ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 223

เจ้าใหญ่สอบจอหงวน ได้ยินมาว่าตอนอายุยี่สิบก็สอบผ่านระดับมณฑล เป็นจวี่เหรินเเล้ว มีหวังจะได้เป็นจิ้นซื่อ

เจ้ารองมีพรสวรรค์โดดเด่นด้านการเเพทย์ ตอนนี้เขาเชี่ยวชาญมาก

เจ้าสามเป็นศิษย์เพียงคนเดียวของเฒ่าเจียงอวิ๋นเฮ่อ คาดว่าน่าจะฝึกฝีมือได้ถึงสิบส่วนแล้ว

เจ้าสี่เเม้จะเป็นคนครัว เเต่สูตรลับที่เขาทำนั้นทำอาหารได้อร่อยจริงๆ หากในอนาคตได้เปิดโรงเตี๊ยม ธุรกิจคงจะรุ่งเรืองอย่างไม่ต้องสงสัย

ยังมีเจ้าห้า ที่มีพรสวรรค์ด้านการวาดภาพมากที่สุดเท่าที่เขาเคยพบมา เขาเรียนรู้ด้วยตัวเอง หากได้รับการอบรมบ่มเพาะ ในอนาคตคงจะมีผลงานที่โดดเด่นในโลกวรรณกรรมไม่น้อย

เเละลูกสาวคนสุดท้อง ก็มีความเก่งกาจด้านการค้าอย่างเเท้จริง ทั้งความสามารถเเละความงามครบครัน รู้หนังสือเเละมีเหตุผล

เมื่อซูหว่านพูดว่านางได้เปิดคฤหาสน์ที่เซียงโจว นอกจากซูเฉินเละซูอี้ที่ไม่ประหลาดใจเเล้ว ที่เหลือต่างก็ตกใจจนเเทบจะอ้าปากค้างไปตามๆกัน

อะไรนะ

ซูหว่านไปเซียงโจวกลับมา ถึงกับซื้อคฤหาสน์เเล้ว ชื่อก็ตั้งเเล้ว

หลังจากส่งซุนเป่ยโต่วกลับไปเเล้ว คนในครอบครัวก็กลับมานั่งที่บ้านอีกครั้ง เพื่อปรึกษาหารือเรื่องของตัวเอง

ซูหว่านนำของที่ซื้อมาให้ทุกคนออกมาเเบ่งกัน

เครื่องประดับผมเเละเครื่องสำอางเหล่านั้นเเบ่งให้น้าสะใภ้เเละหยางชิงชิงคนละนิดละหน่อย

นำเสื้อผ้าของเเม่ซูเเละเสื้อผ้าของพี่รองให้พวกนาง ให้พวกเขาดูว่าชอบหรือไม่

ซูมู่เปิดห่อผ้าออก ดูชุดยาวสีขาวสองชุดที่พับไว้อย่างเรียบร้อยข้างใน เเล้วมองซูหว่านด้วยความสงสัย

“หวานหว่าน ทำไมของข้าเป็นชุดสำเร็จรูป”

“ก็ไปเห็นที่ถนนมา รู้สึกว่าเหมาะกับพี่รองมากเลย ดังนั้นจึงซื้อมา ตอนนี้พอดีเลย พี่รองกำลังจะออกเดินทางท่องโลกเเล้ว อยู่กับท่านอาจารย์ซุนก็ต้องมีเสื้อผ้าดีๆสักสองชุด คราวนี้ข้าซื้อถูกต้องเล้ว พี่รองใส่สีขาวเเล้วดูดีมากเลย เป็นผู้ชายที่ใส่สีขาวแล้วดูดีที่สุดที่ข้าเคยพบมา”

ซูหว่านอธิบายพร้อมยิงคำหวาน ทำให้คิ้วของซูมู่ขมวดกันเเน่นขึ้น

เขามองซูหว่านด้วยความรู้สึกซับซ้อนเล็กน้อย ในใจรู้สึกละอายใจ

ที่จริง ซูหว่านกลับมานานขนาดนี้ เขากับนางใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่มากนัก ถือว่าน้อยที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหมด และเขาก็ไม่ไดทำอะไรให้นางเลย เเต่นางกลับดีกับเขามาก คิดถึงผู้เป็นพี่ชายคนนี้มาตลอด

เเบบนี้เขาจะทำอย่างไรดี ภาระในใจเขายิ่งหนักขึ้น

“เป็นอะไรไป พี่รองไม่ชอบหรือ” ซูหว่านเห็นสีหน้าลังเลของเขา รอยยิ้มของตัวเองก็ค่อยๆหุบลง

เดิมที คนอื่นๆในบ้านต่างกำลังดูของของตัวเองอย่างมีความสุข เมื่อได้ยินคำนี้ ก็มองไปที่ซูมู่พร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

ดังนั้น ครอบครัวของน้าชายเมื่อได้ยินว่าซูหว่านจะชวนพวกเขาไปทำงาน เพื่อทำสบู่นมเเพะ เพื่อเปิดทางสว่างให้พวกเขาเดิน พวกเขาย่อมเห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์อยู่เเล้ว

เเต่ทางพี่สาวเเละพี่เขยยังไม่ได้ออกปาก พวกเขาก็เลยไม่กล้าเเสดงท่าที

หลังจากความเงียบผ่านไปนาน พ่อซูก็เอ่ยปากพูดขึ้นว่า

“หวานหว่านเอ้ย พ่อสนับสนุนให้เจ้าไปเซียงโจวนะ เเต่ว่า ขอเวลาให้พ่อกับเเม่ปรึกษากันให้ดีคืนนี้ พรุ่งนี้เช้าข้าจะให้คำตอบเจ้าดีไหม”

พ่อซูพูดกับซูหว่านด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

ซูหว่านพยักหน้า นางยังมีเวลาอีกหนึ่งวัน ไม่ต้องรีบร้อน ปล่อยให้พ่อกับเเม่ปรึกษากันให้ดีก่อน

พอพ่อกับเม่กลับเข้าห้องไป ครอบครัวของน้าชายก็เเสดงท่าทีทันที

“หวานหว่าน น้ารู้สึกขอบคุณจริงๆที่เจ้าเปิดทางให้น้ามีชีวิตรอด จริงๆนะ!

เจ้าเป็นเด็กดี ที่ยอมเชื่อใจพวกเรา ต่อไปน้ารับรองเลยว่าเรื่องของเจ้าก็คือเรื่องของน้า น้าจะตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่เเละสุดความสามารถ รับรองว่าจะไม่เปิดเผยความลับจากสบู่นมเเพะออกไปเเม้เต่น้อย

เดี๋ยวเจ้าเขียนเอกสาร เเล้วน้าจะเซ็นชื่อประทับตราไว้เลย ถ้าน้ากล้าเปิดเผยเรื่องธุรกิจเเม้เเต่น้อย เจ้าก็ส่งน้าไปติดคุกได้เลย”