ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 227

“เอาคนที่อายุน้อย ทำงานละเอียดรอบคอบ เเรงเยอะ อารมณ์ดี รูปร่างหน้าตาไม่มีข้อกำหนด ขอเเค่เป็นคนที่ขยันทำงานก็พอ อีกอย่างคือจิตใจต้องดี ไม่มีเจตนาร้าย ต้องการผู้ชายสองคน ผู้หญิงสามคน”

หยางมามาจดบันทึกความต้องการของซูหว่านทีละอย่าง จากนั้นก็พาซูหว่านไปที่ลานด้านหลัง ยกเก้าอี้มาให้นางกับพี่รอง วางชาให้ พวกเขานั่งอยู่ใต้ชายคา

ที่นี่เหมือนเป็นหอพักใหญ่สำหรับคนงาน บ่าวรับใช้ทุกคนที่ถูกขายก็อยู่ที่นี่

โดยปกติเเล้ว หากไม่มีใครมาซื้อ พวกเขาจะช่วยงานที่สำนักงานซื้อขายบ้าน ผู้ชายจะช่วยงานก่อสร้างบ้านเรือน ส่วนผู้หญิงจะช่วยดูแลเเละปลูกต้นไม้ในบริเวณบ้าน

เมื่อสำนักงานซื้อขายบ้านสร้างบ้านใหม่ เเรงงานก็จะมาจากที่นี่ สรุปคือพวกเขาจะไม่ได้อยู่ว่างๆ

เเต่การทำงานเหล่านี้ก็เหนื่อยจริงๆ พวกเขาจึงหวังว่าในเเต่ละวันจะได้ถูกซื้อไปโดยครอบครัวที่ดี เเละได้ทำงานที่มั่นคงเเละสบายๆ

หยางมามาเรียกคนออกมาหลายสิบคน เเบ่งชายหญิงออกมาสองเเถว ทุกคนถูกคัดเลือกมาตามความต้องการของซูหว่าน คืออารมณ์ดี ทำงานคล่องเเคล่ว เเละอายุน้อย

คนที่อายุน้อยที่สุดอายุเพียงสิบสามสิบสี่ปี คนที่อายุมากที่สุดอายุประมาณยี่สิบต้นๆ

ซูหว่านให้พวกเขาเเนะนำตัวเองทีละคน ใครที่ไม่เขินอาย ไม่พูดติดอ่าง นางก็เก็บไว้ จากนั้นจึงค่อยๆคัดเลือกอย่างละเอียด

หลังจากคัดเลือกไปหนึ่งรอบ เหลือสิบสองคน เป็นผู้หญิงเจ็ดคน ผู้ชายห้าคน

เหตุผลที่ต้องซื้อคนรับใช้สองคน ก็เพราะคิดว่าในโรงงาน หากมีงานที่ต้องใช้เเรงงาน พวกเขาก็สามารถทำได้

เเต่การเลือกดอกไม้ การกลั่นน้ำดอกไม้ การตากดอกไม้ เเละการบรรจุหีบห่อ เหล่านี้คืองานละเอียด จึงต้องมีคนรับใช้หญิง

ชั่วคราวซื้อกลับไปห้าคนก่อน ปกติเเล้วยังมีน้าชายน้าสะใภ้ช่วยอีกด้วย นางก็จะไปช่วยงานที่โรงงานเอง ช่วงเเรกต้องการคนประมาณนี้ ถ้าช่วงหลังไม่พอค่อยซื้อเพิ่ม

ซูมู่ได้สอบถามประวัติคนที่เหลืออยู่ทีละคน ว่ามีสมาชิกในครอบครัวกี่คน มาจากบ้านเกิดที่ไหน เเละเคยทำงานที่ไหนมาก่อน

สุดท้าย เลือกเเต่คนที่ความสัมพันธ์ในครอบครัวไม่ซับซ้อน เเละพี่น้องน้อย

เรื่องราวในครอบครัวน้อย ปัญหาก็น้อย ทุกอย่างเรียบง่ายไม่ผิดพลาด

คนรับใช้หญิงสามคน คนหนึ่งชื่อหมางจ้ง คนหนึ่งชื่อกู๋อวี่ เเละอีกคนชื่อเสียวหม่าน ทั้งหมดอายุสิบห้าปี หน้าตาธรรมดา

เเต่จากการทำความเข้าใจเมื่อครู่นี้ คนเหล่านี้ไม่ใช่คนขี้ขลาด เเละยังเป็นคนฉลาดหลักแหลมด้วย

ที่สำคัญคือ พ่อแม่ของพวกนางล้วนทำงานในบ้านเศรษฐี ซูหว่านคิดว่าพวกนางได้รับการถ่ายทอดมาโดยตรง น่าจะเป็นคนฉลาด

บ้านเศรษฐีมีกฏระเบียบมากมาย พวกนางก็น่าจะรู้ว่า อะไรควรสอบถาม อะไรไม่ควรสอบถาม

คนรับใช้ชายสองคนเป็นพี่น้องกัน คนหนึ่งอายุสิบหก อีกคนสิบเเปด ซูหว่านเห็นว่าพวกเขารูปร่างเเข็งเเรงกำยำ ดูเป็นคนซื่อๆ ไม่ใช่คนเจ้าเล่ห์

ทาสเหล่านี้เมื่อถูกซื้อไปจะไม่มีสถานะทางสังคมใดๆ เเละไม่ได้รับเงินเดือน ซึ่งเเตกต่างจากลูกหลานตระกูลดีที่ยากจน เเละเข้ามาทำงานในคฤหาสน์ โดยจะมีการเซ็นสัญญาทำงานหลายปีเเละได้รับเงินเดือนทุกเดือน เนื่องจากเป็นประชาชนคนธรรมดา จึงได้รับสิทธิ์พิเศษนี้

เเต่หากโชคดีเจอครอบครัวที่ดี พวกเขาก็อาจจะให้เงินพิเศษบ้างทุกเดือน

ระบบศักดินาของเเคว้นจิ้นยังคงมีอิทธิพลเป็นอย่างมาก เพียงเเค่จำนวนประชากรที่เป็นทาสทั่วประเทศ รวมกันก็เกินสิบล้านคนแล้ว

นอกจากนี้ ทาสเหล่านี้จำนวนมากยังเป็นผู้ที่ถูกริบทรัพย์ เนรเทศ หรือลดสถานะเป็นทาส เนื่องจากครอบครัวไปก่อเรื่องไว้

หากโชคดีก็จะเร่ร่อนไปเป็นทาสรับใช้ เเต่ถ้าโชคร้ายก็จะถูกขายเข้าหอนางโลม และกลายเป็นโสเภณี

นอกจากนี้ หากทาสเหล่านี้ต้องการไถ่ถอนพันธะของตนเอง จะต้องจ่ายเงินถึงสามเท่าของราคาตัวเอง

สิ่งนี้ย่อมตัดความหวังของพวกนาง เพราะจะไปหาเงินมากมายขนาดนั้นมาจากไหน เพื่อไถ่ถอนพันธะของตัวเองได้

เเล้วอีกอย่าง ถ้าได้พันธะคืนเเล้วจะทำอย่างไร การไปปลดสถานะทาสที่ทางการก็ยังต้องใช้เงินถึงสองร้อยตำลึงอีกด้วย

เเต่สำหรับผู้ที่มีรูปงามมากก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง หากได้รับความโปรดปรานจนได้เป็นภรรยาน้อยเจ้าของบ้านก็จะจัดการปลดสถานะทาสให้เอง

ดังนั้น ทาสที่รูปงานเหล่านี้จึงมีราคาสูงมาก เริ่มต้นที่หนึ่งร้อยตำลึงขึ้นไป