ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 531

อาหารปลาหกกระจายไปทั่ว ทำให้ปลาหลีฮื้อในบ่อทั้งหมดมารวมตัวกัน

ผู้ดูแลบ้านที่เดินผ่านมาเห็นเข้าก็รีบเรียกคนใช้ให้ช่วยกัน

“รีบไปเอาสวิงมาตักอาหารพวกนั้นออกเร็วเข้า ปลาหลีฮื้อในบ่อนี้ท่านกั๋วกงคัดเลือกมาอย่างดี อย่าปล่อยให้มันท้องเเตกตายล่ะ”

พอได้ยินแบบนั้น หนิงเวยก็เริ่มร้อนรนและลนลานขึ้นมา

เจียงอวี้มาถึงห้องหนังสือ เจียงกั๋วกงกำลังเขียนอักษรอยู่ บนกระดาษเซวียนจื่อสีขาวปรากฏอักษรสี่ตัวใหญ่ว่าทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยความพยายาม( 事在人为) เมื่อเขียนเสร็จ เจียงกั๋วกงก็มองดูแล้วรู้สึกพอใจ

“มาแล้ว ข้าจะไม่พูดอะไรที่เป็นเรื่องไร้สาระกับเจ้าเเล้ว นั่งลงเถอะ เรื่องเมื่อคืนนี้ พ่อลูกเรามาคุยกันอย่างใจเย็น อย่าเพิ่งอารมณ์ขึ้นได้ไหม”

ในสายตาของทหาร เจียงกั๋วกงมีภาพลักษณ์ที่เคร่งขรึมและยิ่งใหญ่ คำไหนคำนั้น ไม่มีใครจะรู้เลยว่า ในยามส่วนตัวเขาอ่อนน้อม กับลูกชายอย่างเจียงอวี้ขนาดนั้น

เจียงอวี้เลิกคิ้วขึ้น เเล้วหาที่นั่งให้ตัวเอง

“เมื่อห้าปีที่เเล้ว ข้าถูกไล่ล่าเเละโดนพิษร้ายเเรง เเถมยังมีบาดแผลหลายเเห่ง ถ้าไม่ใช่เพราะนางกับคนในตระกูลซู ตอนนี้ข้าคงกลายเป็นกองดินเหลือง เป็นวิญญาณเร่ร่อนไปแล้ว พวกเขาช่วยถอนพิษเเละรักษาบาดเเผลให้ข้า ทั้งยังให้ที่พักพิงอีกนานขนาดนั้น ข้าเลยตกหลุมรักนาง เราทั้งคู่รักกัน ข้าขาดนางไม่ได้ หลายปีนี้นางก็รอข้ามาตลอด ตอนนี้ข้ากลับมาเเล้ว ก็ต้องทำตามคำมั่นสัญญาของข้า” เจียงอวี้ไม่ได้พูดอ้อมค้อมกับเขา เเต่เข้าประเด็นโดยตรง

ได้ยินดังนั้น เจียงกั๋วกงก็หยุดเขียน มองเขาพร้อมกับถามว่า

“ใครเป็นคนไล่ล่าเจ้า”

“มันผ่านไปเเล้ว ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ข้าจัดการเรียบร้อยเเล้ว กลับเข้าเรื่องเถอะ”

อวี๋อู๋ซางเป็นคนพิการไปแล้ว ตอนนี้ป่วยติดเตียงทุกวัน คงจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เเละไม่ได้เป็นภัยคุกคามอีกต่อไป

“เจ้าเเยกเเยะความรู้สึกของตัวเองออกหรือยัง ตกลงเป็นบุญคุณที่ต้องตอบเเทน หรือว่ารักกันจริงๆ”

“ไม่เกี่ยวกับเรื่องบุญคุณเลย ข้ายังยืนยันคำเดิมว่า ข้าขาดนางไม่ได้ ถ้าท่านไม่เห็นด้วย ข้าก็ไม่ขอเป็นซื่อจื่ออีกต่อไป” เจียงอวี้พูดเเละทำท่าเหมือนมาเเจ้งให้ทราบ ไม่ใช่มาเจรจาขอความเห็น

เจียงกั๋วกงรู้สึกมืดไปหมดทั้งสองตา อยากจะหยิกตัวเองจริงๆ ไม่รู้ว่าชาติที่เเล้วไปทำกรรมอะไรไว้ ถึงได้มีลูกชายที่ดื้อรั้นแบบนี้

เขาถอนหายใจยาว

“เรื่องนี้มันไม่ได้ง่ายอย่างที่เจ้าคิด ต้องวางเเผนกันให้ดี อย่างน้อยเจ้าก็ต้องให้ข้าได้เจอกับเซวียนเล่อจวิ้นจู่ในตำนานคนนั้นก่อน เเล้วค่อยให้ข้าตัดสินใจ”

ช่วงบ่าย เจียงอวี้มาที่จวนสกุลซู เเละให้คนนำกล่องไม้เเกะสลักขนาดใหญ่เข้ามากล่องหนึ่ง

“พี่ชายสาม ท่านไปก่อนเถิด ข้าจะรีบตามไป”

“ไม่เป็นไร ข้ารอเจ้าไปด้วยกัน พอเจ้าพร้อมเเล้ว พวกเราค่อยไปพร้อมกัน” ซูเฉินมาส่งของ ในเมื่อไม่มีธุระอะไร ก็เลยอยู่รอไปพร้อมกัน

ซูหว่านพยักหน้า จากนั้นก็ออกเเรงยกเฟิ่งฉิวหวงนี้เข้าไปในห้องนอน ระหว่างที่ยกอยู่นั้น หลิวอวิ๋นและหลิวอิ่งต้องการจะมาช่วย เเต่นางก็ปฏิเสธไป

จะเห็นได้ว่านางชอบเฟิ่งฉิวหวงนี้มากเพียงใด

หลังจากซูหว่านเข้าไปในห้องเเล้ว ในสวนก็เหลือเพียงเจียเฉิงกับซูเฉิน ซูเฉินยืนเอามือไขว้หลังและยิ้มให้นางอย่างสุภาพ เจียเฉิงก้มหน้าลงด้วยใบหน้าที่เเดงระเรื่อ

หลังจากนั้น นางก็เป็นฝ่ายเริ่มชวนคุยก่อน

“เเม่ทัพซู ปกติเเล้วท่านชอบทำอะไร”

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของเจียเฉิง ซูเฉินก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เขาไม่ค่อยได้คุยกับผู้หญิงมากนัก ดังนั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าเจียเฉิงจวิ้นจู่ เขารู้สึกได้ถึงความเกร็งไปทั่วร่างกาย

“ทูล…ทูลจวิ้นจู่ ข้า…ข้าปกติเเล้วไม่มีที่ชอบทำเป็นพิเศษ ถ้าให้บอกสักอย่าง ข้าชอบอยู่ในลานฝึกซ้อมวรยุทธ์ เเบบนี้ถือว่านับไหม”