ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 551

“คารวะองค์ชายห้า องค์ชายหก คารวะหวยหมินเสี้ยนจู่เพคะ”

“เถ้าแก่ซูไม่ต้องมากพิธี นี่คือของขวัญที่พวกเราเตรียมมาให้ รับไปเถิด” มู่หรงเซิงมองกู้เย่ว์แวบหนึ่ง

กู้เย่ว์รีบรับของขวัญจากมือสาวใช้แล้วยื่นให้ซูอวิ๋น

“พี่สี่ ขอแสดงความยินดีด้วยนะเจ้าคะ ขอให้กิจการรุ่งเรือง”

ไม่ว่าคนตระกูลซูจะตีตัวออกห่างจากนางอย่างไร นางก็ยังคงเรียกพี่ชายตามเดิม

ในสถานการณ์เช่นนี้ การยิ้มรับไว้ก่อนย่อมดีกว่า ซูอวิ๋นแม้จะดูเป็นคนไม่น่าเชื่อถือในยามปกติ แต่เขาก็ยังคงมีขอบเขต

“ขอบคุณหวยหมินเสี้ยนจู่”

ซูอวิ๋นส่งสัญญาณให้เด็กรับใช้ไปรับ

“รีบพาแขกผู้มีเกียรติไปที่ห้องส่วนตัว และดูแลพวกเขาให้ดี”

ครั้งนี้ ซูอวิ๋นไม่ได้ปฏิเสธที่กู้เย่ว์เรียกเขาว่าพี่สี่ ทำให้กู้เย่ว์ค่อนข้างดีใจ

ถัดมาก็เป็นคนจากจวนเซียงอ๋อง เจียเฉิงคล้องแขนท่านพ่อและท่านแม่มาอย่างมีความสุข

ยังคงเตรียมของขวัญมา ซูอวิ๋นเห็นว่าเป็นจวิ้นจู่ก็แสดงออกอย่างกระตือรือร้นมากกว่าตอนเห็นองค์ชายห้าและคนอื่นๆ เสียอีก

ไม่มีเหตุผลอื่นใด ใครใช้ให้จวื้นจู่กับหวานหว่านเป็นสหายที่ดีต่อกันเล่า? แถมจวื้นจู่ยังดีกับหวานหว่านมาก ๆ อีกด้วย

“เตรียมซวงผีหน่ายสองสามที่ไปที่ห้องพิเศษหมายเลขห้า แล้วก็เตรียมขนมพิเศษอีกสองสามอย่างไปด้วย ลงบัญชีข้า”

ซวงผีหน่ายเป็นของหวานยอดนิยมของเฉิงโหลว ซึ่งต้องสั่งแยกต่างหาก ไม่รวมอยู่ในรายการอาหารของห้องส่วนตัว

ในที่สุดเจียงอวี้ก็มาถึง เขามาพร้อมกับมู่หรงไหว และยังมีสหายสนิทอีกสองสามคนของมู่หรงไหวซึ่งเป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์ของเมืองหลวง

แต่ไม่ค่อยได้เจอหน้ากัน ก็เลยเรียกชื่อไม่ถูก

ตอนที่เจียงอวี้มาถึง ซูอวิ๋นก็สุภาพกับองค์ชายเจ็ดเท่านั้น แล้วก็ทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน

แต่เจียงอวี้ก็ชินแล้ว เขาจึงเดินไปที่ห้องพิเศษหมายเลขสอง

มู่หรงไหวมองดูการตกแต่งและการบริการของเฉิงโหลวแล้วรู้สึกเหมือนได้กลับไปในยุคปัจจุบัน

รู้สึกคุ้นเคยมากจริงๆ สมกับเป็นเพื่อนสนิทของเขา ดูยังไงก็เป็นความคิดของเพื่อนสนิทของเขาแน่ๆ

ทันทีที่พวกเขาขึ้นบันไดมาถึงชั้นบน ซูหว่านก็ผลักประตูห้องหมายเลขหนึ่งออกมาเพื่อจะไปทักทายเจียเจียและคนอื่นๆ แต่ก็บังเอิญชนเข้ากับเจียงอวี้และพวกมู่หรงไหว

พอหันหลังกลับ สายตาของนางก็มีเพียงเงาร่างสีม่วงนั้น