ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 226

ซูหว่านไม่ได้ตรงกลับบ้าน เเต่ขึ้นนั่งบนรถม้ากับพี่สามเพื่อเอาวัสดุไปที่โรงงานก่อนค่อยกลับมา

ห้องนอนแบ่งเป็นห้องนอนหลัก เเละห้องนอนรอง ซูหว่านพักอยู่ที่ลานบ้านตรงกลางที่มีต้นฝูหรงปลูกอยู่ คนในครอบครัวซูทุกคนพักอยู่ที่นี่

ครอบครัวของน้าชายพักอยู่ในห้องรับรองที่ลานหน้าบ้าน ส่วนลานหลังบ้านเป็นห้องครัว โกดัง ห้องเก็บฟืน เเละห้องคนรับใช้

ต่างคนต่างจัดเก็บของตัวเองเเละเลือกห้องที่ชอบ

ซูหว่านเลือกห้องที่ใกล้ต้นฝูหรงที่สุด ตอนนี้ต้นไม้ผลิยอดอ่อนเเล้ว สีเขียวสดใส รอเวลาที่จะออกดอก

บ่อน้ำก็ถูกทำความสะอาดเเล้ว มีการนำน้ำสะอาดไหลเวียนเข้ามา เเละได้หว่านเมล็ดบัวลงไปเเล้ว เหลือเเค่หาเวลาไปเลือกปลาคาร์ปสวยๆมาเลี้ยงอีกสองสามตัว

ห้องของพี่สี่เเละพี่ใหญ่ก็ถูกจัดเตรียมไว้ให้พวกเขาเเล้ว ต้องส่งจดหมายไปที่เมืองหลวงเพื่อเเจ้งให้พี่ใหญ่ทราบว่า ต่อไปให้เขาเขียนจดหมายเเละส่งมาที่เรือนน้อยฝูหรง

ซูหว่านยังไม่รู้เลยว่า ชื่อบ้านที่นางตั้งนั้นไปซ้ำกับของเจียงอวี้

พี่ใหญ่เขียนจดหมายมาเเค่ว่า ให้ส่งจดหมายไปบ้านเลขที่ยี่สิบเเปด ซอยฝูหรงในเมืองหลวง ไม่ได้บอกว่าชื่อเรือนน้อยฝูหรงด้วย

สาเหตุหลักคือเมืองหลวงใหญ่มาก มีบ้านเรือนมากมาย ถ้ายึดตามชื่ออย่างเดียวจะหายากมาก ดังนั้นจึงระบุชื่อซอยเเละเลขที่บ้านไว้อย่างชัดเจน

ห้องครัวยังไม่ได้จัดเก็บ เเละฟืนก็ยังไม่ได้มาส่ง เลยยังทำอาหารไม่ได้ ซูหว่านจึงพาคนในครอบครัวไปทานข้าวที่ร้านอาหารเลย ถือโอกาสปรึกษาเรื่องการซื้อทาสด้วย

“ตอนนี้ที่พักกับโรงงานเรียบร้อยเเล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องจัดโรงงานให้เรียบร้อยดีก่อน จากนั้นข้าตั้งใจจะไปที่สำนักงานจัดหางานเพื่อซื้อคนกลับมาทำงาน ถ้าจ้างคนงาน ข้ากลัวว่าสูตรจะรั่วไหลออกไป มันไม่ปลอดภัย สู้ซื้อทาสกลับมาดีกว่า สัญญาทาสอยู่ในมือเรา พวกเขาไม่กล้าทรยศ ข้าเลยอยากถามความคิดเห็นของทุกคน”

ความกังวลของซูหว่านไม่ใช่ไร้เหตุผล ถ้าจ้างคนมาทำงานโดยไม่มีสัญญาการเป็นทาสควบคุม คนที่เกิดความโลภอาจจะทำอะไรบางอย่างเพื่อผลประโยชน์ได้

เเต่ถ้ามีสัญญาการเป็นทาสอยู่ในมือ ก็เท่ากับยับยั้งพวกเขาไว้ พวกเขาไม่กล้าก่อเรื่อง เเละไม่กล้าทำอะไรเพื่อประโยชน์ที่จะทำให้ชีวิตของตัวเอง หรือเเม้เเต่ลูกหลาน ต้องติดอยู่ในสถานะทาสไปตลอดชีวิต

คนที่เกิดมาเป็นทาสนี้ ทั้งชีวิตก็เเค่อยากจะหลุดพ้นจากการเป็นทาส อย่างน้อยที่สุด ถ้าเจอเจ้านายที่ดี ชีวิตนี้ก็จะได้อยู่อย่างมีเกียรติ

ซูหว่านจะเป็นเจ้านายที่ดี เเละให้เกียรติพวกเขาตามสมควร

“เจ้าเป็นเถ้าเเก่ เรื่องนี้เจ้าจัดการได้เลย พวกเราไม่มีความเห็น”

แม่ซูก็ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ นางจึงไม่มีความเห็นที่จะเเสดงออก

“หวานหว่าน เจ้าคิดรอบคอบมากเลย จริงๆเเล้ว เพื่อความปลอดภัย ซื้อคนกลับมาทำงานน่าจะมั่นคงกว่า”

…

ซูหว่านมาที่สำนักงานซื้อขายบ้านเป็นครั้งที่สามเเล้ว เช้านี้นางมากับพี่รองซูมู่

เเต่ครั้งนี้ นางมาซื้อคน จึงต้องไปทางขวา

คนที่ต้อนรับพวกเขาเป็นหญิงวัยกลางคน รูปร่างท้วม ดูฉลาดเฉลียว คนที่สำนักงานซื้อขายบ้านเรียกนางว่า หยางมามา

“นายท่าน ท่านต้องการเลือกบ่าวรับใช้ชายหรือหญิงเจ้าคะ

มีข้อกำหนดด้านอายุหรือไม่ ด้านรูปร่างหน้าตาหรือไม่ ต้องการคนที่ทำงานละเอียดหรืองานหยาบ ต้องการคนที่ดูเเลสวนได้ดี หรือคนที่ทำอาหารในครัว”

การขายบ่าวรับใช้ก็มีรายละเอียด คนที่ทำงานละเอียดและใกล้ชิดตัว หน้าตาดีหน่อย ก็จะขายได้ราคาเเพง

ที่ถูกสุดคือทำงานหยาบๆ พวกทำงานกวาดล้าง ซักผ้าทำอาหาร ไม่ได้มีข้อกำหนดเรื่องหน้าตา

เเน่นอนว่าซูหว่านต้องการเลือกคนหนุ่มสาว คนหนุ่มสาวหัวไว ทำงานคล่องเเคล่ว ที่สำคัญคือมีความทะเยอทะยาน