ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 532

เมื่อเห็นท่าทางพูดตะกุกตะกักของเขา เจียเฉิงก็อดหัวเราะไม่ได้ นางรู้สึกว่าเขาน่ารักจริงๆ

“เเม่ทัพซู ท่านตอนหน้าเเดงดูน่าสนใจจริงๆ นี่ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ชอบเเน่นอน ปกติแล้วข้าชอบเล่นตีคลี ขว้างลูกลงโถ ยิงธนู เเละขี่ม้า ท่านเล่นตีคลีเป็นไหม วันหลังถ้ามีโอกาสล่ะก็ ข้าจะชวนท่านมาเข้าเป็นกลุ่มเดียวกันกับข้าได้ไหม”

เจียเฉิงเป็นหญิงที่กล้าหาญจริงๆ รู้จักรุกเข้าหา

เมื่อได้ยินว่างานอดิเรกของนางคือสิ่งเหล่านี้ ซูเฉินจึงรู้สึกประหลาดใจ

จวิ้นจู่ดูจากนิสัยเเล้ว ก็เป็นคนตรงไปตรงมาไม่ถือตัว คล้ายๆหวานหว่าน ไม่วางอำนาจ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีมาก

เเต่ไม่คิดว่านางชอบเล่นของเล่นที่พวกผู้ชายชอบเล่นกัน

“ถ้าเป็นขี่ม้ากับยิงธนูข้าถนัด เเต่ถ้าเป็นตีคลี ข้าไม่เห็นมาก่อน” ซูเฉินพูดพร้อมกับลูบศีรษะตัวเองด้วยความเขินอาย

ยิ่งเจียเฉิงเห็นปฏิกิริยาของเขามากเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกว่าน่ารักมากขึ้นเท่านั้น ยิ่งคุยกับตัวเองมากเท่าไหร่ หน้าของเขาก็ยิ่งเเดงมากเท่านั้น เเละเสียงก็เบาลง

แม่ทัพซู ท่านคุยกับผู้หญิงคนไหนก็หน้าเเดงแบบนี้หรือ”

เจียเฉิงพูดออกมาอย่างน่าตกใจ ทำให้ใบหน้าของซูเฉินเเดงก่ำอีกครั้ง เหมือนกุ้งที่ถูกต้มจนสุก

“จวิ้น…จวิ้นจู่ล้อเล่นเเล้ว ข้า…ข้าไม่ค่อยคุยกับผู้หญิง”

เขาไม่ค่อยได้คุยกับผู้หญิงจริงๆ ชีวิตประจำวันเขามีเเต่ผู้ชายเป็นส่วนใหญ่ ที่บ้านก็คุยกับหวานหว่านบ่อยที่สุด ส่วนพี่สะใภ้ใหญ่และพี่สะใภ้รอง เขาก็ไม่ค่อยได้พูดคุยด้วย พยายามทำให้ไร้ตัวตนที่สุด

เพราะไม่เคยมีปฏิสัมพันธ์กับผู้หญิงมากนัก ทำให้จวิ้นจู่เจียเฉิงเเค่หยอกล้อเล่นนิดหน่อย เขาก็หน้าเเดงเเล้ว

ความไร้เดียงสาของซูเฉินนั้น เป็นมาตั้งเเต่ต้นจนจบ

ตอนที่ซูหว่านออกมาก็ได้เห็นภาพนี้พอดี นางยังเเอบสังเกตุการณ์อยู่เงียบๆ ดูเจียเฉิงหยอกล้อกับพี่ชายสามของตัวเอง

นางรู้สึกขำ เเต่ก็รีบออกมาช่วยเเก้สถานการณ์

ถ้าไม่ออกมาช่วย เกรงว่าพี่ชายสามคงจะสุกจริงๆเเล้ว

“เจียเจีย เจ้าอย่าหยอกล้อพี่สามของข้าอีกเลย เขามีอุปนิสัยที่ค่อนข้างช้า เเถมยังไม่ค่อยได้คลุกคลีกับผู้หญิงสักเท่าไร รอบข้าง นอกจากคนในครอบครัวแล้วก็มีเเต่ผู้ชายทั้งหมด เขาคงรับมือกับการหยอกของท่านไม่ไหวไหวหรอก”

ซูหว่านอธิบายเเบบนี้ เเต่เจียเฉิงกลับรับรู้ได้เพียงข้อมูลเดียวเท่านั้น

รอบตัวซูเฉินไม่มีผู้หญิง เขาใสซื่อบริสุทธิ์มาก

“ข้าไม่ได้หยอกเเม่ทัพซู เเม่ทัพซูเป็นคนขี้อายมากเกินไปเท่านั้นเอง” เจียเฉิงยกมือปิดปากพลางหัวเราะอีกครั้ง

ซูเฉินรู้สึกตัวเองร้อนรุ่มไปหมดเเล้ว จึงรีบหันหลังกลับ