ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 282

“ขอบคุณมากเจ้าค่ะ ลำบากผู้จัดการลั่วแล้ว” ซูหว่านเอ่ยขอบคุณอย่างสุภาพ

“ไม่ลำบาก ๆ เป็นสิ่งที่ข้าควรทำอยู่แล้ว เชิญทุกท่านตามสบายเลยขอรับ” ต่อหน้าเจียงอวี้ ผู้จัดการลั่วดูสงบเสงี่ยมลงอย่างเห็นได้ชัด

เจียงอวี้ลุกขึ้นจากตั่งกุ้ยเฟยแล้วนั่งลงข้าง ๆ ซูหว่าน ซูหว่านเรียกชิวเหนียงให้มากินข้าวด้วยกัน

“ชิวเหนียง มากินอะไรด้วยกันก่อนเถิด!”

ชิวเหนียงไม่ได้อิดออดแต่อย่างใด นางวางพู่กันลงแล้วเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับคนทั้งสอง

แม้ว่านางจะเป็นลูกน้องของเจียงอวี้เช่นกัน แต่นางกลับดูสุขุมกว่ามาก

ถือโอกาสระหว่างกินข้าวพูดคุยรายละเอียดเกี่ยวกับแผนการในอนาคตไปด้วย

ชิวเหนียงต้องการเงินทุนห้าพันตำลึงสำหรับหาหน้าร้าน หาโรงงาน ตกแต่งร้าน สั่งซื้อวัตถุดิบ และสั่งทำตลับกระเบื้องขนาดเล็กสำหรับใส่ขี้ผึ้งปิงจีอวี้กู่

ไข่มุกไร้แกนถูกส่งมาจากทะเลใต้แล้ว แต่ต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนจึงจะมาถึง เพราะทะเลใต้นั้นอยู่ห่างไกล

ซูหว่านได้เตรียมตั๋วเงินไว้พร้อมแล้ว ส่วนเจียงอวี้เพียงแค่ส่งคนมาและจัดการไข่มุกที่ไม่ได้มาตรฐานเท่านั้น

ด้วยกำไรสามส่วน เมื่อกิจการเข้าที่เข้าทางแล้ว ก็นับว่าเป็นรายได้ที่ไม่น้อยเลยทีเดียว

นางเตรียมตั๋วเงินไว้ห้าพันตำลึงพอดีกับที่ชิวเหนียงบอกว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว และจะใช้เวลาเพียงสองเดือนจนถึงวันเปิดร้านใหม่อย่างเป็นทางการ ซึ่งถือว่าเร็วมาก

หลังจากนี้ การพูดคุยเรื่องต่าง ๆ จะนัดหมายกันที่โรงเตี๊ยมเย่ว์หม่านซี หากชิวเหนียงต้องการพบนาง จะมีคนมาแจ้งข่าวให้ซูหว่านทราบด้วยตนเอง

หลังอาหาร ชิวเหนียงได้จัดทำเอกสารสัญญาทั้งหมดจนครบถ้วน ซูหว่านจึงลงนามและประทับลายนิ้วมือทั้งหมด จากนั้นจะนำส่งไปประทับตราที่ว่าการในภายหลัง

เรื่องนี้ไม่มีปัญหาอันใด ที่ว่าการมีเอกสารที่ต้องประทับตรามากมายในแต่ละวัน อาจจะจำนางไม่ได้เสียด้วยซ้ำ ที่ทำเช่นนี้ก็เพื่อเป็นหลักประกันให้แก่พวกนางเท่านั้น

ตั๋วเงินห้าพันตำลึงถูกใส่ไว้ในกล่องใบเล็กและมอบให้ชิวเหนียงทั้งหมด

จากนั้น นางจะต้องไปดูร้านและโรงงาน เมื่อตัดสินใจเรื่องโรงงานได้แล้ว ก็จะสั่งซื้อวัตถุดิบและเริ่มเตรียมสินค้าทันที

ในขณะเดียวกันก็จะเริ่มตกแต่งร้านไปด้วย ส่วนซูหว่านก็สามารถไปจัดการเรื่องร้านอวี้เหยียนถังของนางได้

ทั้งบ้านสกุลซูไม่มีใครว่างเลย ซูอวิ๋นกำลังยุ่งอยู่กับการหัดทำอาหาร ส่วนซูอี้ก็กำลังตั้งแผงขายของอย่างขะมักเขม้น

เขาตั้งใจจะเก็บเงินก้อนหนึ่งเพื่อไปเช่าร้านเล็ก ๆ ไว้วาดรูปขาย และรับงานวาดภาพเหมือนอยู่ที่ร้าน

ส่วนซูเฉินก็คอยวิ่งวุ่นช่วยงานที่โรงงานสบู่นมแพะทุกวัน เรียกได้ว่าเป็นผู้ช่วยที่สมบูรณ์แบบและมีคุณสมบัติครบถ้วน

ท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าว ซูอี้นั่งอยู่ในซุ้มชา แสงแดดส่องกระทบหลังคาด้านบน ทำให้ข้างในยิ่งร้อนระอุขึ้นไปอีก

ด้วยเหตุนี้เอง ลูกค้าของซูอี้จึงมีน้อยมาก เพียงไม่กี่คนเท่านั้น

บนถนนมีร้านชานมเย็นอยู่ร้านหนึ่ง ซูหว่านจึงซื้อมาหลายถ้วยเพื่อนำไปให้พี่ห้าของนาง

ซูอี้วาดภาพให้ลูกค้าคนหนึ่งเสร็จพอดีและได้รับเงินมาห้าสิบอีแปะ

ซูหว่านนั่งลงข้าง ๆ เขา ใช้พัดกลมพัดให้คลายร้อน เมื่อเขาเห็นว่าเป็นน้องสาวของตนก็ยิ้มอย่างอบอุ่น

“โอ้ คนงานยุ่งของบ้านเรา วันนี้มีเวลามาหาข้าได้อย่างไรกัน?”

ช่วงนี้ซูหว่านยุ่งมากจริง ๆ ทั้งต้องวิ่งวุ่นเรื่องโรงงานสบู่ ทั้งต้องดูแลการตกแต่งร้านอวี้เหยียนถัง นอกจากตอนกลางคืนแล้ว แทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลย

“วันนี้ไม่ยุ่งแล้วเจ้าค่ะ เลยแวะมาดูพี่ห้าเสียหน่อย ช่วงนี้กิจการเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ?”

“เจ้าก็เห็นแล้ว อากาศร้อนอบอ้าว คนมาวาดภาพเลยน้อยยิ่งนัก บางทีอาจจะดีขึ้นเมื่อเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงแล้วกระมัง” ซูอี้ตอบ

ซูหว่านยื่นชานมเย็นให้เขา ซูอี้ดื่มรวดเดียวจนหมดแล้วก็เริ่มวาดภาพให้ลูกค้ารายต่อไป