ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 445

“ก็จริง เจ้าเองก็ไม่เห็นหรือว่าใต้เท้าซูเองก็รูปงาม น้องสาวแท้ๆ ของเขาจะไม่งามหรือ”

“น้องชายของใต้เท้าซูเองก็รูปงาม แต่ละคนมีข้อดีกันไป ครอบครัวนี้คงถูกเจ้าแม่หนี่วาบรรจงสร้างมาอย่างดี มีแค่พวกเราที่ถูกสร้างจากดินโคลนอย่างส่งเดช”

เหล่าหญิงสาวในหมู่บ้านล้วนชื่นชมพี่น้องตระกูลซู พวกนางยิ้มกว้างออกมาจากใจ

เนื่องจากปกติแล้วซูจิ่งจริงใจกับพวกเจา ซูหว่านให้คนไปแบกอาหารแห้งมา เขาไม่ได้เก็บไว้ให้ตัวเองเท่าไร ทั้งหมดเอาให้กับส่วนรวม

เหล่าองครักษ์เบียดกันในหนึ่งห้อง พวกเขาปูที่นอนกันเอง ตกกลางคืนแบ่งเป็นสองกะเพื่อเฝ้ายาม

ที่จริงแล้วอยู่ในเมืองที่วุ่นวายมากนาน มาพักอาศัยที่ชนบทสองสามวันก็ไม่เลว

ที่สำคัญที่สุดคือได้อยู่กับพี่ใหญ่ ไม่รู้สึกเหงาเลย

พี่ใหญ่ยังคงลงจากเขาวันละสองรอบเพื่อตรวจการการทำงาน

ช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงอากาศเย็น ซูหว่านควักเงินออกมาจำนวนหนึ่งให้พวกเขาไปซื้อผ้าให้เหล่าคนงานรวมถึงเหล่าทหารเพื่อป้องกันความหนาว

ทั้งหมดเป็นเงินส่วนตัวของนาง ใช้ไปไม่เท่าไร ร้านรวงจำนวนมากของนางมีกำไรต่อเดือนค่อนข้างสูง เงินแค่นี้ไม่นับว่าเป็นอะไร

เพียงแต่นายังไม่ร่ำรวยเท่ากู้เย่ว์ กิจการของนางเพิ่งเริ่มต้นได้ไม่นาน เทียบไม่ได้กับตระกูลกู้ที่ทำกิจการมาหลายปีและหยั่งรากลึกได้

เงินห้าหมื่นตำลึงนั้นไม่นับว่าเป็นอะไรสำหรับนางเลย

……

ตัวอำเภอโยว กู้เย่ว์เพิ่งมาถึง นางจึงไปที่ทำการอำเภอเพื่อสืบข่าว นางบอกกับฮูหยินนายอำเภอว่าตนคือน้องสาวของซูจิ่ง

ฮูหยินนายอำเภอได้ยินก็รู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก ใต้เท้าซูบอกว่าที่บ้านมีน้องสาวอยู่คนหนึ่ง ตอนนี้มีมาอีกคน นี่มันเรื่องอะไรกัน

“แม่นาง ท่านคือลูกพี่ลูกน้องฝั่งบิดาหรือมารดาของใต้เท้าซูหรือ”

เมื่อพบกับความสังสัยของฮูหยินนายอำเภอ กู้เย่ว์ก็ทำตัวไม่ถูก นางส่ายหน้าเล็กน้อย

“อึก...ไม่ใช่ทั้งนั้น...น่าจะนับกระมัง น้องบบุญธรรมแล้วกัน！”

ไม่ใช่ทั้งสองอย่างจริงๆ ไม่ได้เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด แค่โตมาด้วยกันเท่านั้น

ตอนนี้กู้เย่ว์นึกขึ้นมาได้ว่าดูเหมือนว่านางจะไม่ได้เป็นอะไรกับตระกูลซูทั้งนั้น นอกเสียจากข้อพิสูจน์ในปีนั้น อย่างอื่นพอพูดแล้วก็ว่างเปล่า

ทั้งสองคนเข้ากันไม่ได้ พยายามไม่เจอกันจะดีกว่า ดังนั้นซูหว่านส่ายหน้ารัว

“อย่าเลยเจ้าค่ะ ข้าไม่อยากเจอนาง ก่อนหน้านี้ข้ากับพี่ห้าเจอนางที่เมืองหมิ่นโจว นางตั้งโรงทานแจกโจ๊กที่หน้าประตูเมือง พงกเรายังบริจาคข้าวกล้องให้สามพันชั่ง ยังไม่ถึงสองวันทำไมนางเองก็มาที่อำเภอโยวได้ล่ะ”

ซูหว่านกำลังคิด ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้กู้เย่ว์จะได้รับการสนับสนุนจากเจียงอวี้ผ่านทางนางแต่ล้มเหลว ตอนนี้พอเห็นว่าพี่ใหญ่ขึ้นสูง หลังจากนี้อนาคตไร้ที่สิ้นสุด ดังนั้นจึงพุ่งเป้าหมายมาที่ซูจิ่ง โดยคิดจะใช้เงินบริจาคนี้เพื่อเอาชนะใจเขา

เช่นนั้นนางต้องขวางเสียแล้ว องค์ชายห้ามู่หรงเซิงนั้นนางมีความประทับใจแรกต่อเขาไม่ดี เขาให้ความรู้สึกเหมือนคนประเภทพึ่งพาผู้หญิง

ทุกอย่างคือต้องให้กู้เย่ว์หันกลับไปดูเขา แค่นิดเดียวก็ปวดหัวแล้ว

แน่นอนล่ะ เจ้านึกว่ากู้เย่ว์คือเทพสงครามที่ใสซื่อหรือ ไม่มีหรอก นางเองก็พุ่งขึ้นไปหาตำแหน่งที่สูงที่สุด ความรักเป็นเรื่องรองลงมา นางเองก็รักเขาแต่ก็ไม่ใช่พวกคลั่งรัก นางแค่อยากจะเติมเต็มความเป็นไปได้ให้กับตัวเอง

ตอนนี้สถานการณ์ยังไม่แน่นอน จำเอาไว้ว่าอย่าไปอยู่ข้างใครโดยง่าย นางจำเป็นต้องพูดกับพี่ใหญ่ให้ชัดเจน

“ในเมื่อเจ้าไม่อยากพบนาง เช่นนั้นข้าจะให้คนไปส่งข่าวว่าวันพรุ่งนี้ข้าจะไปพบนางที่ตัวอำเภอด้วยตัวเอง”

เวลานี้ซูหว่านก็ได้เข้ามา ซูจิ่งย่อมตามสบายนางเป็นหลัก คนที่นางไม่อยากพบ เขาก็จะไม่พามาตรงหน้านาง