ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 214

“อยู่ที่ไหนหรือเจ้าคะ? พอจะบอกที่อยู่โดยละเอียดได้หรือไม่?” ซูหว่านเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา เมื่อได้ยินว่าที่นั่นมีพันธุ์ไม้ครบครัน นางก็ยิ่งรู้สึกดีใจ

“ตำแหน่งที่แน่นอน ข้าก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แต่ท่านลองไปเช่ารถม้าที่หน้าประตูเมือง บอกพวกเขาว่าจะไปที่สวนดอกไม้ ให้เงินพวกเขาไป พวกเขาก็จะพาท่านไปเอง”

แม่นางเซี่ยชี้แนะเส้นทางให้ซูหว่านเสร็จ ก็ออกไปต้อนรับลูกค้า

ซูหว่านให้ซูเฉินและซูอี้ช่วยกันขนสบู่นมแพะเข้ามาในร้าน แม่นางเซี่ยได้จัดเตรียมโต๊ะเล็ก ไว้สำหรับวางขายสบู่นมแพะของซูหว่าน

หลังจากนั้นไม่นาน ลูกค้าก็เริ่มทยอยเข้าร้านกันมากขึ้น มีทั้งหญิงสาวที่มากันเป็นกลุ่มสองสามคน และสตรีวัยกลางคน

แม่นางเซี่ยจึงถือโอกาสแนะนำสบู่นมแพะทันที

“ทุกท่าน ข้ามีของใหม่น่าสนใจมาเสนอ คาดว่าพวกท่านคงจะชอบ”

ลูกค้าเหล่านี้ล้วนเป็นลูกค้าประจำ พอแม่นางเซี่ยบอกว่าเป็นของใหม่น่าสนใจ ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ทุกคนจึงพากันล้อมเข้ามา

ซูหว่านยืนอยู่ด้านข้าง ฟังแม่นางเซี่ยโปรยเสน่ห์ด้วยวาจา ไม่นานนักก็ขายสบู่ออกไปได้ถึงสามก้อน

เหตุผลหลักเป็นเพราะราคาของสบู่นี้ถือว่าถูกมากสำหรับชาวบ้านในเมืองเซียงโจว

เมื่อได้ยินว่าใช้สำหรับซักเสื้อผ้าและล้างมือ ทุกคนจึงพากันซื้อไปทดลองใช้

แม่นางเซี่ยตักน้ำมาหนึ่งกะละมัง แล้วใช้สบู่นมแพะที่ย้อมสีล้างมือให้ลูกค้าดู ทั้งยังให้พวกนางได้ทดลองใช้ด้วยตนเอง เพื่อดูว่ารู้สึกดีหรือไม่

สบู่นมแพะไม่เพียงแต่ชำระล้างมือได้อย่างหมดจด แต่ยังให้ความรู้สึกเนียนนุ่มลื่นผิวหลังใช้ โดยไม่ทิ้งความรู้สึกเหนอะหนะ ที่สำคัญที่สุดคือ ยังคงทิ้งกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของนมไว้บนมืออีกด้วย

สิ่งนี้ใช้ดีกว่าจ้าวเจี่ยวและเจ่าโต้มากนัก เมื่อเหล่าสตรีพึงพอใจ การควักกระเป๋าจ่ายเงินก็รวดเร็วตามไปด้วย

และนี่คือผลลัพธ์ที่ซูหว่านต้องการ การที่นางเลือกร้านเครื่องประทินโฉมก็เพราะรู้ดีว่าการจะค้าขายกับสตรีนั้น เจ้าของร้านจำต้องเป็นคนช่างพูดช่างเจรจา และนางก็ต้องการคนที่มีวาทศิลป์เช่นนี้

เมื่อเห็นว่าแม่นางเซี่ยกำลังยุ่งอยู่กับการขาย ซูหว่านมองดูอยู่ครู่หนึ่งก็จากไปอย่างพึงพอใจ ต้องยอมรับว่านางตาถึงจริง ๆ ทั้งยังวางแผนได้อย่างแยบยล การทำการค้า ช่างง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือมิใช่หรือ?

ขอให้นางได้ภูมิใจในตัวเองสักครู่เถิด

ซูหว่านทำตามที่แม่นางเซี่ยบอก พาซูเฉินและซูอี้ไปหารถม้าที่หน้าประตูเมือง

เมื่อซูหว่านทำการค้า ซูเฉินและซูอี้ก็จะคอยติดตามอยู่ข้างหลังไม่ห่าง เหมือนผู้ติดตามตัวน้อยสองคนที่คอยช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ และถือสัมภาระ นางไปไหนก็ไปด้วยกัน คอยปกป้องนางอย่างเงียบ ๆ

สวนดอกไม้แห่งนั้นตั้งอยู่นอกเมืองไปประมาณยี่สิบลี้ ค่าเช่ารถม้าไปกลับอยู่ที่สองตำลึง

ทว่าระยะทางจากเมืองเซียงโจวไปยังอำเภอชิงเหอนั้นช่างไกลเหลือเกิน ต่อให้ขุดขึ้นมาทั้งราก ก็ไม่อาจรับประกันความสดของดอกไม้ได้อยู่ดี

แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อที่อำเภอชิงเหอนั้นไม่มีเกษตรกรที่ปลูกดอกไม้เลยแม้แต่รายเดียว จำเป็นต้องมาสั่งซื้อจากที่เมืองเซียงโจวแห่งนี้เท่านั้น

เรื่องนี้จึงกลายเป็นปัญหาที่สร้างความกลัดกลุ้มใจให้กับซูหว่าน

หากจะให้นางลงมือปลูกดอกไม้ด้วยตัวเอง ก็คงไม่ใช่เรื่องที่จะทำสำเร็จได้ในเวลาอันสั้น

เมื่อซูหว่านเดินออกมาจากแปลงดอกไม้ คิ้วของนางก็ขมวดเข้าหากันจนแทบจะเป็นปม

ซูเฉินและซูอี้ที่ติดตามเข้าไปด้วยกันก็ได้ยินทุกถ้อยคำที่เกษตรกรพูดอย่างชัดเจน พวกเขาย่อมรู้ดีว่าซูหว่านกำลังกังวลเรื่องอันใดอยู่

ซูหว่านไม่ต้องการทำเพียงแค่สบู่นมแพะธรรมดา นางต้องการสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ที่สำคัญที่สุดคือ สบู่สระผมนั้นจำเป็นต้องใช้น้ำสกัดจากดอกไม้เพื่อเพิ่มความหอมยิ่งขึ้น

ทั้งสบู่นมแพะกลิ่นดอกไม้และสบู่สระผมนั้นสามารถขายได้ในราคาสูง ก้อนละสามสิบอีแปะก็ยังไม่ถือว่าแพง นับเป็นกำไรมหาศาล มากกว่าสบู่นมแพะธรรมดาหลายเท่านัก

หากนางต้องการเจาะตลาดระดับกลางถึงสูง ก็จำเป็นต้องผลิตสบู่กลิ่นดอกไม้และสบู่สระผมให้ได้