ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 22

“พี่สี่ ต้องทาน้ำมันให้ทั่วกระทะก่อนลงทอด ไม่ต้องจุดไฟเตา แค่อาศัยความร้อนที่เหลือค่อยๆ ทอดเอา แต่ละครั้งก็ทอดทีละแค่สองชิ้น แล้วก็พลิกบ่อยๆ จะได้ไม่ดำ!"

เมื่อซูอวิ๋นทำตามที่ซูหว่านแนะนำ ลองทอดใหม่อีกสองสามแผ่น ปรากฏว่าไม่มีร่องรอยไหม้ดำปรากฏเลยแม้แต่น้อย

“จริงด้วย!” ซูอวิ๋นมองผลลัพธ์ก็รู้สึกพอใจมาก สายตาที่มองซูหว่านอ่อนโยนลง คนเราก็ต้องมีเรื่องที่คุยกันถูกคอ ถึงจะเข้ากันได้ดีขึ้นจริงๆ

ซูจิ่งมองดูสองพี่น้องที่ปรองดองกัน ก็พยักหน้าด้วยความยินดี

ขณะรับประทานอาหาร ลุงเจียงเอ่ยชมอาหารบนโต๊ะไม่ขาดปาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื้อต้มเกลือถูกใจเขายิ่งนัก กินเสียจนอิ่มหนำสำราญใจ

เนื้อที่กินกันในคืนนี้เป็นเนื้อที่ซูหว่านซื้อมา ส่วนเนื้อหมูยี่สิบชั่งที่ลุงเจียงนำมานั้น ส่วนใหญ่ได้นำไปหมักเกลือเอาไว้ เพื่อเตรียมไว้ทำเนื้อหมูรมควัน เพราะอากาศเช่นนี้ไม่สามารถเก็บเนื้อเอาไว้ได้นาน หากไม่รมควันก็จะเน่าเสียได้ง่าย เก็บไว้กินสดๆ เพียงเล็กน้อยก็เพียงพอ

เวลานี้ สิ่งที่ตระกูลซูต้องรีบจัดการคือการชดใช้หนี้สินสามสิบตำลึง แต่ซูหว่านกลับอุบเอาไว้ ทุกคนจึงไม่รู้ว่านางคิดจะทำสิ่งใด

วันรุ่งขึ้น ซูจิ่งเตรียมจะไปเก็บเห็ดให้ซูหว่าน ซูอี้จะไปกับเขาด้วย แต่ก่อนไป จะต้องนำข้าวเปลือกทั้งหมดออกมาตากให้แห้งเสียก่อน

"หวานหว่าน เจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่ เจ้ารับปากเถ้าแก่จางไว้ว่าจะคืนเงินสามสิบตำลึงภายในหนึ่งเดือน อย่าฝืนเกินไป ถ้าไม่ไหวจริง ๆ พี่จะหาทางเอง!"

ก่อนจะขึ้นเขา เขาต้องการจะถามให้แน่ใจ เห็นซูหว่านไม่รีบร้อนเลยสักนิด ก็ไม่รู้ว่านางคิดอะไรอยู่

"พี่ใหญ่ ไม่ต้องห่วงนะ ข้าคิดวิธีหาเงินได้แล้ว พี่ใหญ่ไปเก็บเห็ดก่อนเถอะ!"

หากซูหว่านอธิบายด้วยคำพูดไม่กี่คำเขาก็คงจะยังไม่เข้าใจ เอาไว้ดูตอนสำเร็จทีเดียวเลยแล้วกัน!

ซูจิ่งจนปัญญา คิดว่าเก็บเงินจากการขายเห็ดไปก่อนก็แล้วกัน จากนั้นจึงพาซูอี้ขึ้นเขาไป

ตอนนี้ในบ้านเหลือพี่รองซูมู่ พี่สามซูเฉิน และพี่สี่ซูอวิ๋น

ซูหว่านได้จัดสรรหน้าที่ให้พวกเขาแต่ละคนทำอยู่แล้ว แต่ต้องมีเงินก่อนถึงจะซื้อของได้

เมื่อวานนี้ไปขายเห็ดมายังเหลือเงินอยู่หนึ่งตำลึง ซูหว่านนำเงินออกมาแบ่งให้พวกเขา

“หวานหว่าน เจ้าให้เงินพวกเราทำไม" ซูเฉินมองเหรียญในมือพลางถามด้วยความสงสัย

"ข้าต้องการให้พี่สามคนช่วยข้าไปซื้อหาวัตถุดิบหน่อย!" ซูหว่านยิ้มพลางอธิบาย

บรรดาพี่ชายได้ยินดังนั้นก็มองหน้ากันเลิ่กลั่ก ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของนาง