ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 337

ซูอี้พยายามระงับอารมณ์อยากกลอกตา ดึงซูหว่านให้ออกห่างเล็กน้อย

“ฮูหยินป๋อ ขออภัยที่ต้อนรับไม่ดี เดินช้าๆนะไม่ส่ง!”

พูดจบ เขาก็ดึงซูหว่านเข้าไปในห้องรับเเขก ซึ่งพ่อซูเเม่ซูกำลังมองหน้ากันอย่างพูดไม่ออก

“ท่านเเม่ พวกท่านคุยกันว่ายังไง ทำไมฮูหยินป๋อถึงดูมีความสุขขนาดนั้น” ซูหว่านถามอย่างร้อนใจ

แม่ซูถอนหายใจเฮือกหนึ่ง เเล้วเล่าเรื่องที่ฮูหยินป๋อพูดเมื่อครู่ให้ซูหว่านกับซูอี้ฟังทุกถ้อยคำ

หลังจากซูหว่านได้ฟังก็เงียบไปทันที ไม่ต้องถามเลยว่าทำไม เพราะนางโกรธจนแทบบ้า

ส่วนซูอี้ถึงกับหน้าบึ้งตึง เเล้วหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา

“จวนหนิงหย่วนป๋อเจวี๋ยนี่คิดจะบีบบังคับให้พวกเราตกลงงั้นหรือ งั้นก็สู้กับพวกเขาสุดตัวไปเลย ดูสิว่าพวกเราจะกลัวคำขู่ของนางไหม สรุปคือหวานหว่านเเต่งให้หนิงจื้อเชียนไม่ได้เด็ดขาด มีอะไรมาลงที่ข้าได้เลย”

ซูอี้คิดว่าอย่างมากก็คือเเตกหักไปเลย

“ฮูหยินป๋อบอกว่า ให้พวกเราตอบกลับไปภายในสองสามวันนี้ นางจะได้จัดงานเลี้ยงที่โรงเตี๊ยมเย่วหม่านซี เพื่อหารือเรื่องการเเต่งงานของทั้งสองตระกูล เเถมยังเรียกพวกเราว่า ท่านพ่อตาท่านเเม่ยายด้วย นี่มันเป็นการบังคับกันชัดๆ เเล้วจะทำยังไงดีละเนี่ย…” เเม่ซูกลุ้มใจแทบจะบ้าตายจริงๆ จะมีใครที่บีบบังคับกันได้ขนาดนี้

“บอกพวกเขาไปเลย ว่าข้าไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานครั้งนี้ ถ้านางเก่งจริงให้นางมาจัดการข้าได้เลย ถ้าข้ากลัวก็ถือว่าข้าเเพ้ ออกจากเมืองเซียงโจวนี้ไป ข้าซูหว่านก็ยังเป็นยอดคนอยู่ดี ธุรกิจนี้ข้าทำที่ไหนก็ได้ ข้าวางเเผนว่าจะไปซู่โจววันนี้ด้วยซ้ำ อุตส่าห์หาคนดูฤกษ์ดูยามมาแล้ว วันนี้เป็นวันดีเหมาะกับการทำธุรกิจ ข้าไปก่อนนะ ท่านพ่อท่านเเม่ไม่ต้องกลัว ต่อให้พวกเขามีอำนาจเเค่ไหน ก็ไม่กล้าทำอะไรพวกเราหรอก”

ซูหว่านไม่กลัว ไม่ใช่เเค่การปะทะกันซึ่งๆหรอกเหรอ

พวกนางเป็นถึงป๋อเจวี๋ยก็จริง เเต่ก็เเค่ตำเเหน่งลอยๆ ไม่มีอำนาจที่เเท้จริง อาละวาดได้เเค่ในเมืองเซียงโจวเท่านั้น วันข้างหน้าซูหว่านจะทำธุรกิจไปทั่วโลก ไม่ได้ใส่ใจเค้กชิ้นเล็กๆอย่างเซียงโจวหรอก

ซูหว่านเอ่ยคำพูดที่อาจหาญเช่นนี้ออกมา ไม่รู้ทำไม พ่อซูเเม่ซูถึงได้สะใจยิ่งนัก

เดิมทีซูอี้ยังอารมณ์ไม่ดีนัก พอได้ยินว่าน้องสาวผู้เก่งกาจคนนี้มองโลกในเเง่ดีขนาดนี้ เขาก็รู้สึกว่าตัวเองคงคิดมากไปเอง ตอนเเรกยังกลัวว่านางจะเสียใจเพราะเรื่องนี้เสียอีก

“ใช่เเล้ว พวกเขาจะมีอำนาจเเค่ไหนเชียว จะกล้าวางเพลิงฆ่าคนเลยหรือ หวานหว่านเจ้าไปจัดการธุระของเจ้าได้เลย ถือโอกาสไปเที่ยวพักผ่อนที่ซู่โจวด้วย ส่วนเรื่องที่บ้าน มีข้าอยู่”

ซูอี้เอามือวางบนบ่าซูหว่าน เเล้วตบเบาๆ เป็นการปลอบใจนาง

เจียงอวี้ต้องจำยอมเมื่อนางยืนกรานที่จะจ่ายค่าจ้าง เเต่ก็ทำได้เเค่ตามใจนาง เขาไม่สามารถไปกับนางได้ เพราะยังมีเรื่องอื่นที่ต้องจัดการเเละต้องเดินทางไกล

องครักษ์ทั้งสี่คนที่เขาจัดมาล้วนเป็นยอดฝีมือชั้นหนึ่ง ฝีมือไม่ด้อยกว่าเฟิงอิ่ง การคุ้มกันนางในการเดินทางก็น่าจะเพียงพอเเล้ว ถ้าคนเยอะเกินไป ก็จะสะดุดตามากขึ้นเเละไม่เป็นผลดี

หลังจากซูหว่านออกจากเมือง นางก็ไม่ได้ถูกเรื่องนี้ทำให้กระทบกระเทือนเเต่อย่างใด นางใช้ชีวิตตามปกติ กิน ดื่ม นอน เตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ครั้งต่อไปที่ซู่โจว

…

วันรุ่งขึ้น ซูอี้ก็นำของขวัญจากจวนหนิงหย่วนป๋อเจวี๋ย ไปส่งคืนด้วยตัวเองถึงที่

เเละยังประกาศชัดเจนว่า ตระกูลซูของเขาไม่มีเจตนาที่จะเเต่งงานกับตระกูลหนิง

ฮูหยินหนิงหย่วนป๋อโกรธจนเเทบระเบิด ด่าตระกูลซูว่าไม่รู้จักชั่วดี อาละวาดอยู่ในบ้านชุดใหญ่ เเถมยังพูดอะไรทำนองว่าจะทำให้ร้านอวี้เหยียนถังของพวกเขาต้องปิดกิจการอีกด้วย

หนิงจื้อเชียนนั่งกำหมัดเเน่นไม่ไหวติง ใบหน้าของเขาเขียวเเล้วก็ม่วง ม่างเเล้วก็ซีด ทั้งหมดเป็นเพราะประโยคของซูอี้ที่ว่า