ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 107

เจ้าตัวขาวก็เชื่องมาก ครางเสียงเบาอย่างสุขสบาย

“เลี้ยงสุนัขตัวหนึ่งก็ดี ใช้เฝ้าบ้านได้ เมื่อก่อนพี่สี่เจ้ายังมีเย่ว์เย่ว์เอาแต่โวยวายจะเลี้ยงสุนัข พ่อก็ไปหาตัวหนึ่งกลับมาให้พวกเขา เลี้ยงได้หนึ่งปีก็หายตัวไป ต่อมาหามาอีกตัว ไม่รู้ว่าเย่ว์เย่ว์เอาอะไรให้มันกิน ติดคอสำลัก เพราะมันยังเล็กช่วยชีวิตไม่ได้!”

ซูมู่เห็นลูกสุนัข นึกถึงเรื่องราวในอดีต ซูหว่านได้ยินเขาเอ่ยถึงกู้เย่ว์ ก็รู้สึกเสียใจเล็กน้อย

“พี่รองคิดถึงนางหรือ?”

ซูมู่คำนวณเวลา ไม่ได้เจอกู้เย่ว์มาหลายเดือนแล้วเหมือนกัน

“ข้าจะคิดถึงนางทำไม ตอนนี้นางใช้ชีวิตสุขสบาย พวกเราไม่จำเป็นต้องห่วงนาง ท้ายที่สุดเจ้าเป็นน้องสาวของพวกเรา เจ้าก็อย่าไปเปรียบเทียบกับนาง ต่อไปนางจะเป็นอย่างไร มีตระกูลกู้วางแผน ส่วนเจ้ามีพวกพี่ ๆ ช่วยเจ้าวางแผน วางใจเถอะ ต่อไปพวกพี่จะช่วยเจ้าวางแผน เป็นที่พึ่งพิงให้เจ้า!”

ซูมู่ไม่ใช่คนยึดติดกับอดีต แต่ความผูกพันระหว่างพวกเขากับกู้เย่ว์ไม่ได้เปลี่ยนกันได้ในเวลาสั้น ๆ

ในอนาคตกู้เย่ว์กลับมา ยังคงเรียกกันว่าพี่น้อง นางยินดียอมรับพี่ชายอย่างพวกเขา พวกเขาก็จะไม่ปฏิเสธ แต่เรื่องอื่น พวกเขาไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวใด ๆ กับตระกูลกู้

ซูมู่เป็นคนมองความจริง เขารู้ว่าตระกูลกู้ดูถูกครอบครัวของพวกเขา และเขาก็เป็นคนที่มีอุดมคติและศักดิ์ศรี เขาจะไม่หาเรื่องให้ตัวเองลำบากใจ

กู้เย่ว์ไม่มาหาเขา เขาก็จะไม่ไปหานางก่อน ยิ่งจะไม่มัวแต่ห่วงนาง ต่างคนต่างอยู่ก็พอ เจอกันบนท้องถนน นางเรียกตัวเองพี่รอง เขาก็ยินดีตอบกลับเช่นกัน

หลังจากได้ยินเขาพูดแบบนี้ ความเสียใจที่ซูหว่านมีก็หายไปในทันที

มีประโยคนี้ของเขาก็เพียงพอแล้ว นางไม่ขออะไรมาก เท่านี้ก็พอแล้ว

ที่จริง ขอแค่ซูหว่านเจ้าของร่างเดิมไม่ทำเรื่องร้ายให้พวกเขาเสียใจ พวกเขาก็คงไม่ใจดำถึงขนาดเห็นคนลำบากแล้วไม่ช่วยใช่ไหม?

ตอนนี้นางคิดได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องกังวลว่าต่อไปกู้เย่ว์จะเอาเอาชีวิตนาง ขอแค่นางไม่ไปหาเรื่องกู้เย่ว์ก็พอ ใช้ชีวิตของตัวเอง รักษาสายใยรักในครอบครัวที่ได้มาอย่างยากลำบากนี้ไว้ก็พอ

ได้ยินบทสนทนาของสองพี่น้อง จู่ ๆ เจียงอวี้ก็เอียงศีรษะเข้าใกล้ ใช้เสียงที่นางได้ยินแค่คนเดียว

“ต่อไป ข้าก็จะเป็นที่พึ่งพิงให้เจ้าเช่นกัน!”

ซูหว่านหันไปก็เห็นใบหน้าจริงใจของเขา เขาพูดด้วยความจริงจัง ไม่ได้พูดเล่น

ผู้มีอำนาจอาสาเป็นที่พึ่งให้นาง มันรู้สึกดีจริง ๆ

ซูหว่านรีบพยักหน้ารัว ๆ ยิ้มอย่างสดใส

“อืม!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน