ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 484

แต่ว่าซูจิ่งนอนไม่หลับ และซูเฉินก็นอนไม่หลับเช่นกัน

ตอนที่ตื่นในเช้าวันรุ่งขึ้น ซูอวิ๋นกับซุนหลิงเอ๋อร์เกาะติดถามซูหว่าน เกี่ยวกับว่างานเลี้ยงในวังเป็นอย่างไรสนุกหรือไม่

ยังถามว่าได้เจอฮองเฮาหรือไม่ หน้าตาสวยหรือเปล่า

ซูหว่านถูกกวนจนรำคาญจะตายอยู่แล้ว แต่นางยังคงตอบทีละคำถาม

“สนุก ในวังค่อนข้างกว้างขวาง หากว่าไม่มีคนนำทางคงหลงทางได้ง่าย ๆ เฉพาะอุทยานหลวงก็ใหญ่เท่ากับจวนซูของพวกเรา และฮองเฮา แม่ของแผ่นดิน จะต้องสง่างามหรูหรา มีเสน่ห์เหมือนดอกไม้ในราชสำนักอยู่แล้ว”

ในโถงเสียงดังครึกครื้น พ่อซูกับหมอเทวดาซุนนั่งดื่มชาตอนเช้าอยู่ด้านข้าง แม่ซูในตอนนี้ดื่มด่ำกับความสุขจริง ๆ เดินไปไหนก็มีคนรับใช้ ไม่ต้องกังวลอะไร ทั้งบ้านต่างเรียกนางว่าฮูหยินผู้เฒ่าด้วยความสุภาพนอบน้อม

คุณยายเย่นัดนางไปเดินเล่นหลังจากนี้

พวกลูก ๆ อยู่กันทุกคน ทั้งครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตา แม่ซูชอบมองภาพแบบนี้ หากมีเด็กน้อยเพิ่มมาสองสามคนก็ดีแล้ว

“กินข้าวได้แล้ว”

อาหารเช้าวางอยู่บนโต๊ะ วันนี้เป็นวันหยุดราชการ ไม่จำเป็นต้องเข้าประชุมเช้า ดังนั้นซูจิ่งจึงมีเวลาว่างทานข้าวเช้ากับคนที่บ้าน

ซุนหลิงเอ๋อร์กำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานกับซูหว่านอยู่ ซูอวิ๋นพยายามแทรกเข้าไปข้างใน แต่ถูกซูอี้ลากเดินออกไปแล้ว

“พี่สี่ ผู้หญิงคุยกัน ท่านอย่าแอบฟังได้หรือไม่?”

“ข้าแอบฟังอะไรที่ไหน? พวกนางไม่ได้กระซิบกระซาบกันสักหน่อย” ซูอวิ๋นพูดออกมาอย่างมั่นใจ นิสัยแบบนี้ผ่านมาหลายปี ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนสักนิด

แม่ซูรู้สึกเป็นห่วง นิสัยของเขาต่อไปจะสู่ขอภรรยาได้หรือไม่

ซูหว่านกับซุนหลิงเอ๋อร์ถูกทำให้หัวเราะแล้ว

“กินข้าวแล้ว รีบมาเร็ว” ซูมู่กวักมือเรียกซูหว่านกับซุนหลิงเอ๋อร์

“ข้าจะนั่งใกล้ ๆ กับหวานหว่าน” ขอแค่มีซูหว่านอยู่ ซุนหลิงเอ๋อร์ก็จะตัวติดกับนางไม่ยอมปล่อยมือ

ซูมู่ส่ายหน้าอย่างจนใจ ไม่ว่าเวลาไหน หลิงเอ๋อร์ก็เหมือนเด็กคนหนึ่ง

แต่ว่า บนใบหน้าของเขาแสดงออกถึงความเอ็นดู ผู้หญิงทั้งสองคนเป็นคนสำคัญที่สุดของเขา คนหนึ่งเป็นน้องสาว อีกคนเป็นคนที่เขาชอบ

“หวานหว่าน เดี๋ยวพวกเราก็ตามฮูหยินกับคุณยายออกไปเดินเที่ยวเถอะ อยู่ที่บ้านน่าเบื่อจะตาย หลังจากถึงเมืองหลวง ข้ายังไม่เคยเดินเล่นเต็มที่สักครั้ง” ซุนหลิงเอ๋อร์เสนอขึ้น

“ตกลง” ซูหว่านตอบอย่างรวดเร็ว

“กินข้าวก่อน ออกไปแล้ว กินขนมของว่างแปลก ๆ พวกนั้นน้อย ๆ หน่อย ไม่ดีต่อกระเพาะ กินมื้อหลักให้ดีก็พอแล้ว” หมอเทวดาซุนได้ยินว่าพวกเขาจะออกไปข้างนอก ก็พูดเตือนล่วงหน้า

คุณยายเย่รู้สึกไม่พอใจอีกแล้ว ฟาดไปบนหัวไหล่ของเขา

“เกี่ยวอะไรกับเจ้า เป็นพวกเราที่ออกไปไม่ใช่เจ้าออกไป ควบคุมกว้างจริง ๆ ยังไม่ทันอารมณ์ดี ก็โดนเจ้ากวนเสียแล้ว”