ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 56

ทั้งสองคนนั่งอยู่ด้วยกัน ดูเข้ากันดีทีเดียว โดยพื้นฐานแล้วแทบจะไม่ได้พูดคุยกันเลย ต่างคนต่างทำงานของตัวเองอย่างเงียบๆ

เจียงอวี้มีพละกำลังมาก แกะเมล็ดข้าวโพดได้อย่างรวดเร็ว ไม่นานนักก็แกะจนเต็มก้นตะกร้าแล้ว ในขณะที่ร่างกายของซูหว่านนั้นเดิมทีก็บอบบางและไม่มีแรงมากนัก พอแกะไปได้สักพัก นิ้วมือก็เริ่มแดงก่ำแล้ว

อาจเป็นเพราะเบื่อมากๆ ซูหว่านเลยเริ่มแอบเร่งความเร็วตามเจียงอวี้ เขาไม่ได้รีบร้อน แต่เมล็ดข้าวโพดทุกเม็ดกลับตกลงในตะกร้า ไม่มีแม้แต่เม็ดเดียวที่หล่นออกมาข้างนอก ไม่เหมือนซูหว่านที่ทำเมล็ดข้าวโพดหกกระจายอยู่ข้างๆ เยอะแยะไปหมด

ในที่สุด หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วยาม ซูหว่านก็อดทนไม่ไหว เปิดปากถามขึ้นมาว่า

“เจียงอวี้ ท่านไม่เบื่อหรือ?”

เจียงอวี้ได้ยินดังนั้นก็หันหน้าไปทางนาง แต่เขายังคงหลับตาอยู่

“ก็ดีอยู่นะ ทำแบบนี้แล้วทำให้ใจสงบลงได้”

ซูหว่าน “……”

แต่นางสงบใจไม่ได้เลยน่ะสิ……

“เหอะเหอะเหอะ……งั้นก็ช่างเถอะ”

ได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยความหมดอาลัยตายอยากของนาง เจียงอวี้ก็ยิ้มเล็กน้อย แต่รอยยิ้มนั้นก็จางหายไปอย่างรวดเร็ว

ในเวลานั้น เฉินอิ้งหงเดินผ่านหน้าบ้านของตระกูลซู นางเห็นคนสองคนกำลังทำงานอยู่ในลานบ้าน และหนึ่งในนั้นก็ไม่ใช่ลูกชายทั้งห้าของบ้านตระกูลซู

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เฉินอิ้งหงก็หยุดเดิน แล้วแอบมองลอดรั้วเข้าไป

ชายหนุ่มหันหลังให้นาง จึงมองไม่เห็นใบหน้า แต่จากความเข้าใจที่นางเคยเล่นกับกู้เย่ว์มาตั้งแต่เด็ก ทำให้นางมั่นใจว่านี่ไม่ใช่หนึ่งในพี่ชายทั้งห้าคน

“แค่กๆ……ซูหว่าน!”

ซูหว่านที่กำลังก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขยันขันแข็งได้ยินคนเรียกชื่อตนเองก็เงยหน้าขึ้นแล้วมองไปข้างหลัง

เจียงอวี้ขยับศีรษะเล็กน้อย เขาสังเกตเห็นมาสักพักแล้วว่ามีคนอยู่ข้างนอกกำลังจ้องมองอยู่

“เฉินอิ้งหง?”

ช่วงนี้ซูหว่านไม่ค่อยได้เจอนางเลย เพราะเป็นช่วงฤดูเก็บเกี่ยว แต่ละบ้านก็มีงานเยอะ บ้านตระกูลซูยังตั้งอยู่ตรงเชิงเขาซึ่งอยู่ลึกที่สุดในหมู่บ้าน ทำให้ไม่ค่อยมีใครเดินผ่านมาทางนี้สักเท่าไร ดังนั้นโดยปกติแล้ว ลานบ้านเล็กๆ แห่งนี้จึงค่อนข้างเงียบสงบ

น้ำเสียงของเฉินอิ้งหงหยิ่งผยอง ท่าทางของนางยังคงแสดงออกว่าไม่พอใจซูหว่านอยู่เช่นเดิม

“มีอะไรหรือ เห็นเจ้าเรียกข้า มีธุระอะไรงั้นหรือ?” น้ำเสียงของซูหว่านก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน

เฉินอิ้งหงกลอกตา นางจ้องมองแผ่นหลังนั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น ผมยาวถูกมัดไว้หลวม ๆ ด้วยเศษผ้าเส้นหนึ่ง เส้นผมดำขลับราวกับผ้าไหมทอดตัวลงบนแผ่นหลัง เส้นผมดูสุขภาพดีกว่าของผู้หญิงเสียอีก

“บ้านเจ้ามีแขกงั้นหรือ? เขาคือใครกัน?” เฉินอิ้งหงแสดงสีหน้าอยากรู้อยากเห็น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน