ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 221

ซุนเป่ยโต่วปฏิเสธที่จะค้างคืนอย่างสุภาพ

นั่นเป็นเรื่องที่ดีจริงๆ มะรืนนี้ซูหว่านก็ต้องไปเซียงโจวอยู่แล้ว นางไปพร้อมกับพี่รองก็ได้

ตอนนี้นางยังไม่รีบร้อนที่จะพูดออกไป ต้อนรับแขกให้เรียบร้อยก่อนค่อยว่ากัน

โชคดีที่นางกลับมา ถ้าไม่กลับมา ก็คงไม่มีโอกาสได้มอบเสื้อผ้าที่ซื้อให้พี่รอง

“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้ ข้าจะลงมือทำอาหารให้ทุกคน ข้าซื้อขนมมาจากเซียงโจวเยอะเลย ท่านแม่ช่วยแกะให้ท่านอาจารย์กับแม่นางซุนชิม ข้าจะไปเตรียมอาหารเอง”

“ดีๆ เจ้าไปเถิด ข้าจะให้พ่อเจ้าไปซื้อปลามาสองตัวกับเนื้อแพะอีกสองสามชั่ง”

แม่ซูปลื้มปีติยินดีที่เห็นลูกชายมีอนาคตที่สดใส คนเป็นแม่จะไม่สุขใจได้อย่างไร

“ไปเดี๋ยวนี้ๆ พวกเจ้าอย่าลืมต้อนรับท่านอาจารย์ซุนกับแม่นางซุนให้ดี ซูมู่ เจ้าอยู่เป็นเพื่อนท่านอาจารย์ เจ้าห้าวาดรูปเก่งไม่ใช่หรือ วาดให้แม่นางซุนสักรูป แม่นางซุนจะได้ไม่เบื่อ”

ซูอี้ที่ได้รับภารกิจกะทันหัน ยังไม่ทันตั้งตัว กำลังครุ่นคิดว่าท่านปรมาจารย์ซุนเป่ยโต่วน่าจะเป็นคนที่เจียงอวี้เคยพูดถึง

วันนั้นสั่งสอนคุณชายหวังแล้ว ดูเหมือนว่ายาที่เขาใช้หลังเกิดเหตุจะเป็นยาของปรมาจารย์ซุนเป่ยโต่ว

“อ้อ ข้าจะไปหยิบกระดาษ พู่กันกับสีเดี๋ยวนี้!”

“ไม่ต้องลำบากหรอก ข้าไม่เบื่อ” ซุนหลิงเอ๋อร์รีบโบกมือปฏิเสธอย่างเขินอาย เกรงใจไม่กล้ารบกวน

“แม่นางซุน ภาพวาดของน้องชายซูอี้วาดสวยจริงๆ ลองดูเถิด ท่านจะต้องทึ่ง!”

หยางชิงชิงอยากจะอวดฝีมือวาดภาพของซูอี้อย่างเต็มที่ นางเคยเห็นภาพเหมือนซูหว่านก็รู้สึกทึ่ง อยากให้ซุนหลิงเอ๋อร์ได้เห็นบ้าง

“ครอบครัวพวกเจ้ามีลูกหลานวาดภาพเป็นด้วยหรือ หลิงเอ๋อร์ ลองดูเถิด อย่าให้ท่านซูเสียน้ำใจ”

ซุนเป่ยโต่วสนใจมาก เจ้าหนูเขียนจดหมายอวดฝีมือ เล่าว่าลูกหลานบ้านซูล้วนมีความสามารถเป็นเลิศ วันนี้อยากจะดูให้เห็นกับตาว่าเก่งกาจขนาดไหน

ในเมื่อท่านปู่เอ่ยปากแล้ว ซุนหลิงเอ๋อร์ได้แต่นั่งลงเงียบๆ ให้ซูอี้วาดรูป

ซูอี้หยิบพู่กันและสีออกมา พอเป็นเรื่องที่ตนเองถนัด ท่าทางก็ดูจริงจังเป็นพิเศษ

ซุนเป่ยโต่วไม่ได้สนทนากับซูมู่ แต่กลับเฝ้าดูซูอี้วาดภาพ

เมื่อเห็นโครงร่างภาพวาดของซุนหลิงเอ๋อร์ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ แววตาก็ถูกวาดออกมาราวกับมีชีวิต

“ดีมากๆ วาดได้สุดยอด วาดแววตาออกมาได้ถึงแปดส่วน!”

ซุนหลิงเอ๋อร์ลุกขึ้นจากเก้าอี้วิ่งไปหาท่านปู่

“ท่านปู่ อย่ามัวแต่ชื่นชมคนเดียว ให้ข้าดูบ้างสิเจ้าคะ!”

“โอ้ ใช่ๆ ๆ เจ้าลองดู ชอบหรือไม่!” ซุนเป่ยโต่วยื่นภาพวาดให้ซุนหลิงเอ๋อร์

ซุนหลิงเอ๋อร์มองดูแล้วก็ประหลาดใจ ภาพตนเองราวกับมองกระจก เหมือนเกินไปหรือเปล่า ทั้งชุดสีเหลืองอ่อนที่นางใส่วันนี้ ความขี้เล่นและมีชีวิตชีวาก็ถูกวาดออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“วาดได้สวยจริงๆ”

ซุนหลิงเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะชื่นชม นางชอบมาก ดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งดูยิ่งชอบ

มื้อเย็นซูหว่านทำหมูสามชั้นตุ๋นน้ำแดง ปลาตุ๋นเนื้อแดง กระต่ายย่าง ไก่ผัดพริก เนื้อหัวหมูพะโล้ ยังมีเนื้อแพะลวก ทุกจานรสชาติเอร็ดอร่อย

พริกแดงที่เก็บมาจากบนภูเขาบดเป็นพริกป่นสิบชั่ง พริกแห้งสิบชั่ง นำพริกเขียวส่วนหนึ่งไปดองในไห อีกส่วนหนึ่งตากแดดจนกลายเป็นพริกขาว ไม่สิ้นเปลืองแม้แต่น้อย