ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 178

ซูอวิ๋นพี่สี่พูดมากที่สุด เเทบที่จะกล่าวคำไพเราะที่เขารู้ทั้งหมดออกมา

ซูอี้ยังคงอ่อนโยนเช่นเคย เมื่อเขามอบอั่งเปาให้ซูหว่าน เขากล่าวเพียงว่า

“รออีกหน่อยนะเมื่อพี่ห้าหาเงินได้ จะซื้อเครื่องประดับกับเครื่องสำอางสวยๆให้หวานหว่านเยอะ ๆ เลย”

นี่เป็นครั้งเเรกที่พวกเขาได้ฉลองปีใหม่พร้อมหน้ากับน้องสาวแท้ๆ เเน่นอนว่าพวกเขาต้องให้ความสำคัญกับพิธีการเล็กน้อย

ซูหว่านสัมผัสได้ถึงความรักอันหนักแน่นของพี่ชาย เเละเก็บอั่งเปาทั้งหมดเข้ากระเป๋า

พูดตามตรง ตอนที่นางขายสบู่เเละขนมข้าวซอยตัด(ซาฉีหม่า) ยังไม่มีความสุขเเละพอใจเท่าตอนนี้เลย

หลังจากปีใหม่ ธุรกิจสบู่นมเเพะก็ต้องกลับมาเปิดอีกครั้ง ส่วนธุรกิจขนมข้าวซอยตัด ซูหว่านยังไม่ได้คิดว่าจะทำอย่างไรให้ยั่งยืนในระยะยาว

ถ้าจะเปิดร้านขนมหวาน การขายเเค่ขนมข้าวซอยตัดอย่างเดียวคงไม่พอ เพราะมีสินค้าให้เลือกน้อย จะสู้คู่เเข่งไม่ได้

วิธีเดียวคือการขายสูตรซาฉีหม่าของพวกเขา ซาฉีหม่าของพวกเขามีชื่อเสียงเล็กน้อยในอำเภอชิงเหอเเล้ว เมื่อข่าวลือเเพร่สะพัดหลังปีใหม่ เชื่อว่าจะมีคนจำนวนมากมาขอซื้อสูตร ถึงตอนนั้นก็เปรียบเทียบราคาจากหลายๆเจ้า ใครให้ราคาสูงที่สุด ก็ขายให้คนนั้น

เมื่อได้เงินมาเเล้ว ก็ต้องคิดหาช่องทางทำมาหากินอื่นๆต่อไป

ต้องรีบหาเงินตั้งเเต่เนิ่นๆ สะสมเงินให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ไม่มีคำว่ามากเกินไป หากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นในอนาคต ก็ยังมีเงินทองมากมายเป็นหลักประกัน จะไม่ลำบากอย่างเเน่นอน

วันที่สิบของเดือนหนึ่งมาถึงอย่างรวดเร็ว เป็นวันที่ซูจิ่งต้องจากบ้านไป ทุกคนไปส่งเขาที่ปากทางเข้าหมู่บ้าน เขาจะนั่งเกวียนของตาเฒ่าหงไปที่อำเภอ เเล้วนั่งขบวนรถจากหัวเมืองไปยังเซียงโจวเพื่อไปรวมกับกองคาราวานสินค้า

กองคาราวานมีคนของเจียงอวี้เเทรกซึมอยู่เเล้ว จะคอยคุ้มครองตลอดทางอย่างลับๆ จนกว่าเขาจะเข้าสู่เมืองหลวง เเละพักอยู่ในเรือนเล็กๆที่เป็นชื่อของเขา

แม้ว่าตระกูลซูจะไม่เคยขอให้เขาตอบเเทนบุญคุณ เเต่บุญคุณเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่เขาต้องการจะตอบเเทนเอง ตระกูลซูช่วยชีวิตเขา เขาก็จะปกป้องตระกูลซูให้ปลอดภัยตลอดไป

เเน่นอนว่ามีหลายสาเหตุมาจากซูหว่าน เจียงอวี้ซึ่งอยู่ไกลถึงจงโจวมักจะคิดถึงนางเสมอ สิ่งที่เขาอยากได้ตอนนี้มากที่สุดก็คือจดหมายจากนกพิราบที่ส่งมาจากเซียงโจว

“อาจิ่ง เมื่อถึงเมืองหลวงเเล้ว ต้องเขียนจดหมายกลับบ้านเพื่อเเจ้งข่าวว่าปลอดภัยนะ เเละหลังจากนี้ก็ต้องเขียนจดหมายมาบ่อยๆด้วย การไปครั้งนี้ก็ต้องปีครึ่งเเล้ว ที่บ้านคิดถึงเจ้า เจ้าต้องจำไว้”

ด้ายบนมือแม่ผู้ใจดี คือเสื้อผ้าบนกายลูกที่จากไกล เมื่อลูกต้องเดินทางไกล ผู้เป็นเเม่ย่อมอาลัย

“ท่านเเม่ ลูกอยู่ที่เมืองหลวงก็จะคิดถึงพวกท่านเช่นกัน พวกท่านวางใจได้ ลูกหาที่พักได้เเล้ว เป็นเรือนที่เป็นชื่อของอาอวี้ พวกท่านวางใจได้ รอข่าวดีจากลูก ไม่ว่าอย่างไรลูกก็จะสอบได้ตำแหน่งจิ้นซื่อกลับมาให้พวกท่านได้เห็น”

ถ้านางไม่ได้ย้อนเวลามา ซูหว่านในตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าจะทำให้คนชังถึงขนาดไหน

แม่ซูยื่นตั๋วเงินหนึ่งร้อยตำลึงให้เขา เเละให้เงินปลีกอีกเล็กน้อย ทุกคนมองดูเขาจากไป

เรื่องของพี่ชายคนโตสิ้นสุดลงเเล้ว ตอนนี้ก็เป็นเรื่องของพี่รองเเละพี่สาม

ในเรื่องเดิม พี่รองได้พบกับหมอเทวดาเเล้ว เเละในไม่ช้าหมอเทวดาก็จะรับเขาเป็นลูกศิษย์ พาเขาเดินทางไปทั่วทุกสารทิศ พาเขาเรียนรู้ เเละดูโลก ด้วยพรสวรรค์ของพี่รอง ไม่กี่ปีเขาก็เรียนรู้เเก่นเเท้ได้ เเละยังสามารถนำไปปรับใช้ได้อย่างเเตกฉาน

พี่ชายคนที่สามจะเข้าร่วมกองทัพในช่วงครึ่งหลังของปี หลังจากสงครามชายเเดนปะทุขึ้น จากนั้นที่บ้านก็จะเหลือเพียงพี่สี่เเละพี่ห้าเท่านั้น พี่สี่หลังจากปีใหม่ร่างกายจะฟื้นตัว เเละต้องไปเป็นเด็กฝึกงานที่อำเภอประมาณครึ่งปี

ตรุษจีนผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในวันที่สิบห้า จ้าวซีอวิ๋นถูกหามเข้าตระกูลฉีด้วยเกี้ยวเจ้าสาว นี่เป็นการไปเป็นภรรยาเอกอย่างเเท้จริง เเต่กลับดูน่าสมเพชยิ่งกว่าการเป็นอนุภรรยาเสียอีก หากไม่ใช่เพราะสินสอดที่ตระกูลจ้าวเตรียมไว้มากมาย เมื่อนางไปถึงตระกูลฉี นางก็คงไม่มีความหวังอะไรเลย

จ้าวถงเต๋อล้มป่วยหนักก่อนปีใหม่ จนตอนนี้ก็อาการหนักมากเเล้ว หากเขายังไม่เต็มใจที่จะลุกขึ้นสู้ เกรงว่าคงจะมีเวลาเหลือไม่มากเเล้ว

หลังจากปีใหม่ ตระกูลซูก็ยุ่งอยู่กับการสร้างบ้าน พ่อซูได้ชวนญาติสนิทจากตระกูลจ้าวเเละเฉินมาเป็นผู้รับเหมา รวมถึงอีกหลายครอบครัวในหมู่บ้านที่มีความสัมพันธ์ที่ดี ซูเฉินเเละซูมู่ก็มาช่วยงานที่บ้านด้วย รวมกับพ่อซูเเล้วก็มีคนงานทั้งหมดสิบกว่าคน

เจียงเซิงได้ยินว่าตระกูลซูกำลังจะสร้างบ้าน ก็เสนอตัวมาช่วยงานโดยไม่คิดค่าจ้าง ขอเเค่เลี้ยงอาหารกลางวันก็พอ ถือเป็นการตอบเเทนบุญคุณที่ตระกูลซูเคยช่วยเหลือเขาเเละเจียวซิ่ง