ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 189

ด้วยความช่วยเหลือจากพี่ชายทั้งหลาย ในที่สุดนางก็ได้ย้ายเข้าไปอยู่ในห้องที่สร้างขึ้นใหม่เช่นกัน ยังเหลือห้องใหม่อีกหนึ่งห้องซึ่งเก็บไว้ให้พี่ใหญ่ แม้เขาจะไม่อยู่บ้าน แต่ก็ยังสามารถใช้เป็นห้องพักแขกไปก่อนได้

ซูมู่จัดวางตำราแพทย์ของเขาทั้งหมดไว้ที่หัวเตียง ตำราแพทย์สองสามเล่มที่ท่านผู้อาวุโสเขียนขึ้นเองและมอบให้เขานั้น ทำให้เขาได้เรียนรู้สิ่งต่าง ๆ มากมาย จนแทบไม่เคยห่างมือ ทันทีที่มีเวลาว่าง เขาก็จะหยิบขึ้นมาอ่าน

เขาพลิกอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายรอบ ตั้งใจจะจดจำเนื้อหาทั้งหมดไว้ในสมองเพื่อนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์

ท่านผู้อาวุโสบอกไว้ว่าปีนี้จะกลับมาอีกครั้ง แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อใด เขายังมีอีกหลายเรื่องที่ไม่เข้าใจและอยากจะขอคำชี้แนะจากท่าน

เมื่อบ้านใหม่สร้างเสร็จเรียบร้อย ผู้เป็นแม่ก็ตั้งใจจะจัดงานเลี้ยง เชิญชวนเพื่อนบ้านในหมู่บ้านมาร่วมฉลองให้ครึกครื้น จึงดึงซูหว่านมาช่วยกันคิดรายการของที่ต้องซื้อ

“บ้านเราไม่ได้จัดงานรื่นเริงมาหลายปีแล้ว ครั้งนี้ต้องจัดให้ยิ่งใหญ่ ทำให้มันดูดีสมหน้าตาเสียหน่อย”

แม่ซูกล่าวด้วยใบหน้าเปี่ยมสุข เมื่อมองดูสวนในบ้านที่ทั้งกว้างขวางและสวยงามเช่นนี้ ในใจก็รู้สึกปลาบปลื้มยินดียิ่ง

ความรู้สึกของการมีเงินเหลือใช้เป็นแบบนี้นี่เอง ช่างดีจริง ๆ

“ส่วนเรื่องทีมพ่อครัวทำอาหาร เราก็เลือกทีมที่ดีที่สุดในอำเภอ ได้ยินว่าอาหารที่พวกเขาทำอร่อยมาก แถมยังจัดจานได้สวยงามอีกด้วย” พอเป็นเรื่องของกิน ซูอวิ๋นก็รู้ดีไปหมด แม้แต่ทีมพ่อครัวเขาก็ยังรู้จัก

“ตกลง เอาตามที่เจ้าสี่ว่า จ้างทีมพ่อครัวจากในอำเภอมาทำอาหารที่บ้านเรา ท่านพี่ พรุ่งนี้ท่านเดินทางไปที่อำเภอชิงหย่วนบ้านเดิมข้าเสียหน่อย ไปเชิญครอบครัวน้องชายมากินเลี้ยงด้วยกัน ข้าไม่ได้เจอน้าชายของพวกเขามาหลายปีแล้ว ถือโอกาสนี้กลับมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน”

แม่ซูแต่งมาจากอำเภอชิงหย่วนที่ห่างไกล เพียงแค่เดินเท้าก็ต้องใช้เวลาทั้งวัน แต่หากมีรถม้า ก็สามารถเดินทางไปกลับได้ภายในวันเดียว

“ได้เลย ไม่ได้เจอหยางหมิงพวกนั้นมาหลายปีแล้วเหมือนกัน ไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาเป็นอยู่สุขสบายดีหรือไม่ พรุ่งนี้ข้าจะเดินทางไปอำเภอชิงหย่วน”

ในความทรงจำของพ่อซู น้องชายภรรยาคนนี้กับภรรยาของเขามีความสัมพันธ์ฉันพี่น้องที่ลึกซึ้งกันมาก ไม่ได้เจอกันนานขนาดนี้ คงจะคิดถึงกันเป็นแน่

เมื่อมีรถม้าอยู่ที่บ้าน จะไปไหนมาไหนก็สะดวกสบาย วันมงคลสำหรับจัดงานเลี้ยงคืออีกสามวันข้างหน้า พ่อซูสามารถรับครอบครัวของน้าชายมาได้โดยตรง

วันรุ่งขึ้น พ่อซูเตรียมเทียมรถม้าให้พร้อม แต่เนื่องจากเขาขับรถม้าไม่เป็น ซูเฉินจึงต้องร่วมเดินทางไปกับเขา

พี่สามช่างลำบากเสียจริง งานวิ่งเต้นทั้งหมดล้วนเป็นหน้าที่ของเขา หากบ้านนี้ขาดเขาไปคงจะวุ่นวายน่าดู

ซูหว่านกับแม่ซูเดินทางเข้าอำเภอเพื่อไปว่าจ้างทีมพ่อครัวรับจัดเลี้ยงโดยเฉพาะ ทีมพ่อครัวนี้คิดค่าจัดงานเลี้ยงหนึ่งครั้งเป็นเงินห้าตำลึง พวกเขาจะออกรายการของที่ต้องซื้อมาให้ โดยที่เจ้าบ้านเพียงแค่แจ้งจำนวนโต๊ะโดยประมาณเท่านั้น ทางทีมก็จะจัดเตรียมวัตถุดิบตามจำนวนโต๊ะเอง

เมื่อรถม้าจอดลงที่หน้าประตูบ้านตระกูลซู หยางหมิงถึงกับตะลึงในความงดงามของบ้านอิฐหลังคากระเบื้องของพี่สาว

การสร้างบ้านหลังเล็กเช่นนี้ อย่างน้อยคงต้องใช้เงินถึงสามสิบสี่สิบตำลึงกระมัง?

เมื่อช่วงเช้า ตอนที่พี่เขยและหลานชายขับรถม้ามารับ เขาก็ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

ไม่ได้เจอกันเสียนาน เขาไม่ได้เตรียมตัวอะไรไว้เลย ที่บ้านไม่มีแม้แต่อาหารดี ๆ พอจะเลี้ยงต้อนรับ

ตระกูลหยางนั้นยากจน ตอนแรกเขาคิดว่ารถม้าของพี่เขยคงเป็นรถเช่า แต่ภายหลังถึงได้รู้ว่าเป็นรถที่ซื้อมาโดยเฉพาะ

ครั้งนี้ที่มา ก็เพื่อเชิญพวกเขาไปร่วมงานเลี้ยงฉลองขึ้นบ้านใหม่ ดังนั้นพวกเขาจึงรีบเก็บข้าวของและเดินทางตามพี่เขยมาในวันเดียวกัน

เพียงแต่สิ่งที่แม่ซูไม่รู้ก็คือ ครอบครัวของน้องชายได้มีสมาชิกใหม่แล้ว ตอนที่พวกเขาเดินเข้าลานบ้าน นางอู๋ผู้เป็นน้องสะใภ้กำลังอุ้มเด็กชายวัยราวสองขวบไว้ในอ้อมแขน

เมื่อคำนวณดูแล้ว สองสามีภรรยาก็อายุสามสิบกว่ากันแล้ว ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่จะมีลูกเองอีก ปูนนี้แล้วหากยังมีลูกอีก คงไม่วายโดนชาวบ้านหัวเราะเยาะเอาได้