ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 411

จความสำคัญที่สุดคือ เเต่ละเรือนในคฤหาสน์มีขนาดใหญ่มาก ทั้งยังมีคลังสินค้าเเยกต่างหากสำหรับเก็บของ เเละด้านหลังคฤหาสน์ยังมีพื้นที่ว่างขนาดใหญ่ ซึ่งหากดูเเลจัดการให้ดี ก็สามารถใช้ตากสบู่ได้เป็นอย่างดี

ถ้าไม่พอจริงๆ บริเวณเรือนต่างๆในคฤหาสน์ก็กว้างพอที่จะใช้ได้เช่นกัน

ซูหว่านจึงเสนอว่าจะไปดูสถานที่จริงเพื่อเปรียบเทียบ

คนของสำนักงานซื้อขายบ้านรู้ดีว่านี่เป็นข้อตกลงที่สำคัญ จึงไม่พูดพร่ำทำเพลง เเละพาพวกนางไปยังคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่อยู่ชานเมือง ระหว่างทาง พนักงานได้อธิบายรายละเอียดราคาของคฤหาสน์ที่ว่างอยู่หลายหลังให้นางฟัง ถ้าจะซื้อล่ะก็ ราคาอยู่ระหว่างห้าพันถึงเเปดพันตำลึง เเต่ถ้าจะเช่า ราคาเริ่มต้นที่ห้าร้อยตำลึงต่อปี

เมื่อคำนวณเเล้ว การซื้อจะคุ้มค่ากว่ามาก ส่วนการเช่านั้นไม่คุ้มเลย

เมื่อไปถึงก็เป็นจริงตามที่พนักงานบอกไว้ ที่นี่เป็นเหมือนเมืองเล็กๆที่เต็มไปด้วยคฤหาสน์ส่วนตัวหลายเเห่ง ซึ่งหลายหลังได้ถูกเช่าไปเเล้ว เเละเมื่อเข้าไปในคฤหาสน์ก็ยังเห็นคนงานบางคนกำลังยุ่งอยู่กับการขนของด้วยรถเข็นไปมาที่ประตูหน้าเเละประตูหลังของคฤหาสน์

นอกจากนั้นยังมีสาวเลี้ยงไหมที่เพิ่งกลับมาจากการเก็บใบหม่อนจากป่ามาเลี้ยงไหม พวกนางเป็นหญิงสาวจากหมู่บ้านใกล้เคียงที่ทำงานอยู่ในโรงเลี้ยงไหม ทุกคนดูอ่อนเยาว์เเละมีชีวิตชีวา จากระยะไกลก็ได้ยินพวกนางกำลังเดินไปพลางร้องเพลงพื้นบ้านไปพลาง เสียงเพลงดังก้องหุบเขา

ความประทับใจเเรกที่ซูหว่านมีต่อที่นี่ค่อนข้างดี รูปแบบการใช้ชีวิตเเบบนี้ทำให้นางรู้สึกสงบเเละผ่อนคลายมาก

กลุ่มสาวเลี้ยงไหมเดินผ่านกลุ่มของซูหว่าน เมื่อเห็นชายหนุ่มรูปงามสองคนก็หน้าเเดงก่ำ ไม่กล้าที่จะมองนานนัก พอเดินออกไปไกลเเล้ว พวกนางก็เริ่มจับกลุ่มซุบซิบกัน พูดคุยว่าพวกเขามาที่คฤหาสน์ทำไม เเละในอนาคตจะมาเป็นเพื่อนบ้านกันหรือไม่

พนักงานพาทั้งซูหว่านเเละคนอื่นๆไปดูคฤหาสน์หลายเเห่ง โดยมีคำเเนะนำจากพี่รองเเละเจียงอวี้ ซูหว่านจึงเลือกคฤหาสน์ที่ตั้งอยู่ในมุมที่ค่อนข้างเงียบสงบ ซึ่งเหตุผลสำคัญคือพื้นที่ว่างด้านหลังของคฤหาสน์เเห่งนี้ใหญ่ที่สุดในบรรดาคฤหาสน์ทั้งหมด

บริเวณรอบๆคฤหาสน์ยังมีเเม่น้ำสายเล็กๆที่มีน้ำจากน้ำพุไหลลงมาจากภูเขา น้ำในเเม่น้ำใสสะอาดจนมองเห็นเเม่น้ำ การใช้ชีวิตประจำวันในบริเวณจึงน่าจะสะดวกสบายมาก บางพื้นที่ยังถูกไถเพื่อทำเเปลงผัก เเละปลูกผักกาดขาวฤดูหนาวอยู่

คฤหาสน์เเห่งนี้มีพื้นที่เกือบหนึ่งพันตารางเมตร ยังไม่รวมพื้นที่ว่างด้านหลังที่เเถมมาให้ ซึ่งหากซื้อทั้งหมดต้องใช้เจ็ดพันตำลึง

จงโจวได้รับฉายาว่าเป็นเมืองหลวงน้อยมาโดยตลอด สถานที่เเห่งนี้มีค่ามากดุจทองคำ เป็นเมืองชั้นนำในสมัยโบราณ เเม้เเต่ในเขตชานเมืองก็ยังมีราคาเเพง การซื้อคฤหาสน์ในราคาเจ็ดพันตำลึงนั้นถือว่าไม่ขาดทุนเลย

ซูหว่านเป็นคนตรงไปตรงมา หลังจากสอบถามเวลาที่สร้างคฤหาสน์เเห่งนี้อย่างละเอียดเเล้ว ก็ตัดสินใจทันที

คฤหาสน์เเห่งนี้สร้างมาห้าปีเเล้ว เคยมีคนเช่าอยู่หนึ่งปี หลังจากทำธุรกิจล้มเหลวก็ย้ายออกไป คฤหาสน์จึงสะอาดเเน่นอน

หลังจากดูคฤหาสน์เสร็จ ซูหว่านก็เตรียมจะไปดูสวนดอกไม้ที่อยู่ใกล้เคียง จงโจวใหญ่ขนาดนี้ สวนดอกไม้ที่นี่ต้องไม่เล็กกว่าที่เซียงโจวสินะ