ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 188

“อย่าพูดเรื่องพวกนี้เลย เงินที่ให้ไปก็ไม่ใช่ให้เปล่า ๆ ต่อไปขอแค่ตั้งใจทำงาน ดูแลดอกไม้ของข้าให้ดีก็พอ ในอนาคตหากมีโอกาส อาจจะมีเรื่องสำคัญกว่านี้ให้พวกเจ้าทำอีกก็ได้”

การวาดฝันล้วนเป็นความสามารถของบรรดานายจ้างทั้งหลาย แม้ซูหว่านจะยังไม่ได้เป็นนายจ้างอย่างเป็นทางการ แต่นางก็ได้เริ่มวาดฝันให้กับลูกจ้างของนางแล้ว

ทว่าซูหว่านไม่ใช่นายจ้างที่เพียงแค่วาดฝันแต่ไม่ลงมือทำจริง หากในอนาคตกิจการของนางเติบโตขึ้น และสองสามีภรรยาเจียงเซิงทำงานได้ดีควรค่าแก่การสนับสนุน นางก็ย่อมจะพิจารณามอบหมายงานที่ดีกว่านี้ให้แก่พวกเขา

วันรุ่งขึ้น สองสามีภรรยาเจียงเซิงก็แบกจอบเสียมลงไปยังแปลงนา อากาศช่วงนี้กำลังสบาย ไม่ร้อนจนเกินไป แสงแดดที่สาดส่องลงมายังให้ความรู้สึกอบอุ่น

ผืนนานี้รกร้างมานานหลายปี วัชพืชขึ้นหนาทึบ ดินก็แข็งกระด้าง การจะกลับมาดูแลให้ดีอีกครั้งนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ซูหว่านเองก็ถือเคียวลงไปยังแปลงนาด้วยเช่นกัน โดยมีแม่ซู ซูอวิ๋น และซูอี้ติดตามมาด้วย

ที่บ้านกำลังก่อสร้างเรือนใหม่ก็ต้องการคนช่วยงานเช่นกัน พี่รองและพี่สามต้องช่วยงานที่บ้าน ส่วนแม่ซูก็ต้องกลับไปทำอาหารกลางวันให้คนงานในช่วงใกล้เที่ยง

หลังจากที่ซูอวิ๋นได้รับบาดเจ็บ เขาก็พักฟื้นอยู่ที่บ้านเป็นอย่างดี วัน ๆ ไม่ต้องทำงาน เอาแต่กินกับนอน จนรู้สึกว่าใบหน้าดูกลมขึ้น

ตอนนี้ถือว่าปลอดภัยแล้ว การทำงานเบา ๆ จึงไม่เป็นปัญหา

เวลาผ่านไปหลายวัน ในที่สุดพวกเขาก็ถางไร่นาจนเตียนโล่ง แล้วจึงเริ่มพรวนดิน

ดินในที่นาหลายหมู่ซึ่งทั้งแข็งกระด้างนั้น อย่างน้อยต้องพรวนถึงสามรอบจึงจะร่วนพอที่จะปลูกดอกไม้ได้

ซูหว่านเร่งรีบ จึงไปจ้างคนงานเพิ่มจากในหมู่บ้านมาช่วยกันพรวนดินอีกหลายคน หลังจากใช้เวลาไปอีกหลายวัน ในที่สุดก็พรวนดินครบทั้งสามรอบ

จากนั้นจึงเริ่มแบ่งพื้นที่ ว่าพื้นที่ไหนจะปลูกดอกไม้อะไร มีทั้งโบตั๋น มะลิ กุหลาบ รวมถึงอวี้จิงเซียง ดอกชา ดอกเบญจมาศ พุดซ้อน และอื่น ๆ อีกมากมายหลายชนิด

นอกจากนี้ยังมีดอกฝูหรงที่ซูหว่านโปรดปรานที่สุด ซึ่งเป็นไม้ต้นและต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองปีจึงจะออกดอก

แต่ดอกฝูหรงนั้นมีกลิ่นหอมชื่นใจ ทั้งยังมีรูปทรงงดงาม หากนำมาสกัดเป็นน้ำมันดอกไม้เพื่อทำสบู่ คงจะเป็นที่นิยมอย่างแน่นอน

ที่นี่อวี้จิงเซียงถูกเรียกว่าเฉ่าเซ่อเซียง ส่วนกุหลาบเรียกว่ากุหลาบหนาม

แม้จะมีความงดงาม แต่บ้านของขุนนางหรือผู้มีฐานะมักไม่นิยมปลูก เพราะมีหนามแหลมคมอาจทำร้ายคนได้ แม้จะสวยงามแต่ก็ไม่เป็นที่โปรดปรานเท่าดอกโบตั๋นและดอกเสาเย่า ส่วนใหญ่จึงไม่ได้ปลูกไว้เพื่อชมความงาม แต่มักนำไปใช้ในการอาบน้ำและล้างมือมากกว่า

หลังจากที่เมล็ดพันธุ์ทั้งหมดถูกหว่านลงดินแล้ว ราวกับสวรรค์เป็นใจ ก็มีฝนฤดูใบไม้ผลิโปรยปรายลงมาอย่างเงียบเชียบ

ส่วนคอกสุดท้ายถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งเลี้ยงไก่ และอีกส่วนเลี้ยงกระต่าย

เนื่องจากบ้านเดิมมีเพียงสามห้องนอน ลานบ้านของตระกูลซูจึงดูกว้างขวางขึ้นมาก พื้นที่ในลานบ้านนี้ยังเหลือพอที่จะใช้เป็นที่ทำสบู่นมแพะได้อีกด้วย

ในที่สุดเหล่าพี่น้องก็ไม่ต้องนอนเบียดกันในห้องเดียวอีกต่อไป ตอนนี้มีห้องเพิ่มขึ้นเป็นสี่ห้องให้จัดสรรกันได้พอดี เมื่อพี่ใหญ่ไม่อยู่บ้าน พี่น้องอีกสี่คนที่เหลือจึงสามารถแยกย้ายกันไปอยู่คนละห้องได้

ทว่าซูอวิ๋นและซูอี้ยังคงเลือกที่จะอยู่ห้องเดียวกัน ด้วยวัยที่ยังเด็กที่สุดและยังไม่รีบร้อนที่จะแต่งงาน จึงไม่มีความจำเป็นต้องแยกห้อง ทว่าซูอวิ๋นอยากย้ายไปอยู่ห้องใหม่มากกว่าเรือนหลังเก่า ซูเฉินผู้ซื่อตรงจึงอาสาที่จะอยู่เรือนหลังเก่าเอง

ดังนั้น เหล่าพี่น้องจึงพากันขนเสื้อผ้าและข้าวของของตนไปยังห้องใหม่ เหลือเพียงซูเฉินที่ยังคงสบายใจ

เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าวันหนึ่งจะได้มีห้องเป็นของตัวเอง มีพื้นที่ส่วนตัว ไม่ต้องนอนเบียดเสียดกับพี่น้องอีกต่อไป ความรู้สึกเช่นนี้นับว่าวิเศษอย่างแท้จริง

ฝ่ายซูมู่เองก็ไม่ได้ตั้งใจจะย้ายไปอยู่ห้องใหม่เช่นกัน เขาจึงเอ่ยปากขอสลับห้องกับซูหว่าน ให้ซูหว่านย้ายไปอยู่ห้องใหม่ที่ใหญ่กว่า ส่วนตนเองจะย้ายมาอยู่ห้องเล็กของนางแทน

เดิมทีซูหว่านไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้เท่าใดนัก เพราะสำหรับนางแล้วจะอยู่ห้องไหนก็เหมือนกัน แต่ซูมู่กลับให้เหตุผลว่า โดยปกติแล้วพวกสตรีมักมีของใช้จุกจิก และในอนาคตก็คงจะมีข้าวของส่วนตัวเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ การอยู่ห้องที่ใหญ่กว่าย่อมสะดวกกว่า

ซูหว่านรู้ดีว่าแม้พี่รองของนางจะเป็นคนพูดน้อย แต่ความรักและความเอาใจใส่ที่เขามีให้นางนั้น ซ่อนอยู่ในทุกรายละเอียดของการกระทำเสมอ