ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 521

นางต้องพิสูจน์ให้ได้ว่านางเป็นไข่มุกอันล้ำค่า ส่วนซูหว่านเป็นเพียงก้อนกรวดที่มิอาจเทียบเทียม

เมื่อเห็นซูอวิ๋นเผ่นแน่บไปแล้ว ซูหว่านที่แอบซุ่มมองอยู่ด้านข้างจึงปรากฏตัวออกมา นางเห็นกู้เยว่ยืนนิ่งตะลึงงันก็รู้สึกสะใจยิ่งนัก

แต่ก่อนตอนที่นางเพิ่งกลับมายังตระกูลซู พี่สี่ถึงได้อคติต่อนางมากมายถึงเพียงนั้น ล้วนเป็นเพราะกู้เย่ว์คอยเป่าหูอยู่ล่วงหน้า ทำทีบีบน้ำตาน่าสงสาร ทั้งยังยกตนข่มท่าน ทำให้พี่สี่ที่อายุเพียงสิบสี่สิบห้าปียังไม่เติบใหญ่ถูกหลอกจนหัวปักหัวปำ และตั้งแง่กับนางอยู่เสมอ

กู้เย่ว์หันกลับมา พอเห็นสีหน้าสมน้ำหน้าของซูหว่าน ก็โกรธจนรู้สึกคันไม้คันมือ

“ทำไมกัน เจ้ารอคอยที่จะเห็นข้าขายหน้ามานานแล้วหรือ?”

มิเช่นนั้น เหตุใดนางจึงปรากฏตัวขึ้นทันทีหลังจากที่ซูอวิ๋นสาดน้ำเย็นใส่เล่า?

“พูดอะไรของเจ้า นี่บ้านของข้า ข้าจะไปที่ไหนก็ย่อมได้ ยังจะต้องมารายงานเจ้าอีกหรือ?” ซูหว่านกล่าวอย่างลอยหน้าลอยตา

กู้เย่ว์แค่นเสียงเย็นชา แสร้งทำเป็นไม่ใส่ใจ

“เจ้าจะลำพองใจอันใดกัน? ของเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งที่ข้าสละทิ้งไปเองทั้งสิ้น หากวันนั้นข้ายืนกรานจะอยู่ที่ตระกูลซู วันนี้จะยังมีเรื่องของเจ้าอยู่อีกหรือ?”

อันที่จริงนางกำลังจนมุม แต่ก็ยังไม่วายปากแข็ง

ซูหว่านโมโหจนหัวเราะออกมา ก่อนจะเอ่ยเย้ยหยันว่า

“คนย่อมเดินขึ้นที่สูง น้ำย่อมไหลลงที่ต่ำ เรื่องนี้พอจะเข้าใจได้ ยามนั้นตระกูลซูตกยากแร้นแค้น ก็ไม่เห็นเจ้าจะอาลัยอาวรณ์แม้แต่น้อย หนีไปเร็วยิ่งกว่ากระต่ายเสียอีก เจ้าก็พูดเองว่านี่คือทางที่เจ้าเลือก เมื่อเลือกแล้ว ก็ไม่มีสิทธิ์มานึกเสียใจ อีกอย่าง ทุกสิ่งที่ข้ามีในวันนี้ล้วนมาจากความพยายามของข้าเอง ไม่เคยต้องพึ่งบารมีผู้ใด ทุกอย่างที่ข้าได้มา ล้วนเป็นสิ่งที่ข้าคู่ควร”

ซูหว่านมีความมั่นใจถึงเพียงนี้ ตำแหน่งจวิ้นจู่ของนางแม้จะได้มาด้วยเงิน แต่เงินทุกอีแปะล้วนเป็นนางที่หามาด้วยตนเอง เมื่อเทียบกันแล้ว นางย่อมมีความมั่นใจมากกว่ากู้เย่ว์นัก

กู้เย่ว์รู้ตัวว่าเถียงสู้ซูหว่านไม่ได้ ความจริงแล้วนางเป็นฝ่ายผิด เพียงแค่อยากจะเอาชนะด้วยคารมเท่านั้น

ทว่าซูหว่านนั้นปากคอเราะร้าย นางจึงไม่อาจสู้ได้

“หึ เรื่องยังไม่ถึงที่สุด ใครจะรุ่งโรจน์กว่าใครยังไม่อาจบอกได้ เจ้าอยากแต่งให้เจียงซื่อจื่อมิใช่หรือ? เช่นนั้นเจ้าคงต้องผิดหวังแล้วกระมัง ในใจของเจียงกั๋วกงมีตัวเลือกฮูหยินซื่อจื่อที่หมายตาไว้แล้ว แต่คนผู้นั้นไม่ใช่เจ้า และไม่มีทางเป็นเจ้าได้”

“บัดนี้ตระกูลซูได้เกี่ยวดองกับจวนมหาบัณฑิตแล้ว บารมีของท่านมหาบัณฑิตในราชสำนักเป็นเช่นไรเจ้าคงรู้ดี หลายครั้งที่เขาสามารถเป็นแกนนำได้ พี่ใหญ่กับพี่สามของเจ้าคนหนึ่งฝ่ายบุ๋นคนหนึ่งฝ่ายบู๊ กำลังรุ่งโรจน์ดั่งตะวันกลางฟ้าในราชสำนัก ส่วนจวนกั๋วกงก็กุมอำนาจทางการทหาร หากยังจะมาเกี่ยวดองกับตระกูลซูของเจ้าอีก อย่าว่าแต่เขาจะไม่ยอมเลย เกรงว่าแม้แต่ฝ่าบาทก็คงไม่ทรงอนุญาต”