ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 550

เป็นไปตามคาด สีหน้าของซูมู่เริ่มแสดงความลังเลออกมา

การกลัวว่าหวานหว่านและพี่สะใภ้ใหญ่จะได้รับบาดเจ็บนั้นเป็นเรื่องรอง ที่สำคัญกว่านั้นคือซูอี้คิดจะดึงพี่รองออกมาให้ปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน เขารู้ว่าโอกาสในสถานการณ์แบบนี้มีมาก

เขามิได้มีเจตนาอื่นใด เพียงแค่อยากให้พี่รองมีโอกาสได้เป็นที่รู้จักเท่านั้น

ซูมู่คิดทบทวนดู สุดท้ายก็ยอมตกลง

“ตกลง...เช่นนั้นก็ไปด้วยกันก็ได้”

“งั้นให้ข้าไปด้วยคนนะ”

ทันทีที่ซูมู่พูดจบ ซุนหลิงเอ๋อร์ก็รีบถามด้วยความตื่นเต้น

“พี่ใหญ่พาพี่สะใภ้ใหญ่ไป พี่ห้าก็พาเจ้าไป งั้นก็ถือว่าหวานหว่านพาข้าไปก็แล้วกัน” ซุนหลิงเอ๋อร์กระพริบตาปิ๊งๆ พลางพูดด้วยท่าทางที่ดูจริงจัง

ซูมู่ยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม แววตาที่เผยออกมานั้นมีอารมณ์ที่เรียกว่าความเอ็นดูและทะนุถนอมปนอยู่

“เจ้าอยากไปก็ไปสิ”

ซูมู่ตอบตกลงตามความต้องการของนาง

ซุนหลิงเอ๋อร์กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจทันที

“หวานหว่าน ข้าจะได้ไปกับเจ้าแล้ว ถึงตอนนั้นพวกเราพักด้วยกันดีไหม”

“ได้เลย”

ซูหว่านรับคำอย่างว่าง่าย ดูอ่อนโยนน่ารัก

ซูอวิ๋นที่อยู่ข้างๆ เริ่มไม่พอใจแล้ว เขานั่งเท้าคางอยู่ตรงนั้น และพึมพำไม่หยุด

"เจ้าสี่ กินยาผิดหรือ ใครไปทำให้ไม่พอใจอีกแล้ว” ซูเฉินเห็นเขาทำท่ากระสับกระส่ายไปมาราวกับมีหนามงอกออกมาจากก้นอย่างนั้น

“ไม่ใช่สักหน่อย พี่สาม เจ้าไม่พูดก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอกนะ!” ซูอวิ๋นจ้องมองเขาเขม็ง

“ข้าก็แค่พูดความจริงเท่านั้นเอง” ซูเฉินรู้สึกว่าเขาก็ไม่ได้พูดอะไรผิดนะ

“พวกเจ้านี่ดีจริงๆ ชวนกันไปร่วมล่าสัตว์ของราชสำนักเป็นกลุ่ม ทิ้งให้ข้าอยู่บ้านคนเดียว”

ที่แท้ก็เพราะเรื่องนี้ ซูอวิ๋นถึงได้บ่นขึ้นมา

ตอนนี้แต่ละคนล้วนเป็นคนโปรดของฮ่องเต้ มีเพียงเขาเท่านั้นที่ไม่ใช่

ทำอย่างไรได้ ในเมื่อพี่น้องทุกคนพยายามพัฒนาตัวเองกันอย่างดุเดือด หรือเขาอยากจะร่วมด้วยไหมล่ะ

“ถ้าเจ้าอยากไปก็ไปได้นะ ถือว่าข้าเป็นคนพาไป” ซูเฉินมาคิดดู ตัวเขาก็ยังไม่ได้พาใครไปด้วยเลย

“ช่างเถอะ ขนาดไปงานเลี้ยงยังไม่พากันไปทั้งบ้านเลย ข้าไม่ไปหรอก ข้าก็งานยุ่งเหมือนกัน พรุ่งนี้เฉิงโหลวจะเปิดแล้ว นอกจากพี่ใหญ่กับพี่สาม พวกเจ้าอย่าคิดหนีนะ ไปช่วยข้าให้หมดทุกคน เข้าใจไหม”

ซูจิ่งและซูเฉินยังคงต้องเข้าเฝ้า พวกเขาทั้งสองมีตำแหน่งหน้าที่ที่สำคัญและยุ่งมาก จึงไม่อาจบังคับให้พวกเขามาช่วยได้