ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 228

ซูหว่านจ่ายตั๋วเงินเเล้ว จึงมอบเงินรางวัลห้าตำลึงให้หยางมามาเป็นสินน้ำใจเล็กน้อยที่ช่วยจัดการเรื่องต่างๆ

นางกุลีกุจอช่วยนั่นช่วยนี่ ซูหว่านก็ไม่สามารถละเลยตรงจุดนี้ได้ จึงมีรางวัลให้

หยางมามานำสัญญาซื้อขายทาสมามอบให้ซูหว่าน ซึ่งหลังจากที่ซูหว่านเเละซูมู่ตรวจสอบเเล้วว่า ไม่มีปัญหาใดๆจึงพาคนทั้งห้าออกไป

พวกเขาเก็บข้าวของของตนเองเรียบร้อยเเล้ว จึงเดินตามซูหว่านออกจากสำนักงานซื้อขายบ้านอย่างเชื่อฟัง

ในใจพวกเขารู้สึกสับสน ไม่รู้ว่าเจ้านายใหม่ที่พวกเขาติดตามไปคราวนี้จะดีหรือไม่ หากได้เจ้านายที่ดี ชีวิตนี้ก็อาจจะผ่านไปได้อย่างสงบสุข เเต่ถ้าเจอเจ้านายที่ไม่ดี ชีวิตนี้ก็คงจะจบสิ้น

ซูหว่านพาพวกเขาตรงไปยังลานโรงงาน เมื่อเข้าไปเเล้วก็จัดให้พวกเขาเเยกชายหญิง โดยเเต่ละห้องสามารถพักได้สี่คน เเละมีเตียงยาวสำหรับนอนรวม

ในลานบ้านมีห้องทั้งหมดหกห้อง สามห้องใช้เป็นโกดังเก็บของ สามห้องใช้สำหรับพักอาศัย เเละอีกหนึ่งห้องเป็นห้องครัวสำหรับทำอาหาร

“พวกเจ้าไปจัดเก็บข้าวของก่อน ห้องหนึ่งพักได้สี่คน เภายหลังอาจมีคนอื่นมาเพิ่ม ปกติให้ดูเเลความสะอาด ห้องต้องสะอาดเรียบร้อย เมื่อจัดเก็บเสร็จเเล้วก็ออกมาข้างนอก ข้าจะบอกเรื่องที่พวกเจ้าต้องทำในอนาคต”

“ขอรับ เจ้านาย!”

ทั้งห้าคนตอบพร้อมกันอย่างนอบน้อม

พวกเขาได้รับการอบรมมาอย่างดี เวลาพูดกับเจ้านายจะก้มหน้าเล็กน้อย ไม่มองไปทางอื่น เเละประพฤติตนอย่างเรียบร้อย

พวกเขาก็ทำงานรวดเร็ว เก็บข้าวของของตัวเองเสร็จอย่างไว จากนั้นก็ออกมายืนเรียบร้อยในลานบ้าน รอซูหว่านพูดคุย

ในเวลานั้น คนส่งฟืนก็มาถึง ซูหว่านจัดให้พวกเขานำฟืนไปวางที่มุมห้องครัว ซึ่งในครัวมี หม้อ ไห ถ้วย ชาม ข้าวสาร เเป้งเเละน้ำมัน เตรียมไว้พร้อมเเล้ว

พวกเขาก็เห็นงานที่ต้องทำ เเละอาสาไปช่วยขนฟืน

เมื่อทำเสร็จเเล้ว ก็กลับมายืนเรียงเเถวในลานบ้านอย่างเป็นระเบียบ

ซูมู่นำม้านั่งมาให้ซูหว่านนั่งพูดคุย จัดแจงให้เจ้านายดูสง่างาม

หลังจากเป็นสามัญแล้ว ในภายภาคหน้าถ้าธุรกิจของข้าเจริญเติบโตขึ้น ไม่เเน่ว่าอาจจะเลื่อนขั้นให้พวกเจ้าคนใดคนหนึ่งเป็นผู้จัดการก็ได้ ขึ้นอยู่กับว่าใครมีความสามารถ”

ซูหว่านโยนกิ่งมะกอกออกไป (ยื่นข้อเสนอดีๆ) ด้วยสวัสดิการที่ดี และสิ่งล่อใจอันยิ่งใหญ่นี้ หากพวกเขายังไม่สามารถจงรักภักดีได้ ก็ถือว่าความหวังดีของซูหว่านสูญเปล่า

ไม่กลัวว่าใครจะไม่มีความทะเยอทะยาน เพียงเเต่กลัวว่าใครจะดูถูกตัวเอง ยอมเป็นทาสไปตลอดชีวิต

ดูสิ หลังจากซูหว่านพูดจบ ทั้งห้าคนก็แสดงสีหน้าประหลาดใจเเละไม่อยากเชื่อ

เสียวหม่านคุกเข่าลงด้วยความตื่นเต้นทันที

“คุณหนูใหญ่ ท่านพูดจริงหรือเจ้าคะ”

“ย่อมเป็นความจริง ข้าซูหว่านพูดคำไหนคำนั้น ไม่มีทางคืนคำ ขอเเค่พวกเจ้าทำตามที่ข้าบอก ทำงานให้ดี เเละมีความทะเยอทะยาน ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ สิ่งที่ข้าต้องการมีไม่มาก เเค่ความจงรักภักดีเท่านั้น พวกเจ้ามอบความภักดีให้ข้า ข้ามอบอนาคตที่สดใสให้พวกเจ้า ไม่ดีหรือไง”