน้อยภายในบ้านเท่านั้น ข้าหาคู่ครองให้กับเจียวซิ่ง นางไม่เต็มใจ ฝ่ายชายก็ดีใช้ได้ หน้าตาดูดี เอาใจเก่ง ฐานะทางบ้านก็ดี ตัวนางกลับไม่พอใจ ยังวิ่งหนีออกมา นี่มันหักหน้าคนเขาไม่ใช่หรือ?” แม่เจ่าฮวาอธิบายไปพลาง ก็เดินผ่านแม่เจ่าฮวาไปจับตัวเจียวซิ่งพลาง

ซูหว่านเดาไว้แล้ว อยู่ริมแม่น้ำได้ยินเหล่าป้า ๆ ว่า ครอบครัวของพวกเขาหาชายสูงอายุขาเป๋คนหนึ่งให้เหอเจียวซิ่ง

อ้างอิงตามคำอธิบายกฎลับในการนัดดูตัว คนหน้าตาดูดีก็เท่ากับอวัยวะบนใบหน้าปกติดี เอาใจคนเก่งก็เท่ากับอายุมาก ฐานะทางบ้านดีเท่ากับให้สินสอดเยอะ

“เจียวซิ่งยังเด็ก พี่เจียวหลันยังไม่แต่งงาน นางก็ไม่รีบร้อนเหมือนกัน รออีกสองปีก็ไม่สาย!” นางจงใจเอ่ยถึงเหอเจียวหลัน คนโตยังไม่ได้แต่งงาน จะมีธุระอะไรกับน้องเล็ก?

เป็นอย่างที่คิด แม่เจ่าฮวาสะอึกไม่รู้ควรอธิบายอย่างไรไปชั่วขณะ สีหน้าดูแย่แต่ยังพยายามฝืนเอาไว้

คิดไม่ถึงว่า คำนินทาพวกนี้จะเข้าถึงหูของซูหว่าน นางเป็นฝ่ายผิดจริง ๆ

“โอ๊ย แย่เหมือนที่พวกนางพูดที่ไหนกัน? บอกไปแล้วว่าสถานการณ์ของเจียวซิ่งไม่เหมือนคนอื่น นางเกิดมาก็บกพร่อง ทำได้แต่จับคู่กับคนแบบนี้แล้ว ขอแค่ดีกับนางก็พอ!”

แม่เจ่าฮวาเริ่มหงุดหงิดใจเล็กน้อย นางยังเรียกพวกหลานชายในบ้านมาจับเหอเจียวซิ่ง บ้านฝ่ายชายยังรออยู่ในบ้าน นางร้อนใจ กลัวเรื่องจะล้มเหลว

ถึงอย่างไรคนเขายินดีมอบเงินสินสอดสามสิบตำลึงเชียว!

ซูหว่านหันกลับไปมองเหอเจียวซิ่ง นางส่ายหน้าแรง ๆ ดูออกว่าไม่เต็มใจแค่ไหน คนไม่รู้ยังคิดว่าผู้ชายคนนั้นเป็นอุทกภัยหรือสัตว์ร้ายแล้ว!

“ไม่สู้ท่านป้ากลับไปก่อน ให้เจียวซิ่งอยู่กับข้าที่นี่สักพัก รอนางใจเย็นลงแล้ว ข้าค่อยส่งนางกลับไปเป็นอย่างไร?”

แยกคนไปก่อน สถานการณ์ยืดเยื้อแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องดี นางยังมีงานหลักที่ต้องทำ!