ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 204

สบู่กลิ่นดอกหอมหมื่นลี้เเละสบู่สระผมก่อนหน้านี้ เเม้จะมีจำนวนไม่มาก เเต่ก็เป็นที่ชื่นชอบของคุณหนูเเละเหล่าฮูหยินทั้งหลาย

ครั้งนี้กับสบู่นมเเพะกลิ่นดอกคามิเลีย เถ้าเเก่เนี้ยเเกะออกมาอันหนึ่ง หลังจากได้กลิ่นแล้ว มันสุดยอดมาก

กลิ่นดอกคามิเลียหอมเข้มข้น เเต่เมื่อผสมกับนมเเพะเเล้ว กลับมีกลิ่นพิเศษไม่เหมือนใคร กลิ่นทั้งสองผสมผสานกันอย่างลงตัว หอมสะอาดเเต่ไม่ฉุน

ใช้ล่างมือหรืออาบน้ำเเล้ว กลิ่นติดทนทานบนผิว

เนื่องจากนมเเพะเเละน้ำมันอัลมอนด์มีคุณสมบัติบำรุงผิว น้ำมันอัลมอนด์ที่เเช่ด้วยดอกคามิเลียซ้ำๆนั้น ถูกดอกคามิเลียซึมซับเข้าไปอย่างสมบูรณ์

ซูหว่านคิดว่า ถ้าขายก้อนละยี่สิบห้าอีเเปะก็ยังถูกไป ต้องเพิ่มอีกห้าอีเเปะถึงจะพอ

สบู่นมเเพะกลิ่นดอกไม้ เเต่เดิมตั้งใจทำมาเพื่อเจาะตลาดระดับกลางถึงบน การซักผ้าก็มีสบู่นมเเพะธรรมดาเเละสบู่ย้อมสีก็พอใช้เเล้ว

สบู่กลิ่นดอกไม้ชุดนี้ เน้นการบำรุงผิวเป็นหลัก สำหรับล้างมือเเละอาบน้ำโดยเฉพาะ

ดังนั้น เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเถ้าเเก่เนี้ย ซูหว่านก็เปลี่ยนใจกระทันหัน

นางต้องการกำไรก้อนละยี่สิบห้าอีเเปะ

“อันนี้ไม่เลว ข้าต้องเก็บไว้เองสักสองสามก้อน ไม่ทราบว่าเทพีเเห่งโชคลาภจะตั้งราคาสักเท่าไร”

เถ้าเเก่เนี้ยหลงรักสบู่นมเเพะกลิ่นดอกคามิเลียนี้ทันที อยากเก็บไว้ใช้เองสักสองสามก้อน

“สามสิบอีเเปะ สบู่รุ่นนี้ใช้ความพยายามมาก ราคาก็ไม่ควรถูกเกินไป ข้าเอายี่สิบห้าอีเเปะ ท่านได้กำไรห้าอีเเปะต่อก้อน”

“ตกลง ทำตามที่เจ้าว่า!”

ตอนนี้เถ้าเเก่เนี้ยไม่ต่อรองเล้ว ขอเเค่ได้กำไรก็พอ

นางรีบไปคำนวนค่าสบู่ สบู่นมเเพะรุ่นเเรกหนึ่งร้อยห้าสิบก้อน เป็นเงินสิบเเปดตำลึง สบู่นมเเพะย้อมสีหนึ่งร้อยห้าสิบก้อน เป็นเงินยี่สิบสี่ตำลึง สบู่นมเเพะกลิ่นดอกคามิเลียรุ่นใหม่หนึ่งร้อยก้อน เป็นเงินยี่สิบห้าตำลึง รวมทั้งหมดหกสิบเจ็ดตำลึง

เถ้าเเก่เนี้ยรวมกับเงินมัดจำที่เก็บไว้ก่อนหน้านี้ ก็ยังสามารถทำกำไรได้สิบห้าสิบหกตำลึง ถือว่าไม่เลวเลย

“สบู่นมเเพะกลิ่นดอกคามิเลียรุ่นนี้มีจำนวนจำกัดเพียงหนึ่งร้อยก้อน ถ้าขายหมดเเล้วก็จะไม่มีอีก ดอกคามิเลียหมดฤดูเเล้ว ไม่มีวัตถุดิบเเล้ว เเต่ครั้งหน้า ข้าจะทำสบู่สระผมกลิ่นดอกคามิเลียหนึ่งร้อยก้อน เเละกลิ่นดอกท้อด้วย ท่านช่วยปล่อยข่าวไปก่อน ราคาชิ้นละสามสิบเเปดอีเเปะ ใครมาก่อนได้ก่อน ถึงตอนนั้นท่านจะได้กำไรหกอีเเปะต่อก้อน” ซูหว่านบอกสินค้าใหม่ที่จะออกครั้งหน้าให้นางทราบก่อน เพื่อให้นางปล่อยข่าวออกไป เป็นการตลาดเเบบสร้างความต้องการ

คาดว่าร้านขายข้าวและน้ำมันเเห่งนี้ซื้อมาจากซัพพลายเออร์ต้นทางในราคาไม่เกินจินละห้าหกอีเเปะ เเต่พอขายออกไปจินละเเปดอีเเปะ ถ้าซูหว่านสามารถหาซัพพลายเออร์ต้นทางโดยตรงให้มาส่งของในราคาโรงงาน ก็น่าจะคุ้มค่ากว่ามาก

ให้พวกเขามาส่งน้ำมันให้ตามเวลาที่กำหนด ก็ประหยัดเวลาเเละเเรงงานในการไปซื้อเอง

เเต่เถ้าเเก่ร้านขายข้าวเเละน้ำมันคนนี้เป็นคนฉลาดแกมโกง เด็กสาวคนนี้สั่งน้ำมันอัลมอนด์จำนวนมาก ย่อมต้องมีประโยชน์ เเต่ถ้านางไปเจอครอบครัวที่ผลิตน้ำมันนั่นได้ เเล้วเขาจะเอาอะไรกิน

“คุณหนู ท่านต้องการน้ำมันอัลมอนด์เยอะขนาดนี้ต้องมีประโยชน์เเน่ๆเลย ถ้างั้นเอาอย่างนี้ไหม ถ้าท่านสั่งน้ำมันอัลมอนด์จากร้านข้าเป็นระยะยาวในอนาคต ข้าจะให้ราคาท่านในราคาเจ็ดอีเเปะดีไหม”

เถ้าเเก่กำลังเอาเปรียบนางอย่างเห็นได้ชัด เเต่ซูหว่านไม่ได้หลงกลกับเงินเเค่หนึ่งอีเเปะนี่หรอก

ซูหว่านไม่พูดอะไร เพียงเเต่ทิ้งที่อยู่ของตระกูลซูไว้ เเล้วให้คนของร้านขายข้าวเเละน้ำมันช่วยนำไปส่งให้

ถ้าเกินร้อยจินก็สามารถจัดส่งถึงบ้านได้ ซูหว่านก็ประหยัดเเรงทั้งตัวเองเเละพี่สามในการขนกลับไปตั้งสามร้อยจิน ซึ่งกินพื้นที่มาก รถลากก็ขนไม่หมดอยู่เเล้ว

ซูหว่านอยากสืบเรื่องนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมาจากเขา นางไม่เชื่อหรอกว่าจะสืบหาครอบครัวที่ทำน้ำมันอัลมอนด์โดยเฉพาะในอำเภอชิงเหอไม่ได้