ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 272

ถ้าเขาตาย ตำเเหน่งกั๋วกงก็จะตกเป็นของลูกชายอนุภรรยา คนเดียวคนนั้นในจวนกั๋วกง

บางที อาจมีเเค่ต่อหน้าซูหว่านเท่านั้นที่เขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ อยากหัวเราะก็หัวเราะ อยากพูดอะไรก็พูด

เมื่อซูหว่านนึกถึงเรื่องเหล่านี้ นางก็อดรู้สึกสงสารเจียงอวี้ไม่ได้ ที่ต้องใช้ชีวิตอยู่ภายใต้หน้ากากมาเป็นเวลานาน

ในเวลานั้น ฮูหยินป๋อเจวี๋ยก็เรียกทุกคนย้ายไปที่สวนเพื่อชมดอกไม้

ซูหว่านลุกขึ้นตามไป โดยเดินตามหลังเหล่าสตรีไปยังสวนหลังบ้านของจวนหนิงหยวนป๋อเจวี๋ย

สวนหลังบ้านของจวนป๋อเจวี๋ยใหญ่มโหฬารมาก เมื่อเทียบกับบ้านของซูหว่านเเล้ว เรือนน้อยฝูหรงมีขนาดเพียงหนึ่งในสามของที่นี่เท่านั้น

ในสวนมีสระน้ำขนาดใหญ่ กลางสระมีศาลาอยู่กลางน้ำ เหล่านักปราชญ์เเห่งเซียงโจวกำลังประพันธ์บทกวีอยู่ในศาลา

กิจกรรมเเบบนี้ ซูหว่านจะไม่เข้าไปยุ่ง นางกำลังพยายามไม่โดดเด่น เพราะในส่วนของการมอบของมีค่าเมื่อครู่ นางก็เป็นจุดสนใจอย่างมากแล้ว

คุณนายเซี่ยเเนะนำนางไปตลอดทาง และเเนะนำชายหญิงที่คุณนายเซี่ยรู้จักให้กับซูหว่าน

เมื่อเดินผ่านศาลากลางน้ำ คุณนายเซี่ยยื่นคอออกไปมอง เห็นเหล่านักปราชญ์เเละกวีกำลังประชันกลอนกันอยู่ในศาลา

นางชี้ไปที่ชายหนุ่มที่สวมเสื้อคลุมผ้าไหมสีขาวนวลซึ่งหันหลังให้ซูหว่านแล้วพูดว่า

“ท่านนั้น ก็คือคุณชายน้อยเเห่งจวนป๋อเจวี๋ย ปีหน้าก็จะบรรลุนิติภาวะเเล้ว ตอนนี้ ฮูหยินป๋อกำลังหาภรรยาให้เขาทั้งเปิดเผยเเละลับๆอยู่!

การสอบขุนนางระดับภูมิภาคครั้งนี้ น่าเสียดายที่คุณชายน้อยสอบตก เเต่ฝีมือวรรณกรรมของเขาก็ยังถือว่าใช้ได้”

ซูหว่านขมวดคิ้ว ใจคิดว่า สอบตกอย่างน่าเสียดาย กับฝีมือทางวรรณกรรมใช้ได้ นี่มันขัดเเย้งกันอยู่บ้างนะ

นางไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับคุณชายน้อยมากนัก เเต่คุณชายน้อยกลับสังเกตุเห็นนาง

ทันทีที่เขาหันมา ก็เห็นหญิงสาวที่สะดุดตาคนหนึ่งอยู่บนฝั่ง

นางกำลังเดินผ่านช่องว่างที่แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาพอดี แสงเเดดที่เจิดจ้าทำให้นางต้องยกมือขึ้นมาโดยอัตโนมัติ

ผิวของนางขาวจนเกือบจะเรียกว่าเรืองเเสงได้ พูดง่ายๆก็คือนางดึงดูดสายตาเป็นอย่างมาก

และเขาก็จำได้ว่านั่นคือหญิงสาวที่เขาพบเมื่อคืนก่อน ที่โรงเตี๊ยมเยว่หม่านซี ซึ่งเป็นหญิงสาวที่ปรากฏในความฝันของเขามาตลอดตั้งแต่เห็นครั้งแรก

ครั้งที่แล้ว นางไม่ได้ให้โอกาสเขาพูดเลย ครั้งนี้เขาจะต้องไม่พลาดโอกาสนี้เด็ดขาด

ขณะที่ซูหว่านกำลังเดินอยู่ ก็มีคนตะโกนเรียกจากด้านหลัง

“คุณหนู เชิญหยุดก่อน คุณหนู!”

ผู้คนในสวนหลังบ้านต่างถูกดึงดูดความสนใจจากการกระทำของคุณชายน้อย ทุกคนหันมามองทางนี้

คุณชายน้อยรีบใช้มือทั้งสองข้างจะประคองนางขึ้น เเต่ซูหว่านเคลื่อนไหวเร็วกว่า จึงยืนตรงเรียบร้อยเเล้ว ทำให้มือของเขาไม่สามารถสัมผัสเสื้อผ้าของนางได้

คุณชายน้อยเริ่มพูดคุยกับหญิงสาวเเปลกหน้าอย่างกระตือรือล้น หญิงสาวคนนี้เพิ่งปรากฏตัวเป็นครั้งเเรกในวันนี้ การที่นางมอบฉากกั้นลายปักสองหน้าจากไม้ฮวาหลีสีเหลือง ผู้หญิงที่นี่ส่วนใหญ่ต่างก็รู้เรื่องนี้ เเละตอนนี้ต่างก็เล่าขานกันปากต่อปากไปเเล้ว

เเม้เเต่ฮูหยินป๋อก็ถูกดึงดูดมาเช่นกัน เดิมทีนางเดินไปข้างหน้ามากเเล้ว คุณหนูป๋อเจวี๋ยเห็นดังนั้นก็รีบยกกระโปรงเดินไปข้างคุณชายน้อยทันที

“พี่ชาย ท่านรู้จักคุณหนูหกซูด้วยหรือ”

คุณหนูป๋อเจวี๋ยก็ประทับใจซูหว่านมากเช่นกัน ตอนนี้นางหมั้นหมายกับบุตรชายคนที่สองสายตรงจากจวนชางหลงป๋อเจวี๋ยเเล้ว เเละมีอายุมากกว่าซูหว่านเพียงสองปีเท่านั้น

“คุณหนูหกซู?”

คุณชายน้อยไม่รู้ว่าคือใคร คุณหนูป๋อเจวี๋ยจึงเเนะนำว่า

“ท่านนี้ก็คือเจ้าของอวี้เหยียนถัง คุณหนูหกซู ท่านเคยชมว่าสบู่สระผมนั้นดีมาก สบู่นั่นก็เป็นของอวี้เหยียนถัง”

ที่เเท้ สบู่สระผมชนิดหนึ่งที่เขาชอบมาตลอด ก็เป็นฝีมือของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้านี่เอง

ก่อนหน้านี้ไม่เคยได้ยินชื่ออวี้เหยียนถังเลย เเต่สบู่นมเเพะนั้นมีชื่อเสียงมากในเซียงโจว

“เมื่อก่อนข้าเคยเหยียบเท้าคุณหนูหกซูที่โรงเตี๊ยมเยว่หม่านซีโดยไม่ได้ตั้งใจ ยังไม่ได้ขอโทษคุณหนูหกให้ดีเลย วันนี้ได้พบเเล้ว ข้าจะต้องขอโทษคุณหนูหกให้ได้”