ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 225

เขาอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ซูหว่านรู้ว่าเขาหัวเราะที่ลายมือของนางไม่สวย

“พี่รอง ท่านอย่าหัวเราะข้าสิ!”

“ไม่คิดเลยว่าหวานหว่านของพวกเราจะมีเรื่องที่ไม่ถนัดเหมือนกันนะเนี่ย”

ซูมู่พูดด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างอ่อนโยนเเละเอ็นดู

“คนเราไม่ได้สมบูรณ์เเบบไปทุกอย่างนี่นา~”

ซูหว่านเม้มปาก นางจะบอกว่านางชินกับการเขียนด้วยปากกาหมึกซึมในยุคปัจจุบัน เเละเขียนพู่กันจีนไม่เป็นได้ยังไงล่ะ

เขียนได้ขนาดนี้ก็ถือว่าดีมากเเล้ว อย่างน้อยก็ยังพออ่านออก

“เอาล่ะ เดี๋ยวข้าจะช่วยจัดการเรื่องในบ้านพวกนี้เอง พอเครื่องเรือนมาถึง ข้าจะช่วยดูเเลให้ เจ้าไม่ใช่จะไปยุ่งเรื่องโรงงานไม่ใช่หรือ

รีบไปเถอะ รีบไปจัดการให้เรียบร้อย ข้าจะได้สบายใจตามอาจารย์กับคนอื่นๆไปได้”

ซูมู่เห็นว่ามีเรื่องมากมายในบ้าน เขาจึงไม่สบายใจที่จะจากไป

ใช่เเล้ว ซูหว่านยังต้องไปที่สำนักงานซื้อขายบ้านเพื่อหาบ้านหลังใหญ่สำหรับทำโรงงานอีกด้วย

รีบจัดการให้เรียบร้อย เริ่มต้นธุรกิจได้แล้ว นี่เพิ่งจะเปิดตลาดในเซียงโจว ยังมีอีกเจ็ดมณฑลที่ยังไม่ได้เปิดเลย

“งั้นก็ได้ ข้าไปสำนักงานซื้อขายบ้านก่อน พ่อกับเเม่มาถึงช่วงบ่าย พี่รองรออยู่ที่บ้านนะ เรื่องในบ้านฝากพี่ด้วยนะ!”

ซูหว่านในที่สุดก็ดื่มชาสองอึกอย่างรวดเร็ว เเละรีบยัดขนมสองสามชิ้นเข้าปาก

หลังจากรองท้องเเล้ว นางก็รีบร้อนออกจากบ้านไปยังสำนักงานซื้อขายบ้าน

พนักงานสำนักงานซื้อขายบ้านจำนางได้ เพราะช่วงนี้นางมาบ่อย เเละผู้หญิงที่หน้าตาดีก็มักจะทิ้งความประทับใจไว้อย่างลึกซึ้งเป็นพิเศษ

“คุณหนูซู วันนี้มามีอะไรให้ช่วยขอรับ” พวกเขารู้เเล้วว่าซูหว่านเเซ่ซู

“ข้าอยากดูบ้านอีกครั้ง บ้านที่มีลานกว้างๆสำหรับทำโรงงาน ดีที่สุดคือถ้ามีห้องพักสองสามห้องสำหรับคนพักอาศัย หรือใช้เก็บของ” ซูหว่านบอกความต้องการของนาง

“มีขอรับ ขอให้คุณหนูแจ้งความต้องการมา พวกเรารับรองคุณหนูจะต้องพอใจ ไม่ทราบว่าคุณหนูต้องการเช่าหรือซื้อ”

ไม่มีสำนักงานซื้อขายบ้านที่หาบ้านหรือลานกว้างไม่เจอหรอก มีเเต่ที่คนคิดไม่ถึง ไม่มีที่พวกเราหาไม่ได้

อีกทั้ง ผู้ที่ทำธุรกิจมีมากมาย เเละผู้ที่ต้องการเปิดโรงงานก็มีไม่น้อย ดังนั้นพวกเขามีบ้านเเบบนี้อยู่เเล้ว

“เช่า!”

เเต่เรื่องนี้ ต้องกลับไปปรึกษากับคนในครอบครัวอย่างรอบคอบอีกครั้ง เพื่อหารือว่าควรซื้อคนเท่าไรจึงจะเหมาะสมที่สุด

เมื่อซูหว่านกลับมาจากสำนักงานซื้อขายบ้าน เเม่ซูเเละคนอื่นๆก็มาถึงเเล้ว มีรถม้าจอดเรียงรายอยู่หน้าบ้าน

เครื่องเรือนในบ้านก็ถูกจัดส่งมาหมดเล้ว รวมๆก็ใช้เงินเกือบหนึ่งร้อยตำลึงในการจัดการ

ซูมู่กำลังดูพวกเขาจัดวางเครื่องเรือนให้เข้าที่ เเละตรวจสอบทีละชิ้น

ซูเฉินเพิ่งจะพาคนออกมา เตรียมขนน้ำมันอัลมอนด์เเละลูกประคำดีควายเข้าไป เเต่ถูกซูหว่านห้ามไว้

“พี่สาม ไม่ต้องขนเข้าไปในบ้านเเล้ว ขนไปที่ลานบ้านที่ข้าเช่าใหม่ได้เลย ต่อไปโรงงานทำสบู่จะอยู่ที่นั่น บอกให้พวกเขาเอารถม้าตามข้ามา

เพิ่งจะถึงบ้าน ซูหว่านก็ต้องพาพวกเขาย้อนกลับไปอีกเเล้ว กล่องที่มือนางมีเอกสารการเช่าลานบ้านเเละกุญเเจ

“เจ้าไปเช่าลานบ้านมาหรือ เมื่อครู่ข้าตามหาเจ้า เเต่หาไม่เจอ” ซูเฉินเดินเข้ามาหานางเเล้วพูด

“ตามหาข้าทำไมกัน พี่รองไม่ได้บอกพวกท่านหรือว่าข้าไปไหน” ซูหว่านถามอย่างสงสัย

“พวกเราเพิ่งมาถึง ท่านพ่อท่านเเม่ก็เพิ่งเข้าไปข้างใน!

“อ้อ งั้นเอาของไปเก็บไว้ที่โรงงานทำสบู่ก่อนเลย จะได้ไม่ต้องขนไปมาให้ยุ่งยาก”