ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 175

เงียบกันมาตลอดทาง พอกลับมาถึงบ้าน เห็นซูหว่านที่คอยถามไถ่สารทุกข์สุกดิบด้วยความเป็นห่วง การป้องกันของซูจิ่งก็ถึงกับพังทลาย

เขามองน้องสาวที่แสนจะเรียบร้อยของตัวเอง อดไม่ได้ที่จะบ่นในใจว่า ทำไมลูกสาวบ้านเขาถึงได้เรียบร้อยเเละมีเหตุผลขนาดนี้น้า

ซูเฉินเล่าเรื่องไร้สาระที่เห็นในเมืองให้คนในตระกูลซูฟังเหมือนเป็นเรื่องตลก ทุกคนในตระกูลซูต่างถอนหายใจ

ซูอวิ๋นฟังจบ ก็อดที่จะถามขึ้นมาไม่ได้ว่า

“ทำไมข้ารู้สึกว่า เหมือนจะพุ่งเป้ามาที่พีใหญ่ข้าล่ะ”

“ก็พุ่งเป้าไปที่พี่ใหญ่นั่นเเหล่ะ ยังไม่ชัดเจนอีกหรือ” ซูหว่านพูดเหมือนมองทะลุทุกสิ่งอย่าง

“หวานหว่าน ทำไมถึงคิดอย่างนั้น” แม่ซูถามด้วยความสงสัย

ช่วยไม่ได้ ผู้หญิงชอบเรื่องซุบซิบ พอได้นินทาขึ้นมาเเล้ว เเม้เเต่เรื่องลูกชายเเท้ๆของตัวเองก็ยังอยากรู้

“พี่ชายใหญ่เคยบอกว่า คนตระกูลจ้าวพยายามหยั่งเชิงหลายครั้ง ว่าอยากจะยกคุณหนูจ้าวให้เเต่งงานกับพี่ใหญ่ เเต่พี่ใหญ่ไม่ยอม เเล้วทำไมพวกเขาถึงได้ยืนกรานจะยกบุตรสาวให้พี่ใหญ่ล่ะ สาเหตุหลักก็เพราะพี่ใหญ่ของข้าเก่งเกินไป เป็นคนโดดเด่นในหมู่นักเรียนของสำนักศึกษา

ตอนที่ข้าอยู่ในอำเภอ เคยได้ยินมาว่าหลายปีก่อนหน้าเจ้าสำนักจ้าวผู้นี้เคยสอบไม่ผ่านจอหงวนหลายครั้ง หยุดอยู่ที่ตำเเหน่งจวี่เหริน(บัณฑิตระดับมณฑล) หลังจากนั้นก็มาเปิดสำนักศึกษาจงอวิ๋น การสอบจอหงวนคือหนามยอกใจของเขา ดังนั้นเขาจึงอยากจะเลือกบุตรเขยที่มีความสามารถสอบได้จิ้นซื่อ (บัณฑิตระดับสูง) ซึ่งก็สมเหตุสมผลดี ในฐานะพ่อเเม่ การเลือกคู่ครองให้บุตรหลานย่อมต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุด ผู้ชายที่จะเเต่งงานกับผู้หญิงก็ต้องเลือกที่มีทั้งคุณธรรมเเละความงาม ความรู้ความเข้าใจดี เหมาะสมกับการเป็นแม่บ้านเเม่เรือน

ส่วนผู้หญิงที่จะเเต่งงานกับผู้ชาย อีกฝ่ายจะต้องมีความมุ่งมั่น มีทั้งความสามารถเเละความหล่อเหลา ซื่อสัตย์สุจริต ต้องมองเห็นอนาคตที่รุ่งโรจน์ของเขาได้ จึงจะฝากฝังชีวิตได้ พี่ใหญ่ของข้าอายุยังน้อยก็เป็นจวี่เหรินเเล้ว มีโอกาสสอบจิ้นซื่ออีกมาก ดังนั้นพวกเขาจึงอยากจะยัดเยียดลูกสาวให้ ก่อนที่พี่ใหญ่ของข้าจะก้าวหน้าอย่างรวดเร็วไงล่ะ จริงๆเเล้วผู้ใหญ่บ้านเหอกับพวกเขาก็ไม่ต่างกันไม่ใช่เหรอ

ไม่อย่างงั้นพวกท่านคิดว่าทำไมตระกูลซูของพวกเราที่เมื่อก่อนยากจนเเทบจะกินดินอยู่เเล้ว ครอบครัวดีๆที่ไหนจะส่งลูกสาวไปลำบากเล่า ทั้งหมดล้วนมีผลประโยชน์เเอบเเฝงทั้งนั้น ลองคิดดูสิว่า ในอนาคตถ้าพี่ใหญ่ได้เป็นขุนนางจริงๆ พวกเขาก็จะพลอยได้รับประโยชน์ไม่น้อยเลย”

ซูหว่านพูดอย่างตรงไปตรงมา ความจริงของมนุษย์ก็เป็นแบบนี้เเหล่ะ ถ้ามีทางเลือก ใครล่ะจะไม่อยากเลือกที่ดีที่สุด

ซูจิ่งหัวเราะเยาะตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง

“ไม่คิดเลยว่าข้าซูจิ่ง จะกลายเป็นที่หมายปองไปได้!”

พ่อซูเองก็หัวเราะอย่างร่างเริงมาก

“จู่ๆข้าก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อครึ่งปีก่อน ข้าเจอชายชราคนหนึ่งที่ดูแปลกๆบนถนน เขาบอกว่าเขาเป็นหมอดู ดูหน้าตาข้าเเล้วเป็นคนมีบุญ เขาบอกว่ายินดีจะดูดวงให้ฟรี ข้าก็คิดว่า ไม่เอาได้ไง ก็เลยให้เขาดู

หมอดูผู้หยั่งรู้คนนั้นบอกว่า ไม่นานบ้านข้าจะมีดาวนำโชคเข้ามา จากนั้นดวงของบ้านก็จะดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่เเค่เงินทองไหลมาเทมา เเต่ยังสมปราถนา ร่ำรวยมหาศาล ตอนนั้นข้าไม่ได้จริงจัง คิดว่าเขาพูดเล่นๆ ใครจะรู้ว่า ไม่กี่วันถัดมา หวานหว่านก็กลับมาเเล้ว ตั้งเเต่นางกลับมา บ้านเราก็เป็นอย่างที่หมอดูญาณทิพย์คนนั้นบอกจริงๆ ยิ่งมายิ่งดีขึ้น ดังนั้น หวานหว่านนี่เเหล่ะคือดาวนำโชคของบ้านเรา”

แม่ซูก็เห็นด้วย พยักหน้าหงึกหงัก

“พูดถึงเรื่องนี้ ข้าก็ต้องเล่าเรื่องน่ากลัวให้พวกเจ้าฟังเเล้วล่ะ” แม่ซูพูดอย่างลึกลับ สีหน้าก็ดูน่าสนใจมาก

“เรื่องไรอ่ะท่านเเม่ ท่านรีบพูดเถอะ!” ซูอวิ๋นรับเอาความช่างเม้าท์มาจากเเม่ของเขาอย่างเต็มที่

“เงินก้อนสุดท้ายที่พ่อพวกเจ้ากับแม่ได้จากเหมืองเเร่ ไม่ใช่ว่าได้มาเเล้วใช่ไหม เเต่พวกเจ้าทายสิว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าก็ได้ยินมาเหมือนกันว่าไม่นานมานี้เหมืองถล่ม ทับคนตายไปเยอะเลย บางคนโชคดีหน่อยก็พิการครึ่งท่อน คนงานเหมืองคนหนึ่งจากหมู่บ้านโจวเจียหลิงที่อยู่ข้างบ้านเรานี่เเหล่ะ ที่ทำงานอยู่เหมืองเดียวกับพ่อของพวกเจ้า ขาหักทั้งสองข้าง ชีวิตนี้ถือว่าจบเเล้ว เขาเพิ่งอายุเเค่สามสิบกว่าเอง