ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 174

ฉีหย่วนถูกเสียงกรีดร้องของนางปลุกตื่น สติค่อยๆกลับคืนมา เมื่อนึกถึงเรื่องราวเมื่อคืน เขาก็หน้าเเดงก่ำเเล้วพูดกับจ้าวซีอวิ๋นว่า

“อวิ๋นเอ๋อร์ เจ้าวางใจ ข้าจะรับผิดชอบเจ้า”

“ไปให้พ้น ใครอยากให้เจ้ารับผิดชอบกัน ทำไมต้องเป็นเจ้า!” จ้าวซีอวิ๋นกระหน่ำตีเขา ฉีหย่วนไม่ตอบโต้ ปล่อยให้นางตีตามสบาย

ซูจิ่งตื่นขึ้นหลังจากอาการเมาค้าง รู้สึกมึนหัวตุ้บๆ เมื่อเห็นซูเฉินอยู่ที่นี่ เขายังงงนิดๆ

“เจ้าสาม ทำไมเจ้าอยู่ที่นี่ เเล้วที่นี่คือที่ไหน”

“พี่ใหญ่ เมื่อคืนพี่ดื่มมากไป ข้ามารับพี่กลับบ้าน เเต่พี่เมาไม่ได้สติ เลยต้องค้างที่นี่หนึ่งคืน” ซูเฉินตอบตามความจริง

ซูจิ่งลองคิดดูดีๆเเล้วก็ดูเหมือนจะเป็นเช่นนี้จริง เขาไม่ได้คิดอะไรมาก ลุกขึ้นล้างหน้า เเล้วเตรียมตัวกลับบ้านพร้อมกับซูเฉิน

ทางฝั่งตระกูลจ้าวได้ปรึกษากันเรียบร้อยเเล้ว เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสมก็จะมาจับคนคาหนังคาเขา เเล้วบีบบังคับให้ซูจิ่งเเต่งงานกับจ้าวซีอวิ๋น

ฮูหยินจ้าวพาคนพุ่งเข้าไปในห้องนอนของซูจิ่งทันที ขณะนั้นซูจิ่งเก็บของเตรียมออกไปพร้อมกับซูเฉิน

ตามบทละครที่ซ้อมไว้ ฮูหยินจ้าวผลักประตูเข้ามาเเล้วพุ่งตรงไปที่ซูจิ่งทันที

“เจ้าสัตว์นรก ทำลายความบริสุทธิ์ของลูกสาวข้า เจ้าควรได้รับโทษอะไร”

ซูจิ่งมองนางด้วยเครื่องหมายคำถามเต็มหัว รู้สึกว่าตัวเองตื่นเร็วไปหรือเปล่า หรือกำลังยังฝันอยู่

“ฮูหยินจ้าว ท่านหมายความว่าอะไร” ซูเฉินที่อยู่อีกด้านถามขึ้นด้วยน้ำเสียงตำหนิ

“ข้าหมายความว่าอย่างไร พวกเจ้าไม่รู้เเน่ชัดเเก่ใจหรือ พี่ชายใหญ่ของเจ้าทำให้ลูกสาวของข้าเเปดเปื้อน เเล้วยังจะมาถามอีกหรือว่าข้าหมายความว่าอย่างไร” ฮูหยินจ้าวพูดอย่างมีเหตุผล ไม่ได้สงสัยเลยว่าเเผนการของพวกตนมีปัญหา

ซูจิ่งสีหน้ามืดครึ้ม เขาพูดเสียงขรึมว่า

“ฮูหยินจ้าว ข้าเคารพท่านในฐานะอาจารย์แม่ของข้า เเต่ท่านกลับใส่ร้ายข้าอย่างไร้หลักฐาน ทำลายชื่อเสียงของผู้อื่นเช่นนี้ ข้าก็จะไปฟ้องท่านที่ศาลเช่นกัน”

“เจ้าจะฟ้องข้า? เจ้าจะเอาอะไรมาฟ้องข้า ข้าจะบอกให้ ถ้าเจ้าไม่รับผิดชอบลูกสาวข้า ข้าจะทำให้เจ้าติดคุกจนวันตาย ชาตินี้ก็จะไม่มีโอกาสสอบขุนนาง!” ดวงตาเรียวเล็กของฮูหยินจ้าวเต็มไปด้วยความร้ายกาจเเละดุดัน

ไม่มีโอกาสสอบขุนนาง นี่คือสิ่งที่เเตะต้องจุดอ่อนที่สุดของซูจิ่ง

“ฮูหยินจ้าว ท่านใส่ร้ายคนต้องมีหลักฐาน ข้ากับคุณหนูจ้าวไม่มีอะไรกันเลย เเละไม่มีอะไรเกิดขึ้น ท่านกลับนำความผิดเช่นนี้มาใส่ร้ายข้า ข้าเเซ่ซูโดนใส่ร้ายแล้ว”

เรื่องงามหน้าเช่นนี้ พูดข้างนอกคงไม่สะดวก มันยังขายขี้หน้าไม่พอหรือไง

เเต่ไม่คิดเลยว่า พวกเขาขุดหลุมฝังตัวเอง สำเร็จไปครึ่งหนึ่ง เเต่อีกครึ่งหนึ่งไม่สำเร็จ

ที่ไม่สำเร็จก็เพราะ พวกเขาวางเเผนเล่นงานซูจิ่งไม่ได้ แต่ที่สำเร็จคือ พวกเขาหาลูกเขยให้ตัวเองได้

เมื่อซูจิ่งเเละซูเฉินเดินผ่าน พวกเขาได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายในห้อง และเสียงร้องไห้ด้วยความสิ้นหวังของจ้าวซีอวิ๋นที่ปิดไม่มิด

ซูจิ่งหัวเราะเยาะตัวเองเบาๆ เเล้วกลับบ้านไปกับซูเฉิน

เขารู้สึกเเย่ยิ่งกว่ากินเเมลงเสียอีก เเค่นี้ถ้าดูเจตนาเเอบแฝงของคนตระกูลจ้าวไม่ออก ก็โง่บรรลัยเเล้ว

ไม่อย่างงั้นทำไมฮูหยินจ้าวถึงได้ไม่เเยกแยะผิดถูกก็วิ่งมาหาเขา พออะไรๆยังไม่ชัดเจนก็เริ่มกล่าวหาเขา สรุปแล้วเรื่องทั้งหมดนี่พุ่งเป้ามาที่เขา เพียงเเต่เขาโชคดีที่รอดมาได้

เเต่เขาไม่รู้เลยว่า ที่รอดมาได้ ก็เพราะติดกับดักของเจียงอวี้

ตกใจเเทบตาย ผู้หญิงอย่างจ้าวซีอวิ๋น ใครได้ไปเป็นภรรยาก็ถือว่าเป็นความอัปมงคลของตระกูล จิตใจสกปรก เสาหลักไม่ดี ข้างล่างก็เอียงตาม